علامه طباطبايي آمده بودند براي تشرف به حرم امام رضا عليه السلام.از بس حرم شلوغ بود به ايشان گفتيم؟اگر مي شود وقت ديگري برويد. حرم خيلي شلوغ است.آن بزرگوار فرمودند:خب!من هم يكي از شلوغي ها!

خلاصه رفتند كنار ضريح.مردم هم كه ايشان را نمي شناختند تا به ايشان راه بدهند.

هرچه سعي كردند دستشان به ضريح مبارك برسد نشد كه نشد و جمعيت ايشان را به عقب هل دادند.

وقتي بازگشتند از ايشان پرسيديم،چطور بود؟فرمودند:خيلي خوب بود لذت بردم.

قَالَ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ : إِنَّ بِخُرَاسَانَ بُقْعَةً يَأْتِي عَلَيْهَا زَمَانٌ تَصِيرُ مَوْضِعَ مُخْتَلَفِ اَلْمَلاَئِكَةِ فَلاَ يَزَالُ فَوْجٌ يَنْزِلُ مِنَ اَلسَّمَاءِ وَ فَوْجٌ يَصْعَدُ إِلَى يَوْمِ أَنْ يُنْفَخَ فِي اَلصُّورِ فَقِيلَ لَهُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ وَ أَيَّةُ بُقْعَةٍ هَذِهِ قَالَ هِيَ بِأَرْضِ طُوسَ وَ هِيَ وَ اَللَّهِ رَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ اَلْجَنَّةِ مَنْ زَارَنِي فِي تِلْكَ اَلْبُقْعَةِ كَانَ كَمَنْ زَارَ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ كَتَبَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَهُ بِذَلِكَ ثَوَابَ أَلْفِ حِجَّةٍ مَبْرُورَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَقْبُولَةٍ وَ كُنْتُ أَنَا وَ آبَائِي شُفَعَاءَهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ .
امام رضا فرموده است:همانا در خراسان بقعه‌اى است كه بر آن روزگارى خواهد آمد كه جايگاه آمد و شد فرشتگان مى‌شود.همواره فوجى از ايشان از آسمان فرو مى‌آيند و فوجى ديگر به آسمان بر مى‌شوند،تا هنگامى كه در صور(شيپور) دميده شود(رستاخيز).به ايشان گفته شد:آن كدام سرزمين است‌؟فرمود:در سرزمين طوس است و به خدا سوگند باغى از باغهاى بهشت است.هر كس مرا در آن بقعه زيارت كند همچون كسى است كه رسول خدا را زيارت كرده است و خداى متعال در قبال آن ثواب هزار حج و هزار عمرۀ پذيرفته شده براى او مى‌نويسد و من و نياكانم روز رستاخيز شفيعان او خواهيم بود .

برگرفته از :ز مهر افروخته،سيد علي تهراني،ص 117

عيون الاخبار الرضا(ع)، ج2، ص 255