روزی حسین(ع) در آغوش گرم پیامبر(ص) بود و پیامبر(ص) با او بازی می‌کرد و او را می‌خنداند عایشه گفت «ای رسول خدا! چقدر این کودک را دوست داری، و با دیدار او شاد می‌شوی؟!»

پیامبر(ص) در پاسخ فرمود «چرا دوست نداشته باشم و با دیدار او شاد نگردم، با اینکه او میوه دل من و نور چشم من است، ولی امتّم او را خواهند کشت کسی که بعد از وفات او، مرقدش را زیارت کند، خداوند ثواب یک حج از حجهای مرا برایش می‌نویسد»
عایشه گفت «ثواب یک حج از حج تو؟!»
پیامبر(ص) فرمود «بلکه ثواب دو حج من»
عایشه با تعجب بیشتر پرسید «ثواب دو حج تو؟!»
پیامبر(ص) فرمود» بلکه ثواب سه حج من»
این موضوع همچنان تکرار شد، تا اینکه پیامبر(ص) فرمود «بلکه خداوند ثواب نود حج از حجهای مرا با ثواب عمره‌های آنها به زیارت کننده خواهد داد»
کامل الزیارات ص ۶۸

امام رفت و زمین ماند و ما نیز بر زمین ماندیم

ما را این گمان نبود که بعد از او بمانیم، اما او رفت و زمین ماند و ما نیز بر زمین، در این پهنه بی منتهایی که عقل راه به جایی نمی برد. دریاها و زمین و آسمان و ماه و خورشید بر جای ماندند تا مقصود خمینی«ره» محقق شود، آن سان که بعد از رحلت آخرین فرستاده خدا نیز دور فلک بر جای ماند تا حقیقت وجود او را در جهان تحقق بخشد. آخر انسان هایی چون او که یک فرد نیستند ،یک امت اند و یک تاریخ.

داغ های همه تاریخ را ما به یکباره دیدیم،چرا که ما امت آخرالزمانیم، و خمینی، این ماه بنی هاشم، میراث دار همه صاحبان عهد بود در شب یلدای تاریخ. در عصر ادبار عقل و فلک زدگی بشر،در زمانه غربت حق، در عصری که دیگر هیچ پیا مبری مبعوث نمی شد و هیچ منذری نمی آمد خمینی میراث دار همه انبیا و اسباط ایشان بود و داغ او بر دل ما ، داغ همه اعصار ، داغی بی تسلی.

ما را این گمان نبود هرگز که بی او بمانیم. آخر او آیتی بود که«ثقلین» را در وجود خود معنا می کرد، همه «ماتَرَک رسول الله» را، و ما می دانستیم که زمین و زمان می گردند تا انسان هایی چون او، هر هزار سال یکی، پای به دنیای گذارند. آخر آدم هایی چون او، قطب سنگ آسیاب افلاکند،مصداق حدیث «لو لاک» اند و غایت الغایات وجود……و حق است اگر با رفتن زمین از رفتن باز ماند آسمان نیز ،خورشید سرد شود و ماه بشکافد و دریا ها طغیان کنند و باران خون از آسمان ببارد و مومنین از شدت ماتم دق مرگ شوند، و اگر نبود آن حجت غایب، تو بدان، بی تردید که همان میشد .

ما را این گمان نبود که بعد از او بمانیم، اما او رفت و زمین ماند و ما نیز بر زمین، در این پهنه بی منتهایی که عقل راه به جایی نمی برد. دریاها و زمین و آسمان و ماه و خورشید بر جای ما ندند تا مقصود خمینی«ره» محقق شود، آن سان که بعد از رحلت آخرین فرستاده خدا نیز دور فلک بر جای ماند تا حقیقت وجود او را در جهان تحقق بخشد. آخر انسان هایی چون او که یک فرد نیستند ،یک امت اند و یک تاریخ.

کوران روزحشر در اینجا نیز کورند_ که :” من کان هذه اعمی فهو فی الاخراعمی” _ ونمی بینند. آنان از کجا بدانند که کدام امر عظیم واقع شده است؟

نه آنگاه که امام آمد و نه امروز که رفتند است. اگرنه، این ولی خدا برای آنان حجتی میشد تا صدق قصص انبیا را باور کنند و چون سحره فرعون دربرابر این انقلاب به سجده درآیند که “  امنابرب موسی و هرون “  اگر نه، این ولی خدا برای انان حجتی میشد تا زهد وعدالت  علی را باور کنند، حلم حسن را وشجاعت حسین را و…… واین ولی خدا برای آنان حجتی میشد تا عظمت حق را و همه صفات خدا یی را در وجودش بنگرد و انسان را، همچون خورشیدی که نورش از ازلیت تا به ابدیت را فرا گرفته است.

داغ های همه تاریخ را ما به یکباره دیده ایم. یک بار دیگر این رسول اکرم است که در دنیا رفته است، یک بار دیگر این علی است که به شهادت رسیده است، یک بار دیگر این فاطمه است وحسن است وحسین است که ما را داغدار کرده اند، یک بار دیگر این مهدی است که در حجاب غیبت رفته است.

دست ما اگر به نخل بلند وجود او نمی رسد، دست خمینی که می رسید. او آمد تا معنای «انتظار» را به این امت بیا موزد، در آینه وجود خود که اسوه مصادیق منتظران بود، و اکنون دیگر دور افلاک را مرادی نیست جز آنکه منتظر مهدی باشد.

امام «ره» به ما آموخت که «انتظار در مبارزه است» و این بزرگترین پیام او بود، و پس از او، اگر باز هم امیدی ما را زنده میدارد همین است که برای ظهور آخرین حجت حق مبارزه کنیم. امام «ره» ما را آموخت که « عرفان را با مبارزه جمع کنیم»و خود بهترین شاهد بود  که بر این مدعا که  عرفان عین مبارزه است، و از این پس دیگر چه داعیه ای می ما ند برای انان که عرفان را به مثابه امری کاملآ شخصی بهانه واماندگی خویش می گر فتند؟ او کتاب و سنت را در وجود خویش تفسیر کرد و مجهولات شریعت و طریقت رابا مفتاح مبارک حیات خویش گشود و ما می دانستیم که جهاد اصغر شرط لازم جهاد اکبر است و اولیای مقرب خدا در تمام طول تاریخ همواره بر همین شیوه زیسته اند.

دیگر چه داعیه ای می ماند برای آنان که حکم برظاهر  اشعار عرفانی می راندند و با چشمی ظاهربین چهره افیونی خویش را در آینه صیافی وجود عرفا می دیدند و حتی این اواخر ،دیگر افعال و اقوال منصور حلاج را هم با عقل کج اندیش ماتریالیسم دیالکتیک معنا می کردند و حافظ را شرابخواره و زنبازه ای از سلک خویش می گرفتند؟

آیا ندیدند او را که از این سوی پنجه ارباب جور انداخته بود و از آن سوی «سجاده به می رنگین» داشته بود و «دلق مرتع را گرو جامی شراب مرد افکن» نهاده بود؟ آیا ندیدند که در «خلوت ان کار دیگر کردن»  و «صراحی پنهان کشیدن » یعنی چه؟ مگر این مردترین مردان میدان مبارزه و زاهدترین زُهاد زمانه نبود که دم از خال لب چشم بیمار و می و میخانه بتکده و رند می آلود خرقه پیر خراباتی میزد ؟

امام رفت و زمین ماند و ما نیز بر زمین ماندیم.با داغ جراحتی سخت بر دل و باری سنگین بر دوش . امام رفت تا بار تکلیف ما برگرده عقل واختیارمان بار شود و همان سان که سنت لا یتغیر خلقت بوده است، چرخه بلیات ما را نیز به میدان کشد و آزموده شویم و این آیت ربانی درست درآید که ” لنبلونکم حتی نعلم الجاهد منکم و الصابرین".

اکنون ،این ماییم و امانت او . دست بیعت از آستین اخلاص برآریم و در کف فرزند و برادرش و تلمیذ مدرسه اش بگذاریم که اگر بعد از رحلت رسول الله ظهر حکومت اسلام  به غروب خونین شهادت حسین بن علی و «شب بی قمر غیبت » انجامید ، این بار امام فرصت یافت تا وثیقه حکومت را به معتمدین خویش بسپارد و این خود نشانه ای است بر این بار  بشارت که خداوند اراده کرده است تا حزب الله و مستضعفین را به امامت و وراثت زمین برساند.

رسول اکرم(ص)
اناوعلی ابواه هذه الامة
میلادمسعودامام ملک وملکوت،مخزن اسرارلاهوت،حیدرکراربرعاشقانش مبارکباد.

امام خميني (ره) آن پير فرزانه انقلاب، درباره روز پانزده خرداد 1342 چنين فرمودند: “روز پانزده خرداد، در عين حال که چون عاشورا، روز عزاي عمومي ملٌت مظلوم است، روز حماسه آفرين 15 خرداد، بزرگداشت ارزش هاي انساني در طول تاريخ است.” ايشان در سخناني ديگر فرمودند: “قيام پانزده خرداد، اسطوره قدرت ستم شاهي را در هم شکست و افسون ها را باطل کرد. شهادت جوانان رشيد و زنان و مردان در آن روز، سدٌ عظيم قدرت شيطاني را از بنيان سست کرد. خون سلحشوران کاخ نشين، کاخ هاي ستم را درهم کوبيد. ملٌت عظيم الشأن با قيام و نثار خون فرزندان عزيز راه قيام را براي نسل هاي آينده گشود و ناشدني ها را شدني کرد".

رهبر معظم انقلاب در اجتماع عظيم شيفتگان و دلدادگان امام خميني(ره):

عزت ملي را در مردم و کالبد کشور دميد/ کارهاي نشدني با طلوع امام شدني شد/آنچه غرب از آن واهمه دارد “ايران اسلامي” است (۱۳۹۱/۰۳/۱۴ - ۱۴:۱۰

هماهنگی وجودی امیر مؤمنان با قرآن کریم:

یکی از حقایق که بزرگان حکمت و معرفت عنوان نموده، مساله مراتب تنزل قرآن و هماهنگی کامل میان مراتب وجودی انسان کامل با قرآن کریم است، صدرالمتاءلهین در این زمینه می گوید: بدون تردید قرآن کریم با هزار حجاب از جانب خدای سبحان بسوی خلق نازل گردیده، بخاطر آن که چشم ها ضعیف تر از آن است که قرآن را با همان حقیقت آن بتواند مشاهده کند، اگر بفرض تنها - باء - بسم الله، با همان عظمتی که در لوح برای آن است به سوی عرش نازل می شد، هر آینه عرش از شدت نورانیت آن ذوب گردیده و کرسی مضمحل می شد، چه رسد به آسمان دنیا امام خمینی پس از بیان این کلام صدرالمتاءلهین، در مورد هماهنگی وجودی انسان کامل با مراتب قرآن کریم می گوید: «من می گویم که کتاب تکوین الهی و قرآن ناطق ربانی نیز از عالم غیب با هفتاد هزار حجاب نازل شده تا این کتاب تدوین حق را با خود همراه داشته و نفوس انسانی را از زندان طبیعت رهایی داده و بسوی موطن اصلی شان رهنمایی کند، این کتاب تکوین و همه اولیاء الله کتابهای آسمانی هستند که از نزد خداوند نازل شده و حاملان قرآن کریم هستند» حضرت امام در خصوص هماهنگی مراتب وجودی قرآن ناطق علی بن ابی طالب با قرآن کریم گفته است: «حضرت امیر را همان طوری که من راجع به قرآن عرض کردم و در روایات است، این نازل شده است به منازل مختلف تا به ما رسیده رسول خدا هم این طور است مراحل طی شده است تا رسیده به عالم طبیعت، و این وجود مقدس - پیامبر - و آن وجود مقدس - علی - شده است » .

امام خمینی، تبیان، دفتر 12، ص 210، نشر 1378.

800x600 Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

� برای اینکه انسانهای فرورفته در غرقاب روزمرّگی ها از فضای پر التهاب روزانه به سوی « خویش » و « خدای خویش » باز گردند

عقده دل وا نما، ماه رجب رسیده
هلهله کن عاکفا، ماه طرب رسیده

اهالی رجب، مردان و زنان با ایمانی‏اند که آرزویـی جز وصال یار ندارند و اشتیاقی غیر از دیدار درآن‏ها نیست. ذکرشان اللّه‏، کارشــان لِلّه و هدفشان کسب خشنودی پروردگـــار است. «رجبیّون» قصدی جز رضوان الهی ندارند. بهشتِ آنان توجه محبوب است و دوزخشان حرمان یاد او. آن‏گاه که یارشـــــان به اشک شوقی آن‏ها را می‏نوازد، برایشان از آن‏چه در دنیاست بهتر و خوش‏گوارتر است. هر کس توشه‏ای از سفره رجب برمی‏دارد و در خانه تکانی آن، همه مـــی‏کوشند تا غباری بر گرد جان باقی نگذارند.
آفتاب رجب، گرمی‏بخش دل‏های اهالی آن است و مهتابش نوازش‏دهنده دیدگان نجـــــــواکنندگان و ستاره‏های آن، آیات تفکر و تأمل اندیشمندان است.

بایسته های اعتکاف

1 - آمادگی و مهیا بودن : معتکف به معنای فرار از مردم و استراحت در گوشه مسجد نیست .

2 - انجام عبادات مستحبی

3 - حضور قلب در اعتکاف : برای انجام عبادت فقط حضور جسم کافی نیست بلکه باید عبادت را توأم با حضور قلب انجام داد و آن را سبک نگرفت .

4 - رعایت اصول بهداشتی

5 - پرهیز از زیاده روی در خواب

6 - صرف افطار و سحری به صورت دسته جمعی

7 - تنظیم برنامه روزانه

8 - خلوت گزینی : (خلوت کردن به معنای عزلت گزینی نیست بلکه غور در خویش است )

9 - پرهیز از زیاده روی در شوخی

10 - دوری از غیبت : ( هدف از اعتکاف خالص شدن و به سوی خدا گام برداشتن است ، غیبت از جمله گناهانی است که اعمال صالحه را از بین می برد . )

11 - توبه و انابه : ( چه خوب است شخص معتکف بعد از نیت ، از گذشته خویش توبه کند و عهد نماید که در زمان اعتکاف و بعد از آن دنبال معصیت و حتی گناه صغیره نرود و عبدی صالح و پرهیزگار باشد )

12 - اخلاص در عبادت

13 - شکرگزاری به درگاه خداوند

14 - ارزشیابی و جمع بندی : ( یک شخص معتکف پس از پایان سه روز انجام اعمال اعتکاف باید به ارزشیابی و سنجش اعمال و افعال خویش در این مدت بپردازد تا بفهمد چه میزان این ایام توانسته در روحیات و منش او تأثیرگذار باشد . )

15 - نظارت و مراقبت : ( اکنون که توفیق بزرگ نصیب شخص معتکف شد تا بتواند از این طریق به ارج و پاداش و سعادتی دست یابد شایسته است که با حفظ این دستاورد و حفظ معنویات کسب شده از ضایع شدن آن جلوگیری نماید . )

(سخنی ازسیدبن طاووس)

بدان که اوج و کمال اعتکاف ، آن است که انسان عقل و دل و دیگر اعضای بدنش را تنها بر اعمال صالح وقف و آنها را بر درگاه خــــداوند و اراده مقدس او حبس کند . معتکف باید فکر و جان و اعضای خود را با افسارهای مراقبت ، به خوبی مهار و از چیزهایی که روزه دار باید از آن بپرهیزد ، کاملا خودداری کند. بلکه دقت و مراقبت معتکف ، باید به مراتب بیشتر از روزه دار باشد ، زیرا او هم روزه دار است و هم معتکف و هر معتکفی خود را ملزم کرده است که با تمام وجود به خداوند متعال روی آورد و رویگردانی و غفلت از حق را یکسره کنار نهد . بنابراین هرگاه معتکف ، نور عقل و جانش به غیر خدا مشغول شود یا عضوی از اعضای بدنش را در کاری که طاعت پروردگار نیست ، به کار گیرد ، به همان میزانی که غفلت یا کوتاهی کرده از حقیقت و کمال اعتکاف خود ، کاسته است . اعتکاف خلوت در خود است که باعث تقویت اراده انس با معنویت و دوری از غفلت و فراموشی می شود

*************

مراقبت بعد از اعتکاف

1 . حفظ انس خود با مسجد

2 . حفظ آثار اعتکاف

3 . حفظ دوستانی که در ایام اعتکاف با آنان آشنا شده است .

4 . برای حفظ معنویتی که در این چند روز به دست آورده ، سعی کند نماز اول وقت را درمسجد و روزی چند آیه قرآن بخواند و همیشه به یاد خدا باشد .

شهیدمطهری(رحمة الله )وماه رجب

استاد مرتضی مطهری، درباره خاطراتش از ماه رجب می‏نویسد: «ما که بچه بودیم در منزل خود، انتظار آمدن ماه رجب را می‏کشیدیم و چند روز مانده به آمدن ماه، همه جا صحبت از این ماه شریف بود. شب اول آن برای مشاهده هلال رجب، در مسجد جمع می‏شدیم ایشان هم‏چنین درباره انتقال فرهنگ اهتمام به سنت‏های اسلامی چون احترام به ماه رجب، و استفاده از فرصت‏های آن، در پیامی انتقادی می‏فرمایند: «این ماه، ماه استغفار و ماه عبادت و روزه است و این سنت‏ها در میان ما، در حال فراموشی است. بچه‏های ما کم کم حتی نام ماه‏های قمری را هم از یاد می‏برند و نمی‏توانند آن‏ها را ذکر کنند، ولی به هر حال تکلیف )بیان سنت‏های اسلامی) از ما ساقط نمی‏شود.

800x600 Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />