امام هادی علیه السلام می فرمایند :
اِنَّ اللهَ لا یوصَفُ اِلاَّ بِما وَصَفَ به نَفْسَهُ وَ اَنّی یوصَفُ الذَّی تَعجِزُ الحَواسُُّ اَنْ تُدْرِکَهُ وَ الاَوْهامُ اَنْ تَنالُهُ وَ الخَطَراتِ اَنْ تَحُدَّهُ وَ الاَبْصارُ عَنِ الاحاطَهِ بِه نَای فی قُرْبِهِ وَ قَرُبَ فِی نَایهِ، کَیفَ الکَیفَ بِغَیر اَنْ یقال: کَیفَ، وَ اینَ اْلاینَ بِلا أن یقالَ: اینَ هُو، مُنْقَطِعُ الکَیفِیهِ وَ الاینیهِ الواحِدُ الاَحَدُ، جَلَّ جَلالُهُ و تَقَدَّسَتْ اسْماؤُهُ؛ بحارالانوار، ج4، ص303
به راستی که خدا جز بدانچه خودش را وصف کرده است، وصف نشود. کجا وصف شود آن که حواس از درکش عاجز است، و تصورات به کنه او پی نبرند، و در دیدهها نگنجد، او با همه نزدیکیاش دور است و با همه دوریاش نزدیک، کیفیت و چگونگی را پدید آورده، بدون اینکه خود کیفیت و چگونگی داشته باشد. مکان را آفریده، بدون این که خود مکانی داشته باشد. او از چگونگی و مکان برکنار است، یکتای یکتاست، شکوهش بزرگ و نامهایش پاکیزه است.
برای اینکه انسانهای فرورفته در غرقاب روزمرّگی ها از فضای پر التهاب روزانه به سوی « خویش » و « خدای خویش » باز گردند
عقده دل وا نما، ماه رجب رسیده
هلهله کن عاکفا، ماه طرب رسیده
اهالی رجب، مردان و زنان با ایمانیاند که آرزویـی جز وصال یار ندارند و اشتیاقی غیر از دیدار درآنها نیست. ذکرشان اللّه، کارشــان لِلّه و هدفشان کسب خشنودی پروردگـــار است. «رجبیّون» قصدی جز رضوان الهی ندارند. بهشتِ آنان توجه محبوب است و دوزخشان حرمان یاد او. آنگاه که یارشـــــان به اشک شوقی آنها را مینوازد، برایشان از آنچه در دنیاست بهتر و خوشگوارتر است. هر کس توشهای از سفره رجب برمیدارد و در خانه تکانی آن، همه مـــیکوشند تا غباری بر گرد جان باقی نگذارند.
آفتاب رجب، گرمیبخش دلهای اهالی آن است و مهتابش نوازشدهنده دیدگان نجـــــــواکنندگان و ستارههای آن، آیات تفکر و تأمل اندیشمندان است.
بایسته های اعتکاف
1 - آمادگی و مهیا بودن : معتکف به معنای فرار از مردم و استراحت در گوشه مسجد نیست .
2 - انجام عبادات مستحبی
3 - حضور قلب در اعتکاف : برای انجام عبادت فقط حضور جسم کافی نیست بلکه باید عبادت را توأم با حضور قلب انجام داد و آن را سبک نگرفت .
4 - رعایت اصول بهداشتی
5 - پرهیز از زیاده روی در خواب
6 - صرف افطار و سحری به صورت دسته جمعی
7 - تنظیم برنامه روزانه
8 - خلوت گزینی : (خلوت کردن به معنای عزلت گزینی نیست بلکه غور در خویش است )
9 - پرهیز از زیاده روی در شوخی
10 - دوری از غیبت : ( هدف از اعتکاف خالص شدن و به سوی خدا گام برداشتن است ، غیبت از جمله گناهانی است که اعمال صالحه را از بین می برد . )
11 - توبه و انابه : ( چه خوب است شخص معتکف بعد از نیت ، از گذشته خویش توبه کند و عهد نماید که در زمان اعتکاف و بعد از آن دنبال معصیت و حتی گناه صغیره نرود و عبدی صالح و پرهیزگار باشد )
12 - اخلاص در عبادت
13 - شکرگزاری به درگاه خداوند
14 - ارزشیابی و جمع بندی : ( یک شخص معتکف پس از پایان سه روز انجام اعمال اعتکاف باید به ارزشیابی و سنجش اعمال و افعال خویش در این مدت بپردازد تا بفهمد چه میزان این ایام توانسته در روحیات و منش او تأثیرگذار باشد . )
15 - نظارت و مراقبت : ( اکنون که توفیق بزرگ نصیب شخص معتکف شد تا بتواند از این طریق به ارج و پاداش و سعادتی دست یابد شایسته است که با حفظ این دستاورد و حفظ معنویات کسب شده از ضایع شدن آن جلوگیری نماید . )
(سخنی ازسیدبن طاووس)
بدان که اوج و کمال اعتکاف ، آن است که انسان عقل و دل و دیگر اعضای بدنش را تنها بر اعمال صالح وقف و آنها را بر درگاه خــــداوند و اراده مقدس او حبس کند . معتکف باید فکر و جان و اعضای خود را با افسارهای مراقبت ، به خوبی مهار و از چیزهایی که روزه دار باید از آن بپرهیزد ، کاملا خودداری کند. بلکه دقت و مراقبت معتکف ، باید به مراتب بیشتر از روزه دار باشد ، زیرا او هم روزه دار است و هم معتکف و هر معتکفی خود را ملزم کرده است که با تمام وجود به خداوند متعال روی آورد و رویگردانی و غفلت از حق را یکسره کنار نهد . بنابراین هرگاه معتکف ، نور عقل و جانش به غیر خدا مشغول شود یا عضوی از اعضای بدنش را در کاری که طاعت پروردگار نیست ، به کار گیرد ، به همان میزانی که غفلت یا کوتاهی کرده از حقیقت و کمال اعتکاف خود ، کاسته است . اعتکاف خلوت در خود است که باعث تقویت اراده انس با معنویت و دوری از غفلت و فراموشی می شود
*************
مراقبت بعد از اعتکاف
1 . حفظ انس خود با مسجد
2 . حفظ آثار اعتکاف
3 . حفظ دوستانی که در ایام اعتکاف با آنان آشنا شده است .
4 . برای حفظ معنویتی که در این چند روز به دست آورده ، سعی کند نماز اول وقت را درمسجد و روزی چند آیه قرآن بخواند و همیشه به یاد خدا باشد .
شهیدمطهری(رحمة الله )وماه رجب
استاد مرتضی مطهری، درباره خاطراتش از ماه رجب مینویسد: «ما که بچه بودیم در منزل خود، انتظار آمدن ماه رجب را میکشیدیم و چند روز مانده به آمدن ماه، همه جا صحبت از این ماه شریف بود. شب اول آن برای مشاهده هلال رجب، در مسجد جمع میشدیم ایشان همچنین درباره انتقال فرهنگ اهتمام به سنتهای اسلامی چون احترام به ماه رجب، و استفاده از فرصتهای آن، در پیامی انتقادی میفرمایند: «این ماه، ماه استغفار و ماه عبادت و روزه است و این سنتها در میان ما، در حال فراموشی است. بچههای ما کم کم حتی نام ماههای قمری را هم از یاد میبرند و نمیتوانند آنها را ذکر کنند، ولی به هر حال تکلیف )بیان سنتهای اسلامی) از ما ساقط نمیشود.
ای تجسم عشق،ای دلیل قافله نور،ای امام عزیزماکجاووصف توکجا،قلم ماکجاومصیبت هجران توکجا،باکدامین بیان وازکدامین روزنه دل نفیرجدایی سردهیم ونغمه فراق خوانیم.
ازتوگفتن کارهرکسی نیست که توازافلاکی وماخاکیان سکنی گزیده دراین سیاره رنج راکجادرک حماسه عاشورایی تو.
ماراهمین بس که درایت ماتم عظمی سرگردهم آریم ویتیمانه ناله کنیم.
وچه سخت ودردناک وشکننده است برای یتیم که پدرش رابخواند وبی جواب بماندواین حدیث ماست درغم هجران پدری که همه امیدمابود.
آری ای مهربان من ماهمان یتیمان طوافگربیت مرتضاییم که عصاره همه دوست داشتنمان رادرکاسه شیری ریختیم وآن رابه سوی همه امیدوآمالمان درازکردیم اماکاسه دستمان خشکیده وکاسه دلمان ازشبنم اشک پرشدکه اورفته بودومارابایک دنیاغربت ویتیمی ویاس تنهاگذاشته بود.
مایتیمان همان کاروان مظلومیم که به دنبال یک عاشورامصیبت ویک کربلادردویک نینواناله وفغان روانه کوفه وشام شدیم ودرمحضرظلم جسارت به لب ودندان پدرمان رانظاره کردیم.
امامامااصحاب خیمه گاه توبودیم واینک چگونه جمارانت رابی تونظاره کنیم؟
ماعاشق شیدای توبودیم ومست خراباتی تو
ای مولای مابه حیاتمان جهت دادی ومارابه طواف کعبه عشق بردی واززمزم عرفان سیرمان کردی،کلام توازمقوله گفتارنبودمعیاربودتوکهکشانی بودی که برآسمان دنیاراه قبله رامی نمایاندی.
امام من توآیینه ای هستی که تمام خوبیهای دنیاوعقبی رادرصفحه شفاف تومی توان دیدوعشق به توعشق به همه خوبیهاست.
توصحیفه ای هستی که آیات وبینات خدارادرآن می توان قرائت کردتووجودی هستی که چراغ دین باشمع توروشن گشت.
ای یگانه غنچه دل رنجورمن بامن فاش بگوچرابرمن لب فروبستی وسرّدل نمی گویی دیدی زینب درماتم امام چه هاکرد؟توچون حسین زیستی وماراچون زینب زیستن وماندن هزاران فرسنگ فاصله.
دلنوشته طلاب
السلام علیک یا امام محمد التقی الجواد (ع)
۱- قالَ الإمام أبوجعفر محمّد التقی الجواد (علیه السلام) :
الْمُؤمِنُ یَحْتاجُ إلى ثَلاثِ خِصال: تَوْفیق مِنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ واعِظ مِنْ نَفْسِهِ، وَ قَبُول مِمَّنْ یَنْصَحُهُ.
حضرت امام محمد جواد (علیه السلام) فرمود: مؤمن در هر حال نیازمند به سه خصلت است:
توفیق از طرف خداوند متعال، واعظى از درون خود، قبول و پذیرش نصیحت کسى که او را نصیحت نماید.
بحارالأنوار: ج ۷۲، ص ۶۵، ح ۳، مستدرک الوسائل: ج ۸، ص ۳۲۹، ح ۹۵۷۶.
ما مهمان خدا هستيم ؛ در سفره او هستيم ، مى بيند ما را، مى داند ما چه كار مى كنيم ، مى داند كه ما خيال داريم چه كنيم ؛ بهتر از ما مى داند خيالات ما را. ما يك چيزهايى را خيال مى كنيم و خيال مى كنيم اين خيالات ما واقعيّت پيدا مى كند، و آن خيالات واقعيّت پيدا نمى كند، [و] خدا مى داند بر عكس است ؛ آنهايى را كه خيال مى كنيم واقعيّت پيدا مى كند، واقعيّت پيدا نمى كند، و آنهايى را كه خيال مى كنيم واقعيّت پيدا نمى كند، واقعيت پيدا مى كند، تا اين مقدار مطّلع است !
خدا كه مطّلع است ، معلوم [است ]، ملائكه اش ، رُسُلش ، همه جا در راست ، چپ ، اين طرف آن طرف ، همه جا هستند.
نمى شود از خدا مخفى كرد؛ خوب پس [حالا] كه نمى شود مخفى كرد و خدا مى بيند، مى داند و قادر هم هست ، يك چيزهاى را دوست دارد، يك چيزهايى را دوست ندارد و براى خودِ ماست ، والاّ براى او فرقى نمى كند؛ و اگر اين جور است ، آيا ما بيش از اين حاجت داريم كه همين قدر مطّلع باشيم كه ((خدا بر ظاهر ما و بر باطن ما مطّلع است ))؟
دراین نشست ضمن معارفه اساتید راهنما، بنا بر این است که همسان سازی و حفظ وحدت رویه درقسمت تحقیقات پایانی برقرار شود که خوشبختانه این نشست به صورت کارگاهی برگزار شد ومدعوین خواهان ادامه این نشست در ماههای بعدی شدند.
لازم به ذکر است که دراین نشست جناب آقای حجه الاسلام غفاری مدیریت محترم منطقه پنج هم حضور داشتند.
<< 1 ... 240 241 242 ...243 ...244 245 246 ...247 ...248 249 250 ... 256 >>