زندگینامه دکترسرگزی ازاساتیدمدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان

اینجانب حسینعلی سرگزی در چهارم تیر ماه سال 1339 در یکی از روستاهای سیستان به دنیا آمدم تحصیلات دوره ابتدایی را در همان جا انجام و درسال 1352 به همراه خانواده به استان گلستان (مازندران قبلی 9مهاجرت و در علی آباد ساکن گردیدیم.

تحصیلات دوره راهنمایی ،دبیرستان وکارشناسی را درهمان جا انجام دادم.در سال 62به عنوان آموزگار جذب اموزش وپرورش گردیده وفعالیتم را به عنوان معلم آغاز نمودم

در سال1373 موفق به دخذ مدرک فوق لیسانس گردیده واز سال74 به عنوان مدرس وارد تربیت معلم شدم .

پس از چهار سال فعالیت به عنوان رئیس پزوهشکده تعلیم وتربیت استان انتخاب وبیش از هشت سال را در آنجا با انجام وظیفه مشغول بودم در طی این مدت ضمن تدریس در مراکز تربیت معلم استان از سال82تدریس در مدارس علمیه الزهراء(س) و فاطمه صدیقه را آغاز نمودم

لازم به توضیح است که همکاری با مدرسه الزهراء(س)به طور مستمر ادامه داشته وبا دیگر مدارس علمیه به علت کمی وقت امکان ادامه وجود نداشت.درطی این مدت به عنوان مدرس در خدمت بسیج شهرستان بوده وسابقه دبیری کمیته پژوهشی منطقه 5استان گلستان ،عضوتخصصی شورای تحقیقات آموزش و پرورش استان ،اداره کل تعاون استان،سازمان بنیاد شهید سازمان تبلیغات اسلامی استان و…را در پرونده خدمتی ام دارم.

در کنار فعالیت های فوق تاکنون به عنوان مشاور واستاد راهنما در خدمت بیش از 100نفر دانشجو در دوره های کارشناسی و کارشناسی ارشد بود و بیش از 20 تحقیق کشوری و استانی انجام داده و12 مقاله در نشریات داخلی وخارجی به چاپ رسانده ام.

بیان اخلاقی حجه الاسلام سیدمجتبی نورمفیدی رئیس هیأت امنای مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان

مسئله رزق و روزي از مسائل مهمي است که از اولويت هاي زندگي همه انسان هاست و توسعه و وسعت در رزق از اموري است که در ادعيه بسياري به آن اشاره شده و انسان از خداوند متعال طلب مي کند، حال اينکه چگونه بايد تحصيل رزق کرد و حد آن چه مقدار است و آيا اساساً رزق زياد مطلقا نعمت است يا گاهي هم مشکلاتي به دنبال دارد بحث مستقلي را مي طلبد که ما فعلاً وارد آن نمي شويم و در اين فرصت کوتاه به بعضي از عوامل معنوي توسعه رزق اشاره مي کنيم.

اولین دوره کارورزی پژوهشگری قرآن با حضور 20 نفر از طلاب سطح سه استان مازندران و گلستان در موسسه آموزشی عالی الزهراء(س) برگزار شد. این دوره چهار روزه با هدف آشنایی طلاب با روش پژوهش در قرآن و افزایش توانمندی طلاب در ارائه مقالات تخصصی قرآنی برگزار شد.
در این دوره حجه الاسلام و المسلمین صلواتی گلستانی به بیان شیوه تحقیق در تفسیر موضوعی ، تربیتی و روایات تفسیری و روش تحقیق در ترجمه قرآن و … پرداخت.
در پایان این دوره هر یک از طلاب شرکت کننده علاوه بر آزمون کتبی ملزم به ارائه یک مقاله قرآنی زیر نظر اساتید راهنما شدند.

ام راحل چه زیبا و شایسته در توصیف فرزندان خود فرموده اند: «اسرا در چنگال دژخیمان خود سرود آزادی اند و آزادگان جهان آن را زمزمه می کنند». آری، آنان نه تنها اسیر نبودند؛ بلکه آن ها دور از هرگونه وابستگی ها و دل بستگی ها بودند و ندای آزادمردی را به گوش همه جهانیان رساندند.

مقام معظم رهبری نیز چنین می فرماید: «شما ذخیره بزرگ الاهی و یک ثروت عظیم انسانی هستید که در دست دشمن غصب شده بودید. خدای متعال شما را به ملّت و به این کشور اسلامی برگرداند».

ایشان هم چنین می فرمایند: «سازندگی زندان و اسارت، سازندگی مخصوصی است آن را در جای دیگر نمی شود پیدا کرد، و نیز در جای دیگری فرموده اند: «صبر و استقامت شما به اسلام آبرو بخشید».

آزادگان ما، وارثان شهیدان اند و ماندند تا نامشان را گرامی و راهشان را ادامه دهند.

این از معراج برگشتگان، اینک با حضور خود در جامعه، آمده اند تا در صحنه های سازندگی حماسه ای دیگر بیافرینند و هم دوش هم سنگران دیروزشان، روح بزرگی و صلابت را در جامعه بدمند. اینک رسالت ما، به ویژه نسل جوان این است که با دنباله روی از سیره این سرافرازان، کشور خود را در برابر دشمنان به کمین نشسته بیمه کنیم. باید قدر این گنجینه های ارزشمند انقلاب را دانست؛ آزادمردانی که در اوج عزّت و پایداری به وطن بازگشتند و با صلابت و ایستادگی، برای خدمت در سنگر سازندگی ایران آزاد و آباد در صحنه های مختلف اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آماده و مقاوم اند.

این یادگاران دفاع مقدس و روزهای آتش و خون، با گام های مطمئن و دل های سرشار از عشق و ایمان به خدا و وطن، برای رسیدن به قلّه های فتح و ظفر ایستاده اند؛ پس ما نیز باید صبوری شان را ارج نهیم و پای غفلت بر آن نگذاریم.

آزادگان آمدند همان طور که رفته بودند؛ دلیر و مقاوم، نستوه و استوار، امیدوار و دلاور. آمدند با همان صلابت همیشگی، همان طور که دیروز رفته بودند. امروز که آمدند، بوی اسپند و دود، بوی عطر خاطرات، و بوی مهربانی و انتظار فضای دل ها را سرشار از شور و شعف کرد.

حسّ غریبی بود. عشق خودنمایی می کرد. اقاقیا به استقبال آمده و آفتابگردان صورت خود را به خورشید سپرده بود. نسیم، مژده وصل می داد. انتظار پایان یافت و بازگشت پرستوها، سخنی بود که هر پیر و جوانی ورد زبان خود کرده بود. پاییز اسارت و بهار آزادی بر شما مبارک باد.

آری، آن روز عشق طلوع کرد. همان عشقی که هشت سال پیش بدرقه اش کردیم و اینک به استقبالش می رویم. چشم های همگان اشک بار بود، نه به خاطر غم و اندوه، بلکه این بار از شوق وصال؛ چرا که وعده خدا محقق شده بود «اِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرا؛ به درستی که پس از هر سختی آسانی است».

26 مرداد 1369، برگی دیگر از تقویم انقلاب ورق خورد و یوم اللّه دیگری متولّد شد. ثانیه های انتظار به کندی می گذشت. شهر به استقبال پرنده های مهاجر آمده بود که در سال های سخت هجران از وطن، بال و پر خود را در زیر شکنجه های کفر شکسته بودند. البته هرچند جسم آنان دربند بود، ولی هیچ گاه روح و اندیشه بلندشان تسخیر نشد و قلبشان به یاد دین و ایمان و آسمان وطن می تپید. 26 مرداد روز بازگشایی قفس ما بود، روز شادمانی شهر و مردم، روز شادباش و تبریک، روز وصل و دیدار. آغوش وطن گشوده شده بود و فوج فوج مردانگی در آن جای می گرفت به راستی کدامین ساعت می تواند شکوه آن لحظات را در خود بگنجاند و کدامین تقویم می تواند شوق آن لحظه دیدار را در خود ثبت کند.