بیان اخلاقی حجه الاسلام سیدمجتبی نورمفیدی رئیس هیأت امنای مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان

امام زين العابدين(ع) مي­فرمايند:«کان آخر ما اوصي به الخضر موسي بن عمران ما رَفَق احدٌ بأحدٍ في الدنيا إلا رفق الله به يوم القيامة»

امام زين العابدين(ع) مي­فرمايند:«کان آخر ما اوصی به الخضر موسی بن عمران ما رَفَق احدٌ بأحدٍ فی الدنيا إلا رفق الله به يوم القيامة» [1] ؛ حتماً داستان حضرت موسی و خضر را شنيده­ايد که به جهت يک حالت خودبينی که لحظه­ای برای حضرت موسی پيدا شد به او امر شد که به خودسازی بپردازد، حضرت موسی رفت تا اينکه حضرت خضر را پيدا کرد و حضرت خضر نسبت به او تعليماتی را داشت که يکی از آن تعليمات اين است که امام زين العابدين(ع) به آن اشاره مي­کنند و مي­فرمايند: آخرين چيزی که حضرت خضر به موسی بن عمران وصيت کرد اين بود که هيچ کس نسبت به کس ديگر در اين دنيا رفاقت و مدارا نکرده الا اينکه خداوند تبارک و تعالی روز قيامت با او مدارا خواهد کرد، محبت و مدارات با مردم مساوی است با مدارات خداوند متعال با انسان، پس کسی که به همنوع خودش توجه داشته باشد و دلسوز نسبت به مردم باشد اين مدارات و دلسوزي، مدارات خداوند را نسبت به خودش در روز قيامت به دنبال خواهد داشت و شايد مدارات و رفاقت نسبت به مردم از بزرگ­ترين عبادات باشد؛ يعنی اگر امر دائر شود بين يک عبادت شخصی مثل زيارت معصومين يا دعا خواندن و برطرف کردن حوائج مؤمنين قطعاً برطرف کردن مشکلات ديگران مقدم بر عبادت است، ظاهراً در حالات امام(ره) بوده که نقل مي­کنند وقتی ايشان در ايام جوانی زيارت مشرف مي­شدند زيارت را مختصر مي­کردند و زودتر از بقيه به منزل برمي­گشتند و وسائل پذيرائی بقيه را فراهم مي­کردند تا وقتی بقيه از زيارت برگشتند وسائل پذيرائی آماده باشد در صورتی که ما فکر مي­کنيم تقدس به اين است که انسان بيشتر به زيارت مشغول باشد. پس مدارات و رسيدگی به ديگران رفق و مدارات خداوند تبارک و تعالی را در پی دارد لذا بايد توجه داشته باشيم که از اين امر غافل نشويم و دل­های خود را از کينه و بد خواهی و بدبينی نسبت به هم خالی کنيم و با همديگر با مهربانی و محبت برخورد کنيم و بدي­­های ديگران را نسبت به خودمان ناديده بگيريم که اين کار منش و روشی است که مطلوب خداوند تبارک و تعالی است و محبت الهی را به دنبال دارد.

«والحمد لله رب العالمين»

[1] . بحار الأنوار، ج73، ص386، ح6.