رسول اکرم (ص) مي‏فرمايند: «مَن تعلّم في شبابه کان بمنزلة رسم في الحجر و مَن تعلَّم و هو کبير کان بمنزلة الکتاب علي وجه الماء» ؛ کسي که در ايام جواني تعلّم و دانش اندوزي مي‏کند مانند رسم و نقاشي روي سنگ است و کسي در ميانسالي و بزرگسالي تعلّم مي‏کند مثل نوشتن بر روي آب است.

رسول اکرم (ص) مي‏فرمايند: «مَن تعلّم فی شبابه کان بمنزلة رسم فی الحجر و مَن تعلَّم و هو کبير کان بمنزلة الکتاب علی وجه الماء» [1] ؛ کسی که در ايام جوانی تعلّم و دانش اندوزی مي‏کند مانند رسم و نقاشی روی سنگ است و کسی در ميانسالی و بزرگسالی تعلّم مي‏کند مثل نوشتن بر روی آب است. اگر چيزی روی سنگ نقش بندد ماندگاری آن طولانی خواهد بود و زود از بين نخواهد رفت ولی کسی که روی آب چيزی را رسم کند خيلی زود از بين مي‏رود، اين بيان حضرت رسول اکرم (ص) اهميت درک ايام جوانی را برای ما بيان مي‏کند لذا انسان بايد قدر فرصت جوانی را بداند و کارهای خود را به زمان‏های بعد موکول نکند چون هر روزی که مي‏گذرد قوه شباب و جوانی ضعيف مي‏شود و احاله دادن امور به زمان‏های بعد ثمری نخواهد داشت، اينکه انسان بگويد وقت زياد است بعداً مي‏آموزم و انجام مي‏دهم باعث مي‏شود که فرصت‏ها از دست او برود و بر فرض هم در ميانسالی يا بزرگسالی چيزی را ياد بگيرد زود فراموش خواهد شد و از بين خواهد رفت.

«والحمد لله رب العالمين» [1] . بحار الانوار، ج1، ص222، حديث6.