اگر برای خدا باشیم خدا هم برای ما می شود . در کارهایتان دقت کنید ببینید که آیا اخلاص دارید یا نه ! عمل خالص آن است که نخواهی جز خدا تو رابه خاطر آن تشویق کند.

هيچ كس حقّ ندارد بگويد: چون خود را اصلاح نكرده‌ ام نبايد جامعه را اصلاح كنم؛ زيرا انسان، موظّف است هر چه سريعتر خود را اصلاح كند

با خودت ‏گفتی: حالا كه پشت كنكور گیر كرده‏ایم، برویم طلبه شویم، یا از خانه بیرونت ‏كرده ‏اند آمده ‏ای حوزه، یا بیكار بوده ‏ای آمده ‏ای سرگرم بشوی، یا این كه ‏بخواهی رئیس بشوی، یا مقامی یا شهرتی به دست بیاوری، یا مرجع بشوی؛ ‏این‏ها هیچ فایده ندارد، باید خالص خالص و برای خدا باشی.‏
بگو: خدایا آمده ‏ام آدم شوم و بعد از این، دست عده ‏ای را بگیرم.

حاج شیخ ‏عبدالكریم حائری (ره) را در حرم امام حسین(علیه‏السلام) دیدند كه گریه ‏می‏كند و به امام می‏گوید: آقا جان من مجتهد شده ‏ام، ولی می‏خواهم آدم ‏بشوم. گفتند: ملا شدن چه آسان، آدم شدن چه مشكل. حاج شیخ عبدالكریم ‏حائری (ره) فرمودند:
ملا شدن چه مشكل آدم شدن محال است.

این به خاطر ‏این است كه ما در فكر آدم شدن نیستیم. دعا كنید آدم شویم و بمیریم. برسیم ‏و بمیریم. دعا كنیم بارِمان را به مقصد برسانیم و بمیریم.‏

می‏گویند: مرحوم آیت الله شیخ جعفر شوشتری (ره) نشسته بودند، الاغی ‏آمد. بارش را خالی كردند. الاغ به شیخ نگاه كرد و گوش‏هایش را تكان داد. ‏شیخ ابتدا گریه شدیدی كردند،
سپس فرمودند: گویا این الاغ با زبان حال به من ‏گفت: من بارم را به مقصد رساندم، آیا تو هم بارت را به مقصد رسانده ‏ای؟!‏

منبع؛ صوت سخنرانی

ايمان به روز جزا مهمترين عاملى است كه انسان را به ملازمت تقوا و اجتناب اخلاق ناپسنديده و گناهان بزرگ وادار مىكند چنانكه فراموش ساختن يا ايمان نداشتن به آن ريشه اصلى هربزه و گناهى است.

خداى متعال در كتاب خود مىفرمايد:
{«إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِسابِ»

كسانىكه از راه خدا بيرون رفته و گمراه مىشوند، براى ايشان عذابى است سخت در مقابل اينكه روز حساب را فراموش كردند.

چنانكه پيداست در آيه كريمه، فراموشى روز حساب منشأ هر گمراهى گرفته شده است.
✍ کتاب شیعه در اسلام ص 141

از جمله عجايب عالم محبّت، يگانگى ميان محبّ و محبوب مى‏باشد.
از حيث معنى چون كمال ربط در دوستى يافت مى‏شود، لذا هر صفت كماليه‏اى كه محبوب داشته باشد محب نيز از آن برخوردار مى‏گردد چون با محبوب ربط پيدا كرده و يگانه شده است.

البته تا ظرف و استعداد محبّ چه مقدار باشد به همان مقدار كمالات محبوب در او ظاهر مى‏گردد.
حسين عزيز آنچه از كمالات را داراست، در دوستدارانش به اندازه ظرفيت وجوديشان آشكار مى‏گردد تا مقدار محبتش چه اندازه باشد و استعدادش چگونه بوده و موانع تا چه حد برطرف شده باشد.

اما اصل مطلب مسلم است.

✍؛ سيد الشهداء عليه السلام، ص: 83

آنچه خواهید شنید: آنچنان که شایسته است شکرگزار نیستیم. روزى جابربن عبدالله انصارى به حضرت علّى عليه ‏السلام عرض کرد: چگونه صبح کرديد؟ حضرت فرمودند: أصْبَـحْنا وَ بِنـا مِنْ نِـعَمِ اللّهِ رَبِّنـا ما لانُـحْصیهِ مَـعَ کَـثْرَةِ ما نُعْصیهِ، فَـلانَـدْرى مانَشْـکُرُ اَجَمـیلَ ما یَنْـشُرُ أَمْ قَـبیحَ ما یَسْتُرُ؛ در حالى که با این همه گناه نعمت هاى بی شمارى از پروردگارمان داریم و نمى‏ دانیم کدام را شکر بگزاریم: خوبی هایى را که برملا مى کند، یا زشتی هایى را که مى‏ پوشاند.(تحف العقول، ص 210)

ﺍﺯﻋﺎﻟﻤﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ:ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻋﻘﻞ ﮐﺴﻲ ﭘﻲ ﺑﺮﺩ؟
ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﺍﺯﺣﺮﻓﻲ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ..
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ:اﮔﺮﭼﻴﺰﻱ ﻧﮕﻔﺖ ﭼﻪ ؟
ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺁﻧﻘﺪﺭﻋﺎﻗﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻨﺪ..