امام خمینی(ره):«محرم، ماه نهضت بزرگ سید شهیدان و سرور اولیای خداست که با قیام خود در مقابل طاغوت، تعلیم سازندگی و کوبندگی به بشر داد و راه فنای ظالم و شکستن ستم کار را در فدایی دادن و فدایی شدن دانست».[ صحیفه نور، ج 2، ص 11.)

مقام معظم رهبری (مدظله العالی):«امام حسین(ع)، از لحاظ عملی درس بزرگی به همه تاریخ اسلام داد و در حقیقت، اسلام را، هم در زمان خودش و هم در هر زمان دیگری بیمه کرد. هر جا فسادی از آن قبیل باشد، امام حسین(ع) در آنجا زنده است، با شیوه و عمل خود دارد می گوید که شما باید چکار کنید. تکلیف این است. لذا باید یاد امام حسین(ع) و یاد کربلا زنده باشد؛ چون یاد کربلا، این درس عملی را جلوی چشم می گذارد».( مؤسسه فرهنگی قدر ولایت، امانت داران عاشورا، تهران، قدر ولایت، 1379، ص 49.)

نماینده ولی فقیه در استان گلستان: جریان‌های انحرافی ،دفاع از دین را سخت کرده‌اند

نماینده ولی فقیه در استان گلستان گفت: در شرایطی که جریان‌های فکری انحرافی زیادی تشکیل شده‌اند کار دفاع از دین سخت شده است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مدرسه علمیه الزهرای گرگان، آیت‌الله سید کاظم نورمفیدی در همایش بزرگ روحانیون شیعه و سنی استان گلستان در حوزه علمیه امام خمینی (ره) این شهرستان، اظهارداشت: در این شرایط علما و روحانیون باید مانند امام صادق از راه درست از دین دفاع کنند.

وی افزود: دین اسلام دین خوبی‌ها است و هدایت و سعادت انسان را دنبال می‌کند و باید تفاوت‌های آن با جریان‌های فکری انحرافی برای مردم تبیین شود.

نماینده مردم استان گلستان در مجلس خبرگان رهبری با اشاره به در پیش بودن ماه محرم، گفت: تمامی سخنان سیدالشهداء از زمان پیشنهاد بیعت با یزید تا زمان شهادت در روز عاشورا رنگ و بوی الهی داشت.

آیت الله نورمفیدی ادامه داد: علما و روحانیت باید سیره امام حسین را برای جامعه تدوین و انحرافات را تبیین کنند.

وی با بیان اینکه فرهنگ عاشورایی جهان کنونی را از شرایط سخت آن نجات می‌دهد بر ترویج این فرهنگ تاکید کرد.

نماینده ولی فقیه در استان گلستان با بیان اینکه آیات قرآن درباره امر به معروف و نهی از منکر به دو دسته عمومی و اختصاصی تقسیم می‌شوند، اظهارداشت: آیات عمومی این فریضه الهی را وظیفه همه مسلمانان دانستند.

آیت الله نورمفیدی اضافه کرد: مطابق دسته دیگری از آیات ترویج امر به معروف و نهی از منکر بر عهده برخی از سازمان‌ها و نهادها و حتی وظیفه حکومت است.

وی تاکید کرد: بعضی از معروف‌ها را هرکسی نمی‌تواند انجام دهد لذا باید به جمع خاصی سپرده شود.

نماینده ولی فقیه در استان گلستان تصریح کرد: آنچه را که در دایره معرفت می‌گنجد باید توسط جمع خاصی انجام شوند.

آیت الله نورمفیدی خاطرنشان کرد: در زمان پیامبر گرامی اسلام، گروه‌هایی مسئولیت حفظ احکام شرعی را بر عهده داشتند. وی تاکید کرد: علمای زیادی در راه امر به معروف و نهی از منکر زحمت کشیدند تا میراث به جا مانده از پیامبر را به جامعه منتقل کند و ما نیز وظیفه حفظ و حراست از دستاوردهای آنها را داریم.

امام جمعه گرگان تاکید کرد: ترویج اینگونه معروف‌ها وظیفه علما و حوزه‌های علمیه است و آنها باید با دقت و هوشیاری در راستای ترویج معارف اسلامی و زدودن انحرافات و شبهات از دین تلاش کنند.

آیت الله نورمفیدی با اشاره به قیام امام راحل اظهارداشت: کار امام معجزه قرن بود و برای تبیین آن باید بحث‌های زیادی در دانشگاه‌های جهان صورت گیرد.

به گفته وی، چنین رهبری در سطح جهان پیدا نمی‌شود، امام در دل مردم نفوذ کرد، باید راه‌های نفوذ امام در دل‌های مردم را تبیین کنیم. لازم به ذکر است گردهمایی بزرگ روحانیون شیعه و سنی استان گلستان با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین ناطق نوری رئیس بازرسی دفتر مقام معظم رهبری  برگزار شد.

خانم دوست محمدیان معاون آموزش مدرسه علمیه الزهرای گرگان در جمع طلاب این مدرسه بیان داشتند:جهان محتاج پیام حسین (ع) است و بدون آن بشریت راه نجات پیدا نمی کند.

خانم دوست محمدیان معاون آموزش مدرسه علمیه الزهرای گرگان در جمع طلاب این مدرسه بیان داشتند: از آنجائیکه یکی از ویژگیهای انسان سالک و طالب علم و حقیقت ،  بخاطر دردمندی که دارد هوشیاری است و نشانه هوشیاری هم بهره مند شدن از مناسبتها و ایامی است که درآن قرار داریم و راه بهره مند شدن از این ایام این است که معرفت پیدا کنیم نسبت به انسانهای کامل و اسوه های خلقت که در راس آنها حسین بن علی (ع) است. چنانچه پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه ” حسین (ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است لذا جهان محتاج پیام حسین (ع) است و بدون آن بشریت راه نجات پیدا نمی کند.

همچنین وی به فرازی از زیارت جامعه که در توصیف ائمه هدی (ع) وارد شده بود که ” وصراطه و نــــوره و برهانه پرداخت و گفت: ائمه هدی(ع) صراط مستقیمند هم صراط در دنیا و هم صراط در آخرت و صراط در دنیا همان اطاعت و پیروی از معصومین (ع) است، چراکه شناخت معصوم (ع) یعنی شناخت خوبیها و از طرفی این بزرگواران نورند و انسان برای شناخت خود و شناخت نیازهای خود و انتخاب مشی درست در زندگی و در نهایت برای رسیدن به هدف نیاز به نور دارد. نوری که بواسطه آن بتواند حرکت کند و راه را از چاه تشخیص دهد.

وی ادامه داد: با توجه به تاکید قرآن نسبت به تعظیم شعائر الهی از محرم و صفر و حادثه کربلا بعنوان بزرگترین شعائر الهی نام برد چراکه دین الهی بوسیله قیام امام حسین(ع) پابرجا مانده است لذا بعنوان یک حادثه مقدس از ان نام برد چون حماسه سازان این حادثه عاشقان الی الله و مجاهدان فی سبیل الله بودند که در را خدا جهاد کردند و خون خودشان را که بهترین سرمایه وجودیشان بود را تقدیم خدا کردند و موجب بیداری و آگاهی بشریت شدند و ظالم و انسانهای شرور و مغرور و سرکش را رسوا نمودند در نتیجه این حادثه مقدس است و یک نوع قدّیس بودن را در بین آفریدگان این حادثه می بینیم که همه شان پاکند و قابل پیروی.

در پایان به یکی دیگر از ویژگی  این حماسه مقدس اشاره نمودند  و بیان داشتند: حادثه عاشورا تجلی گاه اسلام بود .تمام ابعاد اسلام ، بااینکه حادثه به نقل از مورخین یک نیم روز بیشتر نبود اما کل اسلام را در آن مشاهده می کنیم بعد سیاسی ، بعد عرفان ، اخلاق ، اصلاح طلبی ، احیاء دین حتی یک نوع انسان شناسی را در این حادثه می بینیم یعنی انسانهای واقعی از انسانهای غیر واقعی ، یک طرف انسانهای ملکوتی متصف به همه کمالات و فضایل اخلاقی و طرف مقابل انسانهای شقی متصف به همه ی رذایل اخلاقی ، لذا این حادثه چون ابعاد متخلف دارد درسهای مختلفی هم می شود گرفت.

وی با اشاره به فرمایش مقام معظم رهبری ، مهمترین عبرت عاشورا همانطور که قرآن می فرماید ” اضاعوا الصلاه و اتبعوا الشهوات است. فراموشی یاد خدا و وابستگی  به دنیا ودنیا طلبی است. امید است این حادثه مورد مطالعه و تحقیق قرار بگیرد و با شناخت و معرفت ، توفیق پیروی از سیره و منش این بزرگواران و در راس آن امام حسین (ع) را بیابیم و انشاء الله در زمره عاشورائیان قرار بگیریم.

خانم میرکریمی مدیر مدرسه علمیه الزهرای (س) گرگان در جمع مبلغین این مدرسه به بحث پیرامون اهمیت تبلیغ در ایام محرم پرداختند وبیان داشتند……

با استناد به دعای بیستم از دعای مکارم الاخلاق امام زین العابدین (ع) که می فرمایند:.. وَ أَجْرِ لِلنَّاسِ عَلَى یَدِیَ الْخَیْرَ وَ لَا تَمْحَقْهُ بِالْمَنِّ  ، خطاب به مبلغین بیان داشتند: این فراز از دعا وظیفه ما را نسبت به جامعه به عنوان هادیان طریق الی الله و مبلغین دین اسلام  بیان می نماید که از خداوند استمداد نمایید تا مجرای خیر برای دیگران باشید و این امر را کوچک نشمارید . در ایام محرم الحرام ، صرف شرکت در عزاداری جهت کسب مقامات کافی نیست بلکه باید در این عرصه تبلیغ نمایید تا به مقاماتی دست پیدا کنید و توجه داشته باشید که اگر توفیق تبلیغ دراین ایام را کسب نمودید ، عمل خود را با منت نهادن بر دیگران از بین نبرید .

وی در ادامه بر اهمیت تبلیغ تاکید نمودند و  افزودند: از پیامبر خدا(ص) وارد است که می فرمایند: (مَنْ أَحْيَا أَرْضاً مَيْتَةً فَهِيَ لَهُ )هر کس زمین مواتی را برای کشت آماده نماید ، آن زمین متعلق به خودش می شود.اگر در جمع  تبلیغی که حضور پیدا می کنید ، موجب هدایت حداقل یک نفر شوید و بتوانید در یک نفر اثر نمایید و او را در مسیر صراط مستقیم داخل کنید تا زمانی که زنده است دعای خیر او و خانواده اش پشت سر شما خواهد بود.

وی افزود: درعرصه تبلیغ توجه به دو امرحائز اهمیت است : ابتدا گزینش مخاطب ( مخاطبین چه کسانی باشند) و محتوای تبلیغ ما چه باشد؟ در انتخاب مخاطب ، بیشتر دنبال جوانان باشید .در جوانی بیداری انسان زودتر و راحت تر انجام می پذیرد. در بخش محتوای تبلیغ هم سعی کنید که این نهضتی که عمیق و عقلانی و عاشقانه وعارفانه است را با تحریفات مخلوط نکنید و کوچکترین کلمه ای که باعث شود اهداف امام حسین (ع) گم ویا کوچک شمرده شود بیان ننمایید.

مدیر محترم این مدرسه تصریح نمود: در مجالس عزاداری باید فرهنگ عاشورا احیاء شود. فرهنگ عاشورا عبارت است از مجموعه مفاهیم ، سخنان ، اهداف ، انگیزه ها و شیو ه های عمل ، روحیات و اخلاقیات که در جریان عاشورا و کربلا بوجود آمد. دشمنان دین می خواهند صورت عزاداری حفظ بماند اما رسم عزاداری ها و خاصیت تحریک پذیری را عوض کنند و حماسه عاشورا به مرثیه سرایی عاشورا تبدیل گردد.

وی ادامه داد: به جهت محتواتبلیغ باید دقت کنید که جان انسان مثل ظرفینیست که هرچیزی می توان  در آن ریخت زیرا انسان متناسب با آن واکنش نشان می دهد.لذا مبلغ باید نکاتی را مطرح کند که با طبیعت انسان سازگار باشد. مطلبی را وارد دل انسان کند که دل انسان آن را بپذیرد و موافق با فطرت انسان باشد. .کلام ائمه(ع) و پیامبر اکرم(ص) برای همه آشنا و مطابق با فطرت می باشد و با هرگونه تحریف شنونده از شما نمی پذیرد..

وی در پایان بیان نمودند: پیام کربلا هم باید شنیده شود ، هم در ک شود و هم به آن عمل شود و هم به دیگران انتقال داده شود. در پذیرش و انتقال پیام  اگر صاحب نظر نبودیم حداقل دارای استدلال باشیم. با عقل و منــطق با مردم حرف بزنیم و مردم را اقناع نمایید. در مسائل عاشورا به بُعد حماسه پردازی زنان در کنار حماسه پردازی مردان  پرداخته شود. سعی شود در برابر سوالات ، خود را آماده پاسخگویی درست نموده و در برابر شبهات خوب دفاع نماییم و مسائل اسلامی را شفاف و عقل پسند بیان نماییم ، چرا که بالاترین ارزش اسلامی اگر بد دفاع شود خراب می شود.

سخنرانی حضرت آیت الله نورمفیدی در جلسه اخلاق هفتگی در جمع طلاب مدرسه علمیه الزهرای گرگان

حضرت آیت الله نورمفیدی در جمع طلاب مدرسه علمیه الزهرای (س) گرگان ، به توضیح و شرح فرازی از دعای مکارم الاخلاق امام زین العابدین (ع) آنجا که می فرمایند: وعبِّدنی لک و لاتفسد عبادتی بالعجب …. به بحث پیرامون معنای عبودیت پرداخته  و با استناد به مفردات راغب آن را عبارت از اظهار تذلل انسان در حیطه ی شئون زندگی خود ( چه در اخلاق ، چه در رفتار و چه در ضمیر قلب و باطن) در مقابل ذات اقدس الهی دانستند که خودش را دربست در اختیار خدا قرار دهد.

وی در ادامه افزود: حضرت زین العابدین (ع) از خداوند درخواست می کند که مرا بنده خودت قرار بده( عبدنی لک ..)  چرا که انسانها گرفتار بندگی های بسیاری هستند و خیلی از مسائل انسان را به بردگی و تسلیم در برابر خودش می کشاند .از امام صادق (ع) وارد است که پیرامون اهمیت بندگی خدا فرمودند : لیس العباده هی السجود و لا الرکوع انما هی طاعه الرجال ، من اطاع مخلوقاً فی معصیت الخالق فقد عبد .عبادت فقط رکوع و سجود نیست. اگر انسان از فردی اطاعت کند که او برخلاف امر خدا انسان را به کاری فرمان دهد و آن کار معصیت ذات الهی باشد آن بندگی غیر خداست و نیز از پیامبر اکرم (ص) روایت است که می فرمایند: افرایت مَن اتخذ الهه هوی .

وی در ادامه خاطر نشان نمود: در ادامه ی این فراز از دعا ، حضرت زین العابدین (ع) از خداوند تقاضا می کنند که او را از خطر عجب حفظ نماید ( ولا تفسد عبادتی بالعجب) .عجب به این معناست که انسان با کنار زدن شیطان مبادرت به انجام کار خیر کند  ولی بعداز انجام کار به خود مغرور شده و این کار  در نظر وی بزرگ جلوه نماید ( زیاد شمردن عمل)  و نیز خود را در  راه بندگی خدا بی تقصیر بداند .در روایات وارد است که ائمه معصومین (علیهم السلام) عجب را موجب هلاکت انسان می دانند در روایتی از پیامبــــــــــــر (ص) است که می فرمایند: خداوند به حضرت داوود وحی نمود که به گناهکاران مژده بده و صدیقین را بترسان. به گناهکاران بگو من توبه آنان را می پذیرم و به صدیقین بگو که مبادا گرفتار عجب شوند اگر انسان گرفتار این حالت نفسانی شود که خیال کند آنچه لازمه بندگی خدا بوده انجام داده این موجب هلاکت انسان می شود.

اعمال و آداب ماه محرم الحرام

کتاب «المراقبات» یا «اعمال السنه» یکی از تألیفات عالِم عامل و فقیه کامل مرحوم آیت الله حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی می باشد. به مناسبت حلول ماه محرم الحرام…………….

به بیان توصیه هایی از ایشان که در راستای درک بهتر ایام سوگواری امام حسین علیه السلام در کتاب المراقبات درج گردیده است و همچنین برخی از اعمال این ماه می پردازیم:

سزاوار است حال دوستان آل محمد - که رحمت خدا بر آنان باد - بحکم دوستی و وفا و ایمان به خداوند بلند مرتبه و بزرگ و رسول کریم، در دهه اول محرم تغییر نموده و در دل و سیمای خود، آثار اندوه و درد این مصیبتهای بزرگ و دردناک را آشکار نمایند. باید مقداری از لذائذ زندگی را که از خوردن و نوشیدن و حتی خوابیدن و گفتن بدست می آید ترک نموده و مانند کسی باشند که پدر یا فرزند خود را از دست داده است. نباید احترام خود و نزدیکانشان باشد و لازم است که خدا و پیامبر و امامش - رحمت خداوند بر آنان باد - را بیش از خود، فرزندان و نزدیکانش دوست داشته باشد.

خداوند متعال می فرماید: «بگو اگر پدران و پسران خود را بیش از خدا و رسولش و جهاد در راه او دوست دارید، منتظر باشید تا خداوند مطلب مورد نظر خود را انجام داده و شما پشیمان و زیانکار شوید».

در روز عاشورا، تا عصر خوردن، آشامیدن و حتی سخن گفتن - مگر آن که لازم باشد - و دیدار با برادران دینی را ترک کرده و آن روز را روز گریه و اندوه خود قرار دهد.

برپایی مجالس عزاداری

و نیز در دهه اول، هر روز امام حسین علیه السلام را با زیارت عاشورا زیارت نماید. و اگر می تواند مراسم عزاداری آن حضرت را در منزل خود با نیتی خالص برپا نماید، باید همین کار را بکند. و اگر نمی تواند، در مساجد یا منازل دوستانش به برپایی این مراسم کمک کرده و این مطلب را از مردم بپوشاند تا به اخلاص نزدیک شده و از خودنمایی دور شود. و هر روز مقداری از اوقات خود را در مکانهای عمومی به عزاداری بپردازد.

مواسات با امام حسین علیه السلام و اهل بیت - رحمت خدا بر آنان باد - نیز باید بخاطر صدمات ظاهری که به آن حضرت وارد شد، باشد. ولی از این مطلب هم نباید غافل شد که صدمات ظاهری که بر آن حضرت علیه السلام وارد شد، در مورد هیچکدام از پیامبران و جانشینان آنان و حتی در مورد هیچ یک از جهانیان شنیده نشده است؛ بخصوص تشنگی حضرت علیه السلام که در احادیث قدسی و غیر قدسی چیزهایی درباره آن آمده است که انسان توان تصور آن را نیز ندارد. همچنین مصیبتهایی مانند شهید شدن اهلبیت و اسارت حرمش، گویا او با محبوبش پیمان بسته بود بخاطر خوشنودی او کشته شدن را با انواع آن از قبیل سر بریدن، کشتن از زیر گلو، کشتن با شکنجه و با گرسنگی و تشنگی و اندوه و غیر اینها، تحمل کند. ولی با این همه شادمانی و نشاطی بجهت آشکار شدن نورهای زیبایی و عظمت خداوند و شوق دیدار با او و رسیدن به ذات مقدسش به او می رسید که آن سختیها را آسان می نمود. بلکه سختی آن را به لذت تبدیل می نمود. یکی از یاران او در این رابطه می گوید: هر چه شرایط بر امام علیه السلام سخت تر می گردید، سیمای او برافروخته تر و خوشحال تر می شد. ولی بهر حال درد و اندوه سختیها و مصیبتهایی که بر جسد مبارک حضرت علیه السلام و بر دل اهل بیت محترم او وارد شد و هتک حرمت ظاهری او انسان را می کشد.

بنابراین دوستانش باید کارهایی را که مناسب این مصیبت بزرگ است، بخاطر مواسات با آن حضرت علیه السلام در این مصیبت، انجام دهند؛ بگونه ای که گویا این مصیبت بر خود، عزیزان و فرزندان یا خویشان آنان وارده شده است. زیرا امام علیه السلام بفرموده جدش صلی الله علیه و آله و سلم سزاوارتر از آنان نسبت به خودشان می باشد و به این جهت که او این مصیبتها را پذیرفت و وجود شریف خود را فدای پیروان خود نمود تا آنها را از عذاب دردناک رهایی بخشد. فرزندان و عزیزان خود را یتیم نموده، به اسارت حرم و زنان، و زینب و سکینه - که سلام خدا بر آنان باد - رضایت داده و اصغر و اکبر و برادران و دودمان خود را سر برید، تا پیروانش را از گمراهی و پیروی گمراه کنندگانی که هلاکت شده و دیگران را به هلاکت می کشانند نجات داده و بدین وسیله آنان را از گناهان بزرگ و آتش رهایی بخشد؛ پیروانش را از تشنگی روز قیامت رهانیده و از نوشیدنیی که ظرف آن با مشک مهر شده است، به آنها بنوشاند. بنابراین بحکم وفا و مواسات که از صفات عالی انسانی است، لازم است که همان چیزی را که امام علیه السلام به آنان عنایت کرده است، آنان نیز به امام علیه السلام تقدیم نموده و همانگونه که امام علیه السلام خود را فدای آنها نمود آنان نیز خود را فدای او نمایند. و حتی اگر چنین کاری را نیز انجام بدهند باز هم بخوبی با او مواسات ننموده اند. زیرا وجود شریف او قابل مقایسه با دیگران نیست. باین جهت که او مانند پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و سلم، علت آفرینش تمام موجودات و آقا و سرور تمام مخلوقات و پیامبران و فرشتگان نزدیک به خداوند بوده و محبوب خداوند و محبوبِ محبوبِ اوست.

نیز با گفتاری صادقانه و با زبان حال بگوید: «آقای من! کاش به جای تو تمام این بلاها بر سر من آمده و فدای تو می شدم! کاش خویشان و فرزندان من به جای خویشان و فرزندان تو کشته و اسیر می شدند! کاش تیر حرمله - که لعنت خدا بر او باد - سر شیرخوار مرا می برید! کاش فرزندم، علی بجای فرزند تو قطعه قطعه می شد! کاش جگر من از شدت تشنگی تکه تکه می شد! کاش از شدت تشنگی دنیا بر چشمم تیره و تار می شد! کاش من درد این جراحتها را تحمل می نمودم! کاش آن تیر به گلوی من می نشست! و جان مرا می گرفت! کاش خانواده و خواهران و دختران من در ذلت اسارت افتاده و آنها را مانند کنیزان در شهرها گردانده ولی خویشان تو در خواری و ذلت نمی افتادند! کاش وارد آتش شده و شکنجه می شدم ولی این مصیبتها به شما وارد نمی شد.»

اگر این سخنان را صادقانه بگویی، تو را پذیرفته و بخاطر مواسات راستین با بزرگوارترین سادات تو را در جایگاه راستگویان با آنان همنشین می گرداند. ولی جدا از فریبکاری با این سخنان بپرهیز زیرا ممکن است وقتی می گویی: حاضرم این بلاها را بجای امام علیه السلام تحمل نمایم، حال و دل تو بمقدار کمتر از یک صدم آن را هم تصدیق نکرده و در موقع امتحان جز مقدار کمی از این ادعاها قبول نشود. و در این صورت بجای این که به جایگاه صدق و درجه صدیقین برسی به ذلت دروغ و پایینترین درجات منافقین می رسی. پس اگر می بینی که نمی توانی این گونه با امام علیه السلام مواسات نمایی، ادعاهای دروغ را از خود دور کرده و خود را خوار نکن و فقط بگو: کاش با تو بوده، در مقابل تو کشته شده و به سعادت بزرگی می رسیدم. و اگر می بینی باین مقدار هم معتقد نیستی، مرض دل خود را که همان دوستی این دنیای پست و میل و اعتماد به زندگی آن و فریب خوردن به زیباییهای آن است، معالجه کرده و این فرمایش خداوند متعال را بخوان: «ای یهود! اگر گمان می کنید فقط شما دوستان خدایید و اگر راست می گویید، آرزوی مرگ کنید.»(سوره جمعه، آیه 6)

و در آخر روز عاشورا زیارت تسلیت را بخواند، و روز عاشورا را با توسلی کامل به حمایت کننده و پناه آن روز که از معصومین علیهم السلام می باشند بپایان رسانیده و در توسل، اصلاح حال و پذیرش عزاداری را خواسته و از کوتاهی خود معذرت بخواهد.

سایر اعمال دهه اول

1- یکی از اعمال مهم، دعای اول ماه است. و بجهت اینکه اول این ماه اول سال بوده و از طرف دیگر دعاهای قبل از وقت نیز تاءثیر خاصی در برآورده شدن حاجات و رسیدن به امور مهم دارد، این دعا تاءثیر زیادی در سلامتی و دوری از آفات دینی و دنیایی آن سال و بهبودی حال و بدست آوردن نیکیها دارد. و دعایی که برای اول ماه در اقبال روایت شده دعای بسیار مفیدی برای مطالب مذکور است.

2- بهتر است در شب اول، بعضی از نمازهایی را که در این شب وارد شده به مقدار حال و توانایی خود خوانده - حداقل دو رکعت نمازی را که شامل حمد و یازده بار «قل هو الله احد» است - بعد از آن دعایی را که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بعد از این نماز خوانده است و در کتاب اقبال نقل شده بخواند و فردای آن روز را روزه بگیرد. در روایت آمده است: «کسی که چنین عملی را انجام دهد، مانند کسی است که بمدت یک سال کارهای خوب انجام داده و تا سال آینده محفوظ خواهد بود.»

3- روزه روز سوم در روایت آمده است: حضرت یوسف علیه السلام در این روز از چاه خارج شد. و اگر کسی این روز را روزه بگیرد، خداوند مشکل او را برطرف نموده و سختیها را بر او آسان می نماید.

4- روایت شده: مستحب است تمام ماه را روزه بگیرد. و در مورد روزه روز تاسوعا و عاشورا روایت مخصوص داریم اما احتیاط این است که روز عاشورا را روزه نگیرد ولی از خوردن و آشامیدن تا عصر خودداری نماید و آنگاه چیزی بخورد یا بیاشامد بجهت این که امام حسین علیه السلام و یاران حضرت در عصر از غصه های این دنیای پست رهایی یافتند و در هنگام عصر سعادتمند شده و به مطلوب خود که عبارت بود از دیدار خداوند بزرگ، رسیدند. و شاید بهمین جهت است که دوستان عزادار آن حضرت علیه السلام در عصر این روز غم و غصه آنها کاهش پیدا کرده و از بین می رود.

دو نکته

الف) در سایر اعمال شب و روز عاشورا، از قبیل نمازها و دعاهای آن - غیر از زیارتها و نمازهای آن - اشکالهایی وجود دارد. و ممکن است این اعمال ساخته و پرداخته مخالفین شیعه باشد. مواردی مانند استحباب سرمه کشیدن و غیر آن؛ و حتی اگر از معصومین علیهم السلام نیز روایت شده باشد، باز هم انجام مراسم عزاداری و صلوات فرستادن بر امام علیه السلام و اصحاب او و لعنت نمودن کشندگان آنها بهتر از انجام چیزهایی است که در آن روایات وارد شده است. زیرا در روایت بر این اعمال نیز تاءکید شده است.

ب) از چیزهایی که عقل آنها را همراه با زیارت آن حضرت علیه السلام لازم می داند، زیارت اهل بیت و یاران شهید اوست؛ بخصوص با زیارتهایی که وارد شده است.

رعایت اخلاص

آنچه در این باب و غیر آن اهمیت دارد، این است که این کارها را بخاطر رسم و عادت انجام نداده و سعی کنیم این کارها را با نیتی خالص و برای رضای خدا انجام داده و در خلوص خود نیز صادق باشیم. زیرا کار کوچکی که با نیت خالصانه صادقانه همراه باشد بهتر از کارهای زیادی است که خلوص و صداقت در آن نباشد؛ حتی اگر چندین هزار برابر باشد. و این مطلب بخوبی از عبادتهای حضرت آدم علیه السلام و شیطان فهمیده می شود، زیرا عبادتهای چندین هزار ساله شیطان او را از جاودانگی در آتش نجات نداد ولی یک توبه حضرت آدم علیه السلام باعث بخشش خطا و برگزیدن او شد. صدق در اخلاص تنها با لطف خاص خداوند در بندگانش به وجود می آید. و اگر بنده فقط سعی خود را بکار گیرد و بفهمد که نمی تواند به آن دست یابد و در پی آن از خداوند کمک خواسته و این آیه ام من یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء؛ ای کسی که جواب مضطر را می دهی و مشکلات او را حل می کنی. شامل حال او شود، درهای عنایت پروردگار کریم بر او گشوده می شود. زیرا او کریم و بخشنده است. بخشش به بندگان مضطری را که درب او را می کوبند دوست دارد.

در هنگام انجام اعمال نیز باید مواظب باشد که ریاء و دوستی ستایش مردم در نیت او وارد نشود. و برای اینکه بفهمد ریاء در نیتش وارد شده یا نه، می تواند بجای اینکه مثلا در خانه خود عزاداری را برپا کند در منزل دوست خود این کار را انجام دهد بطوری که مردم ندانند او مجلس را برگزار کرده است. آنگاه ببیند حال قلب او از این کار تغییر پیدا می کند و حال او در سنگین بودن مخارج عزاداری و کمی آن یا خوشحالی او از شکوه مجلس یا سادگی آن متفاوت است، در صورتی که مردم بدانند که او برپا کننده مجلس عزا می باشد یا ندانند. و اگر در تمام این مسائل تفاوتی ندید، ببیند که آیا دوست دارد «سخنران » یا «روضه خوانی » را که برای عزاداری دعوت می کند از کسانی باشد که معروف بوده و در مجالس اعیان و اشراف به ذکر مصایب امام علیه السلام می پردازند یا نه؛ بخصوص در صورتیکه مصایبی را که غیر معروفین از امام علیه السلام نقل می کنند از منابع معتبر بوده و از این جهت از لحاظ شرعی بهتر باشد. و یا ببیند آیا برای او فرق می کند که اهل مجلس او از فقرا یا ثروتمندان باشند. و اگر در این ملاکهایی که برای تشخیص ریاء ذکر نمودیم تاءمل کند می بیند که راه برای ورود ریاء در عزاداریش بسیار وسیع می باشد و برای بستن این راه باید عمل خود را از دیگران بپوشاند و آن را مخفی نماید؛ بدین شکل که مجلس عزاداری را در منزل دوستش منعقد نماید و بگونه ای عمل کند که کسی نداند مجلس را او برگزار نموده است. و تلاش کند عمل خود را از هر جهت صحیح انجام دهد به این ترتیب که کسی را برای خواندن مصیبت دعوت کند که باتقوا و در خواندن مصیبت راستگو باشد. و نیز در احترام به شرکت کنندگان فقیر و غنی برای او فرقی نکرده و برای احترام گذاشتن به آنان امتیازات دینی را رعایت کند نه امتیازات دنیوی را. زیرا صحت اعمال اسرار زیادی دارد که در قبول و افزایش پاداش آنها مؤ ثر است.

5- از جمله چیزهایی که تاءکید شده این است که شب عاشورا تا صبح پیش قبر امام حسین علیه السلام بماند. شیخ صدوق و شیخ طوسی از معصوم علیه السلام روایت نموده اند که: «کسی که در شب عاشورا، امام حسین علیه السلام را زیارت نماید و تا صبح در کنار قبر او بماند خداوند در روز قیامت او را برمی انگیزد در حالیکه آغشته بخون امام حسین علیه السلام بوده یا خداوند را در روز قیامت دیدار می کند در حالیکه آغشته بخون خود می باشد.»

عاشورا تجلی بندگی است.(آیت الله نورمفیدی مؤسس مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان)

آیت الله نورمفیدی : عاشورا تجلی بندگی است و هر کس در این درس موفق تر باشد حسینی تر و در نتیجه خدایی تر است.

اساس و زیر بنای همه ادیان الهی توحید است . توحید این نیست که بگوییم خدا یکی است و شریک ندارد بلکه باید این مفهوم در تمام زوایای وجودی فرد تجلی یابد. امام حسین (ع) روز عاشورا در سخت ترین شرایط ، توحید را متجلی کرد و با بریدن از همه متعلقات دنیا به معنای واقعی توحید را درک کرد. عاشورا دانشگاه ملی و عظیم است. عاشورا در سخت ترین شرایط حصرو جنایت و بی دینی ، ارزش های اسلامی را در کربلا در چهره ی سیدالشهداء (ع) جلوه نمود.

امام حسین(ع) ترازی برای همه مسلمانان در تمامی اعصار است. حسین(ع) مسلمان تر و مومن تر از همه ماست و اگر بخواهیم معیاری برای سنجش خود در همه بحران ها داشته باشیم باید به آن حضرت (ع) تاسی کنیم. در حوادث عاشورا امام حسین(ع) به دلیل برخورداری از روح بزرگ و لطیف متاثر شد امام هیچ جای این حادثه ی عظیم خدشه ای به عزت آن حضرت وارد نشد.