به آنچه دوست نداريد نخواهيد رسيد،مگر با صبر در برابر آنچه ناخوش مي داريد….

چندين بار خدمت آقاي قاضي عرض كردم كه اذيت هاي مادرزنم در حق من(آيت الحق،سيدهاشم حداد از شاگردان مرحوم قاضي) به حد نهايت رسيده و ديگر تاب و تحمل ان را ندارم.اجازه بدهيد زنم را طلاق دهم!

آقا فرمودند:زنت را دوست داري؟گفتم: آري.

فرمودند:او هم تو را دوست دارد؟گفتم: آري.

فرمودند:ابداً راه طلاق نداري.

برو صبر پيشه كن،تربيت تو به دست مادرزنت مي باشد.

من هم از دستور آقا ابداً سرپيچي نكردم و مادرزنم هم مرتب بر اذيت و آزار من مي افزود تا يك شب:

خسته و گرسنه و تشنه به منزل آمدم…شروع كرد به ناسزا و فحاشي….

رفتم پشت بام كه صدايش را نشنوم،صدايش را بلند كرد…..

حوصله ام تمام شد،بدون اينكه به او پرخاش كنم از خانه بيرون رفتم و سر به بيابان نهادم،ناگهان ديدم…حال بسيار خوب و سرور آفرين به من دست داد و فتح بابي كه نگو و نپرس….(روح مجرد،علامه سيدمحمدحسين تهراني،ص 176،با تصرف و تخلص)

امام علي(ع):

“بالصبر تُدركُ مَعالي الأُمور” با شكيبايي است كه مقامات بلند فرا چنگ مي آيند.(تصنيف غرر الحكم و درر الكلم،ص 283)