نماز چیزی شبیه نردبان است و نردبان باید هم خود محکم باشد ، یعنی از درون پوک و فرسوده و تهی نباشد و هم در جایی محکم قرار گیرد و گرنه کسی را بالا نمی برد .
پس نمازی می تواند ما را بالا ببرد که اولا محکم بوده ، یعنی لفظ خالی نباشد بلکه دارای معنا بوده و به معنای آن توجه و التفات داشته باشیم و بدانیم چه می خوانیم و چه می خواهیم . و دیگر آن که نماز باید مثل نردبان در جایگاهی محکم قرار داده شود ، و ساعات پیش از نماز شبیه همان جایگاه است ، کسی که پیش از نماز نسبت به دستورات خداوند سستی و سهل انگاری می کند مثل آن است که نردبان خود را در زمین سست قرار داده باشد .