بعضى از آدم‌ها جلد زرکوب، بعضى جلد ضخيم و بعضى جلد نازک و بعضى‌ها اصلا جلد ندارند.
بعضى از آدم‌ها ترجمه شده‌اند و بعضى‌ها تفسير مى‌شوند.
بعضى از آدم‌ها با کاغذ کاهى و نامرغوب چاپ مى‌شوند و بعضى با کاغذ خارجى.
بعضى از آدم‌ها تجديد چاپ مى‌شوند و بعضى‌ها فقط يک بار چاپ مى‌شوند و بعضى از آدم‌ها فتوکپى آدم‌هاى ديگرند.
بعضى از آدم‌ها داراى صفحات سياه و سفيد هستند و بعضى از آدم‌ها صفحات رنگى و جذاب دارند.
بعضى از آدم‌ها تيتر و فهرست دارند و روى پيشانى بعضى از آدم‌ها نوشته‌اند: حق هرگونه کپى‌بردارى و استفاده بدون اجازه ممنوع و محفوظ است.
بعضى از آدم‌ها قيمت روى جلد دارند بعضى‌ها با چند درصد تخفيف به فروش مى‌رسند و بعضى از آدم‌ها بعد از فروش پس گرفته نمى‌شوند.
بعضى از آدم‌ها را بايد جلد گرفت بعضى‌ها را مى‌شود توى جيب گذاشت و بعضى‌ها را توى کيف و بعضى‌ها را روى قفسه قرار داد.
بعضى از آدم‌ها نمايشنامه‌اند و در چند پرده نوشته و اجرا مى‌شوند و بعضى‌ها فقط جدول و سرگرمى‌اند و بعضى‌ها معلومات عمومى.

ترجیح می دهم حقیقتی مرا آزار دهد ، تا اینکه دروغی آرامم کند. . .

تنها دو روز در سال هست که نمیتونی هیچ کاری بکنی‌!
یکی‌ دیروز و یکی‌ فردا . . .

خوبی بادبادک اینه که
می‌دونه زندگیش فقط به یک نخ نازک بنده
ولی بازم تو آسمون می‌رقصه و می‌خنده . . .

با کسی زندگی کن که مجبور نباشی
یه عمر برای راضی نگه داشتنش فیلم بازی کنی . . .

انسان مجموعه ای از آنچه که دارد نیست ؛
بلکه انسان مجموعه ای است از آنچه که هنوز ندارد، اما می تواند داشته باشد . . .

مردمی که گل ها را دوست میدارند خود از ان گل ها دوست داشتنی ترند . . .

شاگردی رو به استاد خویش گفت:

چه کار کنم خواب امام زمان ( عج ) را ببینم؟

استاد گفت شب یک غذای شور بخورو بخواب

شاگرد دستور استاد را اجرا کرد و فردای آن روز خدمت استاد رسید

شاگرد گفت استاد دیشب دائم خواب آب میدیدم

خواب دیدم بر لب چاهی دارم آب مینوشم. کنار نهر آبی در حال خوردن آب هستم

در ساحل رودخانه ای مشغول آب خوردن

استاد فرمود تشنه آب بودی خواب آب دیدی

تشنه امام زمان( عج) بشو تا خواب امام زمان ( عج) ببینی…

امروز بسیاری از افراد، گروه­ها، تشکل­ها و نهادها با صرف بودجه­ های کلان متصدی رسانه­ هایی شده ­اند که علیرغم ادعای خود مبنی بر دفاع از ارزش­ها و اصول دین و نظام و انقلاب، رفتارهای سکولاریستی بر رسانه­ های آنان حاکم است.

آیت الله سید مجتبی نورمفیدی استاد دروس خارج حوزه علمیه قم که در دیدار جمعی از طلاب فعال در عرصه رسانه سخن می­گفت با بیان این که موضوع رسانه­ های جمعی به معنای عام و مدرن آن یکی از موضوعاتی است که لازم است موضع دین به درستی درباره آن معلوم شود، اظهار داشت: اهمیت این مقوله و گستردگی آن در دنیای جدید اقتضا می­کند عالمان دینی بررسی و دقت بیشتری در این باره داشته باشند و نظر خود را در این رابطه همانند سایر پدیده­ های نوین بیان کنند.

وی افزود: درباره نسبت دین ورسانه نظرات مختلفی ابراز شده ولی مسئله مهم عدم توجه و دقت در تفکیک رسانه دینی و دین رسانه­ ای است، در حالی که این تفکیک به دلائل مختلف در عصر حاضر بسیار ضروری است. او در ادامه ضمن بر شمردن برخی از ویژگیهای رسانه ­های جمعی مدرن و کارکردهای آن گفت: این جداسازی به سبب الزامات ماهیتی رسانه مدرن در دنیای کنونی امری اجتناب ناپذیر است.

رسانه دینی یعنی جاری شدن اخلاق و معارف و احکام در همه اجزاء رسانه

آیت الله سید مجتبی نورمفیدی با تأکید بر این که به گمان برخی ماهیت رسانه به مفهوم نوین آن قهراً محدودیت­هایی را بر سر راه دینی شدن رسانه ایجاد می­کند، افزود: این مسئله نباید موجب نگرانی در استفاده از ظرفیت رسانه شود و ما را از مسئولیت مهم خویش باز دارد.

آن چه برای اندیشمندان دینی ضرورت دارد این است که تلاشی جامع و فراگیر مبتنی بر شناخت صحیح از این پدیده سامان دهند و به دینی شدن آن کمک کنند.

این استاد حوزه علمیه قم اظهار داشت: دینی شدن رسانه یا به تعبیر دیگر رسانه دینی به این معنی است که روح دین یعنی معارف و اعتقادات، اخلاقیات و احکام در همه بخش­های آن جاری و ساری شود، نه این که در یک بخش خاص و مستقل در رسانه به احکام یا معارف یا اخلاق پرداخته شود ولی وقتی به بخش سیاسی یا اقتصادی یا اجتماعی و یا حتی سرگرمی و تفریح می­رسد گویی به دیانت و اخلاق کاری ندارد و حتی بدتر از رسانه ­های جوامع سکولار عمل می­کند. این همان دین رسانه­ ای است یعنی گوشه ­ای از رسانه به تبلیغ دین اختصاص داده شود و سایر بخش­ها کار خودشان را بکنند و جهت گیری و مقصد غیر دینی و غیر اخلاقی داشته باشند. البته این موضوع بسیار دقیق و ظریف است و باید به گونه­ ای باشد که مقاصد عالی دینی و انسانی در همه برنامه­ ها و بخش­ ها در نظر گرفته شود نه این که همه اجزاء رسانه پر شود از لفظ دین و دیانت و فقط مبلغین دینی در همه امور اظهار نظر کنند. به گفته وی رسیدن به این نقطه محتاج برنامه ریزی و استراتژی دقیق و افراد آگاه و با تجربه و فهیم است نه انسان­های سطحی نگر و تنگ نظر.

در کشور ما هنوز رسانه­ ها دینی نشده ­اند

استاد دروس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به بداخلاقی­ های رائج در رسانه­ های جمعی بویژه در رسانه­ های مجازی افزود: بسیاری از رسانه­ ها در جمهوری اسلامی گوشه­ ای از رسانه خود را یا به صورت محدود یا وسیع به تبلیغ مفاهیم دینی اختصاص داده ­اند ولی این به معنای دینی شدن رسانه نیست.

به گفته این استاد حوزه آن­ها که دین ستیزند و در رسانه­ ها به تضعیف پایه ­های اعتقادات دینی و اخلاقی جامعه مشغولند یا با نظام و انقلاب مشکل دارند تکلیفشان معلوم است و از آنان انتظاری نیست ولی انقلابیون متدین که دل در گرو دین و نظام و انقلاب دارند باید به این مهم بپردازند و مراقب باشند مخاطبان خود را سردرگم نکنند. از یک طرف داد اخلاق و معارف سر دهند و از طرف دیگر روش­های ضد اخلاقی را بکار بندند و معارف دینی را وارونه بیان کنند. خطر این گروه اگر بیشتر از گروه اول نباشد کمتر نیست.

وی در ادامه افزود: دینی کردن رسانه در واقع به معنای ایجاد یک هارمونی و تناسب بین سرویس­ های رسانه و رعایت همه جوانب دین بویژه اخلاق است. این درست نیست که در یک رسانه به شدت علیه ابتذال فرهنگی سخن پراکنی شود ولی در گوشه دیگر آن رسانه برای جذب مخاطب به موضوعات مبتذل بپردازد یا روش ابتذال گونه درپیش گیرد و همانند مجلات زرد عمل کند.

عمق استراتژیک دیدگاه رهبر معظم انقلاب درک نشده است

آیت الله سید مجتبی نورمفیدی با اشاره به دیدگاه رهبر معظم انقلاب درباره تهاجم فرهنگی و جنگ نرم گفت: متأسفانه عمق استراتژیک دیدگاه ایشان به درستی درک نشده و بسیاری از کسانی که ادعای مبارزه با تهاجم فرهنگی و حضور در میدان جنگ نرم با دشمن دارند و به گمان خودشان در صددند به فرمایشات رهبری جامه عمل بپوشانند، این نظریه راهبردی و عمیق را به سطح نازلی تنزل داده ­اند و گمان می­کنند خواسته رهبری فقط تکرار این واژه­ ها و پرشدن رسانه از این عناوین است در حالی که مسئله عمیق­ تر از این حرف­هاست.

بعضی رسانه ­های مدعی مبارزه با سکولاریسم رفتار سکولاریستی دارند

استاد حوزه علمیه قم سپس با تأکید بر لزوم توجه و دقت در این مقوله مهم اضافه کرد: امروز بسیاری از افراد، گروه­ها، تشکل­ها و نهادها با صرف بودجه­ های کلان متصدی رسانه­ هایی شده­اند که علیرغم ادعای خود مبنی بر دفاع از ارزش­ها و اصول دین و نظام و انقلاب، رفتارهای سکولاریستی بر رسانه­ های آنان حاکم است. از یک طرف می­گویند با سکولاریسم مبارزه می­کنیم و از طرف دیگر مغلوب الزامات خود ساخته هستند و رفتار سکولاریستی دارند. به گفته وی اینان با این روش خواسته یا ناخواسته این اندیشه که ذات رسانه سکولار است را تقویت می­کنند. او سپس با رد این اندیشه گفت: رسانه دینی یعنی رسانه­ ای که دین به معنای عام آن که اخلاق یک رکن مهم در آن است هم چون یک روح در همه اجزای آن ساری و جاری است.

پارادوکس رسانه ارزشی و بداخلاقی

آیت الله سید مجتبی نور مفیدی افزود: چگونه ممکن است رسانه­ای با تابلوی دین و به عنوان دفاع از انقلاب و ارزش­های آن و در قالب تحلیل سیاسی یا خبر، اخلاق را زیر پا بگذارد و دروغ و تهمت و توهمات اذهان بیمار را به مردم ارائه دهد.

به عنوان نمونه چند سال پیش، یکی از نشریات به اصطلاح ارزشی استان در یک ستونی گزارشی از دیدار و جلسه من را با گروهی منتشر کرد. جالب این بود که این گزارش با ذکر جزئیات مکان و زمان همراه بود و مطالبی را از قول من به تفصیل نوشته بودند در حالی که اصل آن جلسه و مطالب آن و مکان و زمان همه دروغ بود. من آن مطالب را نه در آن مکان و نه هیچ جای دیگری نگفته بودم و جالب­تر آن که تا آن زمان در آن مکان جلسه­ ای نداشتم و بعدش هم نداشتم و اساساً در آن زمان من گرگان نبودم.

من نمی­توانم هضم کنم که چطور ممکن است شخص یا اشخاصی به این راحتی دروغ بگویند. با یک واسطه­ای به آن نشریه پیغام دادم اگر دین ندارید لااقل حریت و آزادگی داشته باشید. البته من می­دانستم ومی­دانم با چه هدفی این کارها را می کنند ولی واقعا دلم به حالشان می سوزد که چگونه به راحتی کرامت انسانی خود را زیر پا می گذارند. در عین حال برایشان دعا می کنم و برای خودم نیز همیشه این دعا را می­کنم که «اللّهمّ و من أرادنی بسوء فأرده و من کادنی فکده».

به هر حال این یک پارادوکس وبلکه بیشتر مانند طنزی است که موجب سرگرمی است اگر نگوییم مخرّب اعتقادات دینی است ولی متأسفانه این روش در بعضی از رسانه های مکتوب و رسانه­ های مجازی شایع شده و البته بلایی است که دامن­گیر خود آنان نیز خواهد شد.

وی از فعالان عرصه رسانه خواست به موازات استفاده از ظرفیت رسانه و آشنایی بیشتر با ماهیت و فن بکارگیری آن، دین را نه فقط به عنوان جزئی از اجزاء رسانه بلکه روح حاکم بر آن قرار دهند و افزود: این امر بدون رعایت اصول و ضوابط اخلاقی امکان پذیر نیست.

آیت الله سید مجتبی نورمفیدی با تأکید بر لزوم مراقبت جدی در این عرصه گفت: لغزش­ هایی که در این وادی ممکن است پیش آید، می­تواند باعث سقوط انسان شده و آخرت او را بر باد دهد. لذا شما طلاب فعال در این عرصه مسئولیت بسیار سنگینی دارید. به طور کلی، مسئولیت عالمان دینی سنگین است و به همین جهت همه ما باید ضمن آشنایی بیشتر با ماهیت و کارکرد این پدیده و تربیت نیروهای زبده و متعهد و فهیم، با انحرافات آن قاطعانه مبارزه کنیم و در این راه از هیچ سرزنش و تهدیدی نهراسیم.

وی در پایان اظهار داشت: آنچه مسئولیت دینی ما اقتضا می­کند و وظیفة ماست باید انجام دهیم. بعضی عادت دارند برای انجام تکالیف ذاتی دیگران انگیزة سیاسی بتراشند چون خودشان اینگونه هستند ولی مهم آن است که ما به عنوان عالمان دینی به مسئولیت­های خود به نحو صحیح عمل کنیم و در این راه اخلاص داشته باشیم و در این صورت است که خداوند متعال انسان را مدد و یاری خواهد کرد.

امین محمد پور، حافظ کل قرآن و نهج البلاغه، در نخستین همایش بهداشت روانی بامحوریت قرآن تطبیق وآن با علوم روز که با مشارکت موسسه فرهنگی میرداماد ، مدرسه علمیه امام خمینی (ره) و مدرسه علمیه الزهراء(س) گرگان برگزار شد و گفت: نظا م خانواده و یکپارچگی خانواده یکی از مشکلات امروز جامعه محسوب می شود که خانواده ها دچار آن شده اند.

وی افزود: در حال حاضر طوفان های بسیاری ازتهاجم فرهنگی همه خانواده هاراتهدیدمیکند وخانواده ها در این شرایط زمانی نقش قابل توجهی را برعهده دارند.

محمد پور با اشاره به نظام سیستم یک پارچه خانواده اظهارداشت: امروز تربیت فرزندان باید هم دغدغه مادران وهم پدران جامعه باشد.

وی تصریح کرد: انسان ها دارای اهداف بسیاری هستند اما در اولویت قرار دادن آن ها از مهارت خوبی برخوردار نسیتند و نداشتن آگاهی نسبت به برخی از مسائل باعث شکست آنان می شود.

حافظ کل قرآن و نهج البلاغه گفت: بهداشت روانی خانواده به همه افراد خانواده در جهت رشد و تکامل و بهره گیری از استعداد ها وتوانایی های هر فرد برای رسیدن به موفقیت، شادابی، سازگاری و سازندگی بیشتر کمک می کند.

وی با بیان اینکه خانواده سالم خود به خود به وجود نمی آید، افزود: آموزش، آگاهی، کسب اطلاعات و مشارکت از جمله مواردی است که باید در کنار هم قرار گیرد تا بتواند یک خانواده سالم ومتعالی را تشکیل دهد.

محمد پور با اشاره به فرمایش حضرت علی (علیه اسلام) در نهج البلاغه، اظهارداشت: باید به کودکان عزت وشخصیت بخشید چراکه تکریم بخشیدن به کودکان بسیار اثر گذار خواهد بود.

وی با بیان اینکه خانواده نزدیک ترین و مداوم ترین ارتباطات اجتماعی را فراهم می سازد، تصریح کرد: پایه های اصلی شخصیت و خصوصیات رفتاری فرد در خانواده رشد و شکل می گیرد و آموخته های مستقیم و غیر مستقیم در خانواده برسلامت روان آن ها تاثیرگذار است.

حافظ کل قرآن ونهج البلاغه یادآورشد: جامعه سالم ازخانواده سالم تشکیل یافته وخانواده سالم از افراد سالم تشکیل می شود که در همین راستا خانواده ها باید منطقه امنی را برای فرزندان خود تشکیل دهند.

وی گفت: والدین موظفند در خانواده شرایطی را به وجود آورند تا فرزندان در ابعاد جسمی، روانی، اجتماعی، اخلاقی و مذهبی رشد وتکامل یابند.

ای صحراها وامدار گستردگی اندیشه تو!
ای نامت عمیق‏ تر ازدریا!

فرشتگان، با دیدنت به راز آفرینش انسان پی بردند
چرا که ایمان را، عشق را، صداقت و صمیمیت را،
بخشش و سخاوت را و مدارا و شجاعت را در هیأت یک انسان دیدند.

ای روح متلاطم خروشان،
ای پیشانی تو به بلندای افق!
ای بر دمیده از مشرق نور،

ای که در عصر قساوت تکنیک، در عصر توحّش مدرن،
در قرن مجسمه‏ های بی‏روح، در قرن آد م‏های کوکی،
ساعت‏های دیواری و شمّاطه‏ دار منظم بی روح؛
دست مهربانِ نوازشی و لبخند سرشار از طراوتی!
در نگاهت یخ قرن ذوب می‏شود
و در نسیم رفتارت هوای عشق می‏وزد.

ای که در قرن التهاب و هراس و عصیان و خشم و اضطراب،
در قرن اتم و ماشین عصر خلأ روحی و از خود بیگانگی و یأس و دلمردگی و التهاب
و احساس خفقان روح و در قرن قندیل‏های یخ بلندترین حماسه ‏سرای عشقی!

در میان نقش‏های بی‏رنگ امروز، نقاش عطوفت و مهری!
در میان قرن سرسام، قرن بهت و بی‏باوری، نویسنده نوری! شاعر شور و شعوری.
ای که در میان خانه ‏های خسته مغموم، ای در میان کوچه‏ های سرد سیمانی،
بنا کننده حوض سبز ماهی‏ها و برافرازنده گنبد نیلگون اخلاصی!

در میان نقش‏های بی‏رنگ امروز، نقاش عطوفت و مهری!
در میان قرن سرسام، قرن بهت و بی‏باوری، نویسنده نوری! شاعر شور و شعوری.
ای که در میان خانه ‏های خسته مغموم، ای در میان کوچه‏ های سرد سیمانی،
بنا کننده حوض سبز ماهی‏ها و برافرازنده گنبد نیلگون اخلاصی!

ای که در زمان مرگ نیلوفر و خواب شبدر،
باران خوش بر پیکر سرو و لبخند مهر بر چهره یاسی!
در باغچه ‏ها، گل مهر می‏کاری، درختان گیلاس و سیب، دستان تو را می‏بوسند
و در شکوفه‏ زاران نگاهت، ساقه‏ های طلایی گندم قد می‏کشند.

تو در همه ‏جا، در دل حفره ‏های عمیق معدن، در میان سواحل خزر،
در گرگ و میش صبحگاهان، در میان مزرعه و گندمزار،
در کارخانه‏ ها، در مغازه ‏ها در ادارات، در خانه‏ ها، در کنار فرزندان
،در همه‏ جای شهر و روستا، مهر می‏کاری و عطوفت درو می‏کنی،
کینه را از دل‏ها می‏شویی، و همچون آفتاب به شب‏های تار و فشرده بیگانگی
نور و گرمای وحدت می‏ بخشی.

گذشتن از خود و بخشیدن دیگران، هنری بزرگ و قابل تقدیر است برای کسانی که برای زندگی اکنون خویش، ارزش قائل هستند. هنر بخشش یک امتیاز مثبت برای کسانی است که در زندگی خود را معطل هر چیزی نمی کنند و به حرکت به سمت جلو و پیشرفت می اندیشند.

به این جملات نگاه کنید:

“من هرگز پدرم را به خاطر کاری که کرد، نخواهم بخشید.”

“از اشتباهی که کردم غمگینم و نمی توانم خودم را ببخشم.”

این جملات به نظرتان آشنا نیستند؟ اینها جملاتی هستند که هر یک از ما ممکن است بارها با آن روبرو شده باشیم. اما مهم این است که برای این سوالات و جملات چه راهکاری در ذهن داریم.

مسلما اگر قدرت بخشش دیگران را نداشته باشیم، در واقع گامی در راستای اصلاح وضعیت موجود برنداشته ایم و همچنان در گذشته زندگی کرده ایم.

اگر قدرت بخشیدن خود را نداشته باشیم به این معناست که در اشتباه باقی مانده ایم و دائما خود را از درون سرزنش می کنیم و این احساس ما را دچار دلتنگی و آزردگی می کند. به این ترتیب خود موجب شده ایم تا در یک رنج و عذاب روحی باقی بمانیم.

برخی از افراد به گونه ای رفتار می کنند که به نظر می رسد تصور و درکی وارونه از بخشیدن در ذهن دارند. مثلا کسی که نمی تواند مادر یا پدر خویش را به خاطر تند خویی اش بخشد، به این خاطر است که دائما آنها را مقصر می داند و همه مشکلات را به سوی آنها سوق می دهد و این در حالی است که این مشکل بیش از انکه به پدر و مادر و یا هر کس دیگری مربوط باشد، به خود شما ارتباط پیدا می کند.

چرا که شما بیش از هر کسی می توانید در خود تغییر ایجاد کنید و این بهترین و سریعترین راه برای پیشرفت و کمال است که در خود حس بخشش را ایجاد کنید و همیشه اینطور فکر کنید که دیگران قابل تغییر نیستند و یا اگر هم باشند این کار بسیار سخت است اما پذیرش و وسعت قلبتان برای بخشیدن دیگران، احتمالا ساده ترین و زیباترین اقدام ممکن است.

چنانچه نتوانیم به راحتی دیگران را ببخشیم، خویشتن را بیش از هر کسی اذیت کرده ایم. در اغلب موارد فرد خاطی از اینکه در ذهن شما چه می گذرد، هیچ اطلاعی ندارد و به زندگی خویش مشغول است و این در حالی است که شما خود را مشغول افکار و احساسات منفی می کنید.

فراموش نکنید که بخشیدن راز سالم ماندن،جوان ماندن و نشاط در زندگی است

اگر من نتوانم مادر همسرم را ببخشم به دلیل اینکه مرا به یک مهمانی دعوت نکرده و یا سخنی گفته که مرا ناراحت کرده است، این من هستم که بیشترین ضربه را می خورم و به خاطر این موضوع حرص می خورم و درون خود را شلوغ می کنم.

همین شلوغی و ناراحتی موجب می شود تا نتوانم راحت بخوابم و رفتار مناسبی با همسر و فرزندم نداشته باشم. بنابراین این من هستم که پذیرای انواع و اقسام مشکلات شده ام و فرصت شادمانی را از دست داده ام.

فراموش نکنید که بخشیدن راز سالم ماندن،جوان ماندن و نشاط در زندگی است.

در این رابطه در جای جای دین و روایاتی که توسط ائمه اطهار(علیهما السلام) بیان شده است، به طرق مختلفی به این موضوع اشاره شده است و بخشیدن دیگران جزو مکارم اخلاق شمرده شده است.

چنانچه در ادامه می بینید که روایتی از امیرالمومنین (علیه السلام) نقل شده که:

ذَلِّلُوا أَخْلاقَکُمْ بِالَْمحاسِنِ، وَ قَوِّدُوها إِلَى الْمَکارِمِ. وَ عَوِّدُوا أَنْفُسَکُمُ الْحِلْمَ.

اخلاق خود را رامِ خوبى ها کنید و به بزرگوارى هایشان بکشانید و خود را به بردبارى عادت دهید.

این جمله می تواند چکیده ای باشد که تمامی نکات مذکور در این نوشتار را در خود جای داده است.

به این معنا که خود را به انجام کارهای خوب،شایسته و نیک، عادت دهیم و همیشه خود را به سمت بزرگوار بودن و عمل زیبا انجام دادن، بکشانیم و در برابر اعمال،گفتار و نظرات دیگران، صبور و بردبار باشیم و اینگونه است که می توانیم با آرامش و رضایت زندگی کنیم.

بپذیریم و باور داشته باشیم که با سرزنش دیگران به نتیجه مثبتی نمی رسیم جز اینکه اوضاع را برای خود پیچیده تر می کنیم. پس بهتر است همیشه به بخشش فکر کنیم.

به بخشش واقعی. بخششی که با فراموش کردن تمام کینه ها همراه باشد و از ته دل باشد. به یاد داشته باشیم که در این دنیا هیچ کس کامل نیست و این در حالی است که اغلب افراد تصور می کنند، همیشه به بهترین شکل عمل می کنند.

اگر راه بخشش را انتخاب کنید، مطمئن باشید که اتفاق فوق العاده ای در زندگی تان رخ داده است. مهمترین موهبتی که نصیب شما می شود، احساس آرامش و شادکامی است.

احساسی که به پیشرفت شما در زندگی کمک می کند. منتظر نباشید که دیگران همیشه نسبت به بخشش شما عکس العمل نشان دهند، چون مهم ترین موضوع قدرت شما در بخشیدن دیگران است که البته همه انسانها ارزش این عمل را متوجه می شوند حتی اگر به وضوح این مسئله را بیان نکنند.

فراموش نکنید که در زندگی همیشه انتخاب با شماست که چطور افسار زندگی را در دستان خود بگیرید و آنرا در خطی مستقیم حرکت دهید.

منبع:تبیان