خداوند متعال در حدیثی قدسی فرمودند:

**بعضی از بنده های مومن من کسانی هستند که اگر ثروتمند نباشند امور دینشان اصلاح نمی شود و باید آنها وسعت رزق و سلامتی داشته باشند.

پس من آنها را به واسطه ی ثروت،رفاه و سلامتی دادن آزمایش می کنم تا امور دینشان اصلاح بشود.

**و بعضی از بندگان مومن من کسانی هستند که امور دینی آنها فقط در فقر و مسکنت و بیماری اصلاح می شود.

پس من آنها را به واسطه فقز و مسکنت و بیماری، امور دینشان را اصلاح می کنم و من به وضع بندگانم عالم هستم و می دانم که امور دین آنها از چه طریق باید اصلاح شود و همان راه را برایشان باز می کنم.

**و بعضی از بندگان مومن من کسانی هستند که در عبادت من بیش از حد تلاش می کنند و شبها از رختخوابِ راحتشان بیرون می آیند و به من عبادت می کنند.ولی من یک شب و یا دو شب آنها را وادار به خواب می نمایم که شب نتوانند بلند شوند و عبادت کنند و این عمل من، عنایت من نسبت به آنها می باشد.

وقتی که صبح از خواب بیدار می شوند ناراحت می گردند و تاسف می خورند که چرا دیشب برای عبادت بیدار نشدند؟

بلی، اگر من میان او و عبادتش حایل نشوم، عُجب در عبادت او را فرا می گیرد و همان عُجب باعث می گردد در همه اعمال خود مرتکب فتنه و فساد بشود و از خودش راضی باشد و گمان کند که؛ بر همه عبادت کنندگان برتری دارد و در عبادت از حد قصور تجاوز کرده و همین افکار و اندیشه ها او را از من دور می کند.

ولی او همیشه گمان می کند که با آن عبادت ها به من نزدیکتر می گردد.

منبع: کلیات احادیث قدسی

نتیجه گیری: عبادات خالصانه و اطمینان واقعی به خداوند داشته باشیم…