بالاخره، روزي ما را از اين تعلقات و آنچه كه بدان دل بسته ايم جدا مي كنند و مي برند: به تعبير شاعر:

عمري است پرده بستيم بر ديده خدابين                                   عمر دگر بيايد اين پرده ها دريدن

ما هر روز پرده اي روي پرده هاي غفلت قبلي مي آوريم و مرتب وابستگي جديدي به وابستگي هاي قبلي مان اضافه مي كنيم.مال و مقام و چيزهاي ديگر، هركدام زنجيري است كه به ورح مان مي بنديم.آن وقت، هنگامي كه ملك الموت مي آيد و مي خواهد چيزهايي را كه شصت يا هفتاد سال بر گردن بسته ايم دريك لحظه قطع كند، برايمان دشوار است.

اجمالاً، بهتر است نبنديم تا نخواهيم باز كنيم، يا آنطور وابسته نباشيم كه دل كندن مشكل باشد.                     (يادنامه عارف موحد آيت الله سعادت پرور)