گویند که خانه مردی بخشنده چهار در داشت و مرد از هر چهار در به مردم می بخشید .روزی برادرش به منزل آمد و گفت : بگذار یک روز من ثواب ببرم. مرد گفت باشد . برادر شروع به بخشیدن خوراک و پوشاک به فقرا از در اول شد و چون خاتمه یافت در اول را بست و سراغ در دوم رفت دید همان افراد که از در اول غذا گرفتند به در دوم آمدند با اکراه به آنها غذا و پوشاک بخشید ، چون در سوم را باز کرد دید باز همان مردم پشت در سوم هستند و نزد برادرش بازگشت و گفت : چرا فقرا این چنین می کنند ؟ برادر لبخندی زد و گفت : چهل سال است که از چهار در خانه به مردم غذا و پوشاک می بخشم و یک بار در صورت کسی نگاه نکردم که مبادا او را خجالت داده باشم و عذاب آخرت را به جان خریده باشم . تو نیز ای برادر ! ببخش و به گیرنده اش نگاه مکن.