نیکی و خوبی
و کسانی هستند که می بخشند و از رنج و لذت فارغ هستند و سودای فضیلت و تقوا نیز در سر ندارند ، همچون درخت عطر آگین ( مورد ) که در دره ای دور شمیم جان پرورش را به هر نفس به دست نسیم می سپارد. خداوند با دستهای چنین بخشندگانی با آدمیان سخن می گوید و از پشت چشم آنان بر زمین لبخند می زند.