امام صادق (ع):يك مومن چهار چيز بايد داشته باشد:

*خانه وسيع

*سواري خوب

*لباس زيبا

*چراغ پرنور

 شخصي پرسيد ما كه نداريم چه كنيم؟

حضرت فرمودند:اين حديث باطن دارد:

*منظور از خانه وسيع؛صبر است كه بيان گر روح بزرگ است.

*مركب خوب؛عقل است.

*لباس زيبا؛حياست.

*چراغ پرنور،علم است كه ثمره آن بندگي است.

منبع:كافي/جلد 6

درد آدمي آن زمان آغاز مي شود كه “محبت كردن” را مي گذارد پاي احتياج!

“صداقت داشتن” را مي گذارد پاي سادگي!

“سكوت كردن” را مي گذارد پاي نفهمي!

“نگراني” را مي گذارد پاي تنهايي و “وفاداري” را پاي بي كسي!

همه ميدانند كه حقيقت اين نيست اما آنقدر تكرار مي كنند كه خودت هم باورت مي شود.

“الهي قمشه اي”

با نصب اپليكيشن بشارت علاوه بر شركت در مسابقه حفظ از مزاياي ديگر اين برنامه بهره مند شويد.

http://beshaarat.ir/

به آنچه دوست نداريد نخواهيد رسيد،مگر با صبر در برابر آنچه ناخوش مي داريد….

...

چندين بار خدمت آقاي قاضي عرض كردم كه اذيت هاي مادرزنم در حق من(آيت الحق،سيدهاشم حداد از شاگردان مرحوم قاضي) به حد نهايت رسيده و ديگر تاب و تحمل ان را ندارم.اجازه بدهيد زنم را طلاق دهم!

آقا فرمودند:زنت را دوست داري؟گفتم: آري.

فرمودند:او هم تو را دوست دارد؟گفتم: آري.

فرمودند:ابداً راه طلاق نداري.

برو صبر پيشه كن،تربيت تو به دست مادرزنت مي باشد.

من هم از دستور آقا ابداً سرپيچي نكردم و مادرزنم هم مرتب بر اذيت و آزار من مي افزود تا يك شب:

خسته و گرسنه و تشنه به منزل آمدم…شروع كرد به ناسزا و فحاشي….

رفتم پشت بام كه صدايش را نشنوم،صدايش را بلند كرد…..

حوصله ام تمام شد،بدون اينكه به او پرخاش كنم از خانه بيرون رفتم و سر به بيابان نهادم،ناگهان ديدم…حال بسيار خوب و سرور آفرين به من دست داد و فتح بابي كه نگو و نپرس….(روح مجرد،علامه سيدمحمدحسين تهراني،ص 176،با تصرف و تخلص)

امام علي(ع):

“بالصبر تُدركُ مَعالي الأُمور” با شكيبايي است كه مقامات بلند فرا چنگ مي آيند.(تصنيف غرر الحكم و درر الكلم،ص 283)

پول داده بود به شخصي تا نان بخرد.

وقتي نان به دستش رسيد

...

خريدار گفت: قرض كردم! و آن بزرگوار نه تنها حلوا را نخورد كه آن مقدار از نان را هم كه حلوايي شده بود ميل نكرد!

پرسيدند چرا؟فرموده بود:يقين ندارم كه براي اداي اين دِين زنده باشم!!.(برگرفته و بازنوشته از :99 داستان از سيماي ابرار ،حسام الدين بقا،ص 144)

امام صادق(ع):

اميرمومنان(ع) مي فرمود: اي آدمي زاد!اگر از دنيا به مقدار كفايت خواهي،كمتر چيز دنيا تو را بس باشد و اگر آنچه را كفايتت نكند،بخواهي، هر آنچه در دنيا است تو را بس نخواهد بود.(ترجمه از ميزان الحكمة است)