یکی از ذمائم اخلاق، که از اسباب هلاکت انسان است و موجب فشار قبر، و انسان را در دو دنیا معذب می دارد، بد خُلقی است؛ که زاییدة غضب و شهوت است. اگر انسان مجاهد، مدتی در صدد برآید که به هنگام پیش آمد ناملایمتی، اگر آتش غضب، شعله ور شد و بنای سوزاندن باطن را گذارد و او را به ناسزا گفتن و بدگویی کردن، دعوت نمود، بر خلاف او اقدام کند و عاقبت بد و نتیجة زشت این خُلق را یاد بیاورد و در عوض، ملایمت به خرج دهد و در باطن، شیطان را لعن کند و از او به خدا پناه ببرد، آن خُلق، به کلی عوض شده و خُلق نیکو در باطن مملکتش منزل می کند. پناه می برم به خدای تعالی از غضب؛ که در یک آن، انسان را در دو دنیا هلاک می کند. …چنان چه دیده ایم مردم را؛ که در حال غضب، کفر گفته اند و مرتد شده اند. … حکما فرموده اند که «کشتی بی ناخدا که در موج های سخت دریا گرفتار شود، به نجات نزدیک تر است، از انسان در حال غضب». امام خمینی- ره ، چهل حدیث ، ص23 ، نشر فرهنگی رجا ، 1368 )