هر انساني براساس تمايل فطري خود از ايام كودكي تا روزگار پيري نيازمند معاشرت با ديگران است.

او از تنهايي رنج مي برد، از اين جهت مي كوشد تا همدم و يار مناسبي براي خود برگزيند تا انيس و مونس او در ايام خلوت باشد.

امام رضا (ع) به نقل از پيامبر(ص) فرمودند:"اساس خردورزي بعد از دين اظهار دوستي با مردم است".(محمدباقر مجلسي،بحارالانوار ،ح71، ص 177)

از امام رضا(ع) :از امام رضا(ع) درباره خوشي دنيا سوال شد: فرودند: وسعت منزل و فراواني دوستان.((محمدباقر مجلسي،بحارالانوار ،ح71، ص 292)