مادرم رفت صدایش نکنید !

بگذارید که آرام بخوابد اینجا .

او پس از مدت ها درد اندوه و تلاش،

زحمت دلهره ی فرزندان ،

اولین بار چنین آرام است ،

بگذارید که آرام بخوابد اینجا

مادرم رفت …

ببیند دیگر بی پناه و پشتم ،

وقت اندوه کسی نیست که هر لحظه به یادم باشد .

یک سال از عروج ناباورانه مادرم

( مادر شهید علیرضا ظروفچیان )

گذشت .

پروردگارا تو رئوف و مهربانی ،

نعمت های خویش را صمیمانه می بخشی

و حکیمانه باز می ستانی

پس کریمانه صبر و شکیبایی عطا فرما

تا اندوه نبودنشان را بر تن جان هموار سازیم