جز به يکى از سه نفر حاجت مبر: به ديندار ، يا صاحب مروت ، يا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد

لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى ديـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب
(تحف العقول ، ص 251)
هر يک از دو نفـرى که ميان آنها نزاعى واقع و يکـى از آن دو رضايت ديگرى را بجـويـد ، سبقت گيـرنـده اهل بهشت خـواهـد بــود
أيما اثنَين جَرى بينهما کلام فطلب أحدهما رضَـى الاخر کانَ سابقة الىَ الجنّة
(محجه البيصاء ج 4،ص 228)
رستگـار نمی شوند مـردمـى که خشنـودى مخلـوق را در مقـابل غضب خـالق خريدنـد
لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق
(تاريخ طبرى،ص 1،ص 239)
کسي در قيامت در امان نيست مگر کسي که در دنيا ترس از خدا در دل داشت
لا يأمَن يومَ القيامَةِ إلاّ مَن خافَ الله فِي الدُّنيا
(مناقب ابن شهر آشوب ج/4 ص/ 69)
عاجزترين مردم کسي است که نتواند دعا کند
أَعجَزالنّاسٍ مَن عَجَزَ عَنِ الدُّعاء
(بحارالانوارج/ 93 ص/ 294)
گريه از ترس خدا سبب نجات از آتش جهنّم است
اَلبُکاءُ مِن خَشيةِ اللهِ نَجآةٌ مِنَ النّارِ
(حيات امام حسين ج 1 /ص 183)
آن که در کاري که نافرماني خداست بکوشد اميدش را از دست مي دهد و نگرانيها به او رو مي آورد.
مَن حاوَلَ اَمراً بمَعصِيَهِ اللهِ کانَ اَفوَتَ لِما يَرجُو وَاَسرَعَ لِمَجئ ما يَحذَرُ
(بحار الانوار ، ج 3 ، ص 397)
بخشنده ترين مردم کسي است که در هنگام قدرت مي بخشد.
اِنّ اَعفَي النّاسِ مَن عَفا عِندَقُدرَتِهِِ
(الدره الباهره ، ص24)
کسي که بخواهد از راه گناه به مقصدي برسد ، ديرتر به آرزويش مي رسد و زودتر به آنچه مي ترسد گرفتار مي شود .
مَن حاوَلَ اَمراً بمَعصِيَهِ اللهِ کانَ اَفوَتَ لِما يَرجُو وَاَسرَعَ لِمَجئ ما يَحذَرُ
بحارالانوار،ج78،ص120
بدرستي که شيعيان ما قلبشان از هرناخالصي و حيله و تزوير پاک است.
إنَّ شِيعَتَنا مَن سَلمَت قُلُوبُهُم مٍن کُلِّ غَشٍّ وَ غِلٍّ وَ دَغَلٍ
فرهنگ سخنان امام حسين ص/ 476
عقل جز به پيروي از «حق» کمال نمي يابد آيا نمي بينيد که به حق عمل نمي شود و از باطل نهي نمي شود؟
لا يُکمَلُ العَقلُ اِلّا بِاتِّباعِ الحَق اَلاتَرَونَ اَنَّ الحَق لا يُعمَلُ بِه وَ الباطِل لا يُتَناهي عَنه
بحار الانوار، ج 78، ص 127
خداوند قائم ما را از پس پرده غيبت بيرون مى‏آورد و آن‏گاه او از ستم‏گران انتقام مى‏گيرد
يَظهَرُ اللَّهُ قائِمَنا فَيَنتَقِمُ مِنَ الظّالِمينَ
إثباة الهداة ، ج 7 ، ص 138
بخشنده‌ترين مردم کسي است که به آنکه چشم اميد به او نبسته، بخشش ‌کند.
إنَّ أجوَدَ النَّاسِ مَن أعطيَ مَن لا يرجُو.
(کشف ‌الغمّة، ج2، ص239 )
بهترين چيزى که به مؤمن داده شده خوش اخلاقى و بدترين چيزى که به انسان داده شده دلى بد در چهره‏اى زيباست.
خَيرُ ما اُعطىَ الرَّجُلُ المُؤمِنُ خُلقٌ حَسَنٌ وَ شَرُّ ما اُعطِىَ الرَّجُلُ قَلبُ سوءٍ فى صورَةٍ حَسَنَةٍ
(کنزالعمّال، ح 5170)
هيچ کس روز قيامت در امان نيست ، مگر آن که در دنيا خدا ترس باشد.
لا يأمن يوم القيامة إلا من خاف الله في الدنيا.
(بحار الانوار،ج 4،ص 19)
کساني که رضايت مخلوق را به بهاي غضب خالق بخرند، رستگار نخواهند شد.
لا أفلح قوم إشتروا مرضاة المخلوق بسخط الخالق.
(مقتل خوارزمي،ج 1،ص239)
کسي که براي جلب رضايت و خوشنودي مردم ، موجب خشم و غضب خداوند شود ، خداوند او را به مردم وا مي گذارد.
من طلب رضي الناس بسخط الله وکله الله إلي الناس .
(بحارالانوار،ج78،ص126)
کسي که تو را دوست دارد، از تو انتقاد مي کند و کسي که با تو دشمني دارد، از تو تعريف و تمجيد مي کند
من اَحبک نهاک و من اَبغضک اَغراک.
(بحار الانوار،ج75،ص128)
از نشانه هاي عالم ، نقد سخن و انديشه خود و آگاهي از نظرات مختلف است .
من دلائل العالم إنتقادة لحديثه و علمه بحقائق فنون النظر.
(بحارالانوار،ج78،ص119)
من كشته اشكم ؛ هر مؤمنى مرا ياد كند ، اشكش روان شود
أنَا قَتيلُ العَبَرَةِ لايَذكُرُني مُؤمِنٌ إلّا استَعبَرَ
كامل الزيارات ، ص 215
خدايا! با غرق كردن من در ناز و نعمت، مرا به پرتگاه عذاب خويش مَكشان و با بلايا (گرفتارى‏ها) ادبم مكن
اَللّهُمَّ لا تَسْتَدْرِجنى بِالاِْحسانِ وَ لا تُؤَدِّبْنى بِالْبَلاء
عيون اَخبار الرضا ، ج 1، ص 107 ح 1
گنج‏هاى روزى در وسعت اخلاق نهفته است.
فى سَعَةِ الاَخلاقِ کنوزُ الاَرزاقِ
(کافى، ج 8 ، ص 23)
هر کس به جز حق جوياي عزت شود به ذلت در افتد و هر کس با حق عناد ورزد خوار گردد
مَن يَطلُبُ العِزَّ بِغَيرِ حَقٍّ يَذِلُّ وَ مَن عانَدَ الحَقُّ لَزِمَهُ الوَهنُ
(تحف العقول،ص95)
يک ساعت انديشيدن در خير و صلاح از هزار سال عبادت بهتر است
فِکرَةُ ساعَةٍ خَيرٌ مِن عِبادَةِ اَلفِ سَنَةٍ
(بحارالانوار،ج71ص326)
دو نعمت است که ارزش آنها را نمي دانند مگر کسي که آنها را از دست داده باشد : جواني و تندرستي
شيئانِ لايَعرِفُ فَضلَهُما اِلّا مَن فَقَدَهُما : الشَباب وَ العافِيَه
(غررالحکم،حديث 5764)
حکمت را هر کجا که يافتي فراگير، زيرا حکمت گمشده هر مومن است
خُذِ الحِکمَه اَنَّي کانَت؛ فَاِنَّ الحِکمَه ضالَّه کُلِّ مُومِن
(غررالحکم،ح3440)
به زيارت و ديدار يکديگر برويد، با هم به سخن و مذاکره بنشينيد و امر ما را (کنايه از حکومت و رهبرى) زنده کنيد.
تزاوروا و تلاقوا و تذاکروا و احيوا امرنا
(بحارالانوار،ج71،ص352)
هيچ مردي نيست که تکبر بورزد يا خود را بزرگ بشمارد مگر بخاطر ذلتي که در نفس خود مي يابد
ما من رَجُلٍ تَکبّرَ أَو تَجبَّرَ الّا لذلَّةٍ يَجدُها في نََفسِهِ
(جهادالنفس، ح585)
هرکس بميرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهليت مرده است
مَن ماتَ و لَم يعرف امام زمانِهِ ماتَ ميتةً جاهِليةً
(کافي،ج1،ص371)
چيزى را بر زبان نياوريد که از ارزش شما بکاهد
لا تقولوا باَلسنَتکم ما ينقُص عَن قَدَرَکم
(جلاءالعيون،ج?ص???)
عقل، جز با پيروى از حق، كامل نمى‏شود
لا يَكمُلُ العَقلُ اِلاّ بِاتِّباعِ الحَقِّ
اعلام الدين، ص 298
ريشه هاي کفر سه چيز است:حرص و بزرگ منشي نمودن و حسد ورزيدن
اصولُ الکُفرِ ثَلاثَهٌ الحِرصُ وَ الاِستِکبارُ وَ الحَسَدُ
(جهاد النفس ح 550)
عقل کامل نمي شود مگر با پيروي از حق .
لا يکمل العقل إلا باتباع الحق .
(بحار الانوار، ج 78، ص 127 )
چنين نيست كه هر كس قائل به ولايت ما باشد ، مؤمن است ، بلكه آنان همدم مؤمنان‏اند
ليسَ كلُّ مَن قالَ بوَلايتِنا مؤمنا ، ولكن جُعِلوا اُنسا للمؤمنينَ
الكافي : ج 2 ، ص 242 ، ح 1
بي‏ گمان شيعيان ما، دل‏هايشان از هر خيانت، کينه، و فريبکارى پاک است.
إنَّ شيعَتَنا مَن سَلِمَت قُلوبُهُم مِن کلِّ غِشٍّ وَغِلٍّ وَدَغَلٍ
(بحارالأنوار، ج 68، ص 156 )
حذر کن از مواردي که بايد عذرخواهي کني ، زيرا مؤمن نه کار زشتي انجام مي دهد و نه به عذرخواهي مي پردازد، اما منافق همه روزه بدي مي کند، و به عذرخواهي مي پردازد.
ياک و ما تعتذر منه ، فإن المؤمن لا يسيء و لا يعتذر، و المنافق کل يوم يسيء و يعتذر
( بحار الانوار، ج 78، ص120 )
از نشانه‏ هاى خوش‏نامى و نيك‏بختى ، همنشينى با خردمندان است.
مِن دَلائِلِ عَلاماتِ القَبولِ : الجُلوسُ إلى‏ أهلِ العُقولِ
بحارالأنوار، ج 75، ص 119
کوشش در راه اصلاح توده مردم، از کمال خوشبختى است.
مِن کمالِ السَّعادَةِ السَّعىُ فى صَلاحِ الجُمهور
(غررالحکم، ح 9361)
اى مردم در خوبى‏ها با يكديگر رقابت كنيد و در بهره گرفتن از فرصت‏ها شتاب نماييد و كار نيكى را كه در انجامش شتاب نكرده‏ايد، به حساب نياوريد.
اَ يُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى المَكارِمِ وَ سارِعوا فِى المَغانِمِ وَ لا تَحتَسِبوا بِمَعروفٍ لَم تَجعَلوا
ارشاد القلوب ديلمى، ص 73
غافلگير كردن بنده از جانب خداوند به اين شكل است كه به او نعمت فراوان دهد و توفيق شكرگزاري را از او بگيرد.
أَلاِستِدراجُ مِنَ اللّهِ سُبحانَهُ لِعَبدِهِ أَن يُسبِغَ عَلَيهِ النِّعَمَ وَ يَسلُبَهُ الشُّكر
تحف العقول،ص 250
هر کسي که سه روز از ماه شعبان را روزه بگيرد؛ بهشت بر او واجب مي شود و در قيامت نيز پيامبر(ص) شفيع او خواهد بود
مَن صَامَ ثَلَاثَةَ أَيامٍ مِن شَعبَانَ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ وَ کانَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) شَفِيعَهُ يومَ القِيامَةِ
وسائل ‏الشيعة ج 10 ، ص 490
نياز مردم به شما از نعمتهاي خدا بر شما است، از اين نعمت افسرده و بيزار نباشيد
إنَّ حَوائِجَ النّاسِ إلَيکم مِن نِعَمِ اللهِ عَلَيکم فَلا تَمَلُّوا النِّعَمَ
بحار الأنوار، ج 74، ص 205
همنشيني با سفلگان و افراد پست ناپسند است و همدمي گناهکاران موجب بدبيني مردم و از دست دادن اعتماد و اعتبار است
مُجالَسَةِ أهلِ الدِنَاءَة شَر، وَ مُجَالَسَةِ أَهلِ الفُسُوقِ ريبَة
(بحارالانوار، ج78، ص 122)
به درستي که من مرگ را جز سعادت نمي بينم و زندگي با ستمکاران را جز محنت نمي دانم
فَإني لا أَرَي المَوتَ إلَّا السَّعادَةَ وَ الحَياة مَعَ الظّالِمينَ إلّا بَرماًي
(تحف العقول ، ص 245)