استاد وارد حجره ام شدند و فرمودند:«به ظاهر در اين جا غيبت شده است» ؟

گفتم: بله،پيش پاي شما چند نفر…..

علامه فرمودند: «اين حجره ديگر براي درس خواندن مناسب نيست اتاقت را عوض كن.(حجت الاسلام سيد احمد فاطمي،زمهر افروخته،سيد علي تهراني،ص 95)

اميرالمومنين(ع) فرمود:

«تَعَطَّروا بِالاستغفار لا تَفضَحكُم رَوائِحُ الذُّنُوبِ»(الامالي،(للطوسي) /ص 372 )

از زماني كه از كنارم رفتي تا بازگشت دوباره ات ،نامت را زمزمه مي كنم.اين دو ماه بي تاب تر شده بودم اما بالاخره آمدي مثل هميشه دست پر !خانه را آب و جارو كردم ،آماده پذيرايي از تو  همچون هميشه مشتاق و منتظر!

خوش آمدي اي مسافر! سفر به خير!تو كه باشي روز و شبم پر است از التماس و خواهش هايي كه به صبح ختم  مي شود.تو كه باشي لحظه لحظه هايم آرام است و آسماني، تو كه باشي همه چيز زيباست .تو كه باشي حتي خلوت و تنهايي شلوغ است و خاطره انگيز،پراز مناجات!طنين ابوحمزه و دعاي سحرگاه و نجواي افتتاح بعد از افطار          نمي داني چه حس و حالي به انسان مي دهد؟!

تمام زندگي ام قشنگ ميشود وقتي تو هستي اي ماه من! رمضان المبارك خوش آمدي….

به گزارش پایگاه خبری_ اطلاع رسانی حوزه های علمیه خواهران«طاهره سادات موسوی» استاد حوزه و دانشگاه تهران در نشست اخلاقی تربیتی با موضوع«رابطه بین معنویت با اخلاق کاری کارکنان» در جمع اساتید و کارکنان مدرسه علمیه عالی الزهرا(س) گرگان بیان داشت: با توجه به آیات متعدد در قرآن کریم، تعامل و برخورد خداوند در مسائل اخلاقی به گونه ای است که حتی در مقابل شِکوه انبیای الهی از امت خود، اعتنایی به اعتراض آنان ندارد لذا می توان نتیجه گرفت که اظهار نارضایتی از خانواده و جامعه مورد پذیرش خداوند و محبوب حق نیست.

صفحات: 1· 2

مي خواهم از «عبور» بنويسم،لحظه هايي كه سپري شد و خواهد شد.

بودن هاي كاذب و نبودن هايي كه بوي ماندن مي دهد.

تا كجا بايد رفت ؟به كجا بايد شد؟به اميد كيست كه اينگونه راحت مي گذرد؟

عبور ثانيه ها،ديدن هايي كه چشم نمي بيند،شنيدن هايي كه گوش هيچ گاه نخواهد شنيد ولي دل در تماشا و شيون است….گاهي بايد رفت تا بي نهايت،گاهي بايد خواست تا مرز نيستي!گاهي بايد شد همچون سير طبيعت پس از خزان!

وگاهي بايد گذشت بدون خواهش و تو چه مي داني كه غربت چيست ،غم كجاست و غوغاي درون را چگونه بايد خاموش كرد؟ «پس دوباره باش تا باشي»(دلنوشته يكي از طلاب)

مومن جزايي جز قرب خدا قبول نمي‌کند. او همه زمين و آسمان و بهشت را گردش مي‌کند ولي فقط طالب قرب است.

غضّوا ابصارهُم عَمّا حَرَّمَ اللّه عَلَيهم: ديدگانش را از آنچه خداوند حرام نموده است فرو پوشيدند؛ که از صفات متّقين است، مرحله اوّل آن، نگاه نکردن به نامحرم است، مرحله دوم به اين معنا است که اگر با مال حرام يا شبهه ناک برخورد کنند از آن غَضّ بصر کرده و صرف نظر مي‌کنند. امّا از اين دو بالاتر اين است که اصلاً (به ما سوي الله) نگاه نمي‌کنند که اين مال خصّيصين است.

صفحات: 1· 2