فی الکافی عن الباقر(ع)  : قال رسول الله (ص) : طوبی لمن حسن مع الناس خلقه و بذل لهم معونته و عدل عنهم شره . ( الشافی / ص 821)

خلق در اینجا طبعا به معنای اخلاق رفتاری است ، یعنی برخورد او با مردم ، برخورد ناشی از حسن اخلاق باشد، تندی ، تلخی ، جفا ، بی اعتناعی نسبت به امر مردم در او وجود نداشته باشد . حسن خلق فقط لبخند زدن نیست اگرچه لبخند زدن هم یکی از اجزاء حسن خلق است. علاوه بر این ، کمک هم به مردم بکند ، چه کمک مالی ، چه کمک آبرویی ، چه احیانا کمک بدنی و جسمی و ….خوشا به حال کسی که شرش را هم از آنها باز دارد ، چون هر انسانی یک شری هم دارد ، ماها منشا شرور هم هستیم ، ممکن است منشا خیرات هم باشیم ، اخلاقمان بد است ، غضب غلبه می کند ، امیاال گواناگون غلبه می کند ، خودخواهی ها غلبه می کند، اینها در رفتار بیرونی ما بروز و ظهور پیدا می کند ، این بروز و ظهور را از مومنین ، از مردم باز بداریم ، نگذاریم آنچه از شرور نفس برمی خیزد ، از برخی از غرائز غلط ما ، از بعضی از صفات و ضعف های اخلاقی ما ، نگذاریم که این روی مردم سر ریز بشود ، به آنها ضرر برساند. ( شرح حدیث از مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای ( مدظله العالی) ( جلسه 504 / درس خارج 8/8/91)