آسمان چه آهنگین سرود عشق میخواند!

سر بر سجده ی خاک مینهد و زمین را قطره قطره شاهد ثنای پروردگار میکند،گویی تمنای بارشش را به اجابت رسانید!

آسمان،گشودن در رحمت خدایش را سرنا میکندو برق نگاهش، قلب قطره ای را روشن به حیات میکند و نوید زندگی را در روحش میچپاند…

آسمان،در محضر او که هستی گوشه ای از ترنمت را به یاد وجود خاکی ام فرود آر…

اکنون من نیز تمنای بارش دارم…

سخن شما:پس ببار تا بباریم و سر از خاک برآریم و بشکفیم و به بار بنشینیم و معنای زندگی را در یابیم و جاودانه بمانیم…

دلنوشته:خانم عاطفه آخوندی