اميرالمؤمنين(ع) در اين روايت پندهای مهمی داده‎اند. گاهی اوضاع و احوال بر وفق مراد انسان پيش نمي‎رود؛ گاهی مشکلات پيش مي‎آيد. اين‎جا برخی مي‎گويند روزگار چه بر سر ما مي‎آورد و همين آب باريکه‎ای که در دست ما بود، اين را هم از ما دريغ کرد. به قول عوام يک کسی بد مي‎آورد؛ البته به زعم خودش و الا در تربيت دينی بد آوردن معنا ندارد.
اميرالمؤمنين مي‎فرمايد زمانی که زمانه و روزگار از تو دريغ مي‎کند، نااميد نشو. گاهی يک مشکل که برای ما پيش مي‎آيد هر چند گرفتاري‎های جدی و واقعی هم هست، ولی زود مأيوس مي‎شويم و تسليم مي‎شويم. در حالی که بدترين مشکل و سم برای انسان، يأس است. يأس از رحمت خدا که در صدر است و بالاترين گناه است، يک يأس هم از حلّ مسائل جاری زندگي. الان در جامعه مشکل زياد است ولی آن چيزی که از همه بدتر است و بر روح و فکر جامعه سيطره پيدا کرده، يأس از روزگار است. اينکه بگوييم اوضاع درست نمي‎شود، جامعه خراب است، اين بدترين است. به هيچ وجه نبايد مأيوس بود؛ نه نسبت به شرايط شخصی زندگی و نه نسبت به شرايط کاري. مثلاً ما که در حوزه هستيم، مثلاً بگوييم اين حوزه فايده ندارد، درست شدنی نيست. مثلاً يک روز يک جايی رفته و يک گيری پيدا کرده و کمی معطل شده، بيرون مي‎آيد و به زمين و زمان بد و بيراه مي‎گويد. يک وقت هم هست که اشکالات از خودمان است. حضرت مي‎فرمايد اگر روزگار دريغ کرد و منع کرد و درِ بعضی از چيزها به رويت بسته شد، مأيوس نشو.
بعد مي‎فرمايد آن هنگامی هم که به تو مي‎دهد، اعتماد نکن، فريب نخور. گاهی اوقات از هر دری برای انسان مي‎آيد. چپ و راست برای انسان مي‎آيد؛ مي‎گويد آن وقتی که برای تو مي‎آيد، اطمينان نکن. اين دوام ندارد و باقی نيست؛ معلوم نيست که در آن خير باشد.
آنگاه مي‎فرمايد: «كُنْ مِنْهُ عَلَى أَعْظَمِ الْحَذَرِ» و از آن سخت بر حذر باشد. آن زمانی که روزگار رو به تو کرده و به تو مي‎دهد، مواظب باش و سخت بر حذر باش. چه بسا اين اعطا مقدمه هلاکت و نابودی انسان باشد. ما بر اساس ظواهر؛ فکر مي‎کنيم يک کسی بالا مي‎رود اما در واقع به حَضيض سير مي‎کند.
وقتی روزگار از تو دريغ مي‎کند، مأيوس نشو و وقتی هم که به تو عطا مي‎کند، اطمينان و اعتماد نکن و سخت بر حذر باش.

صفحات: 1· 2