کلمه ای آشنا اما غریب است که دریایی از مفاهیم ومعانی عمیق را در پس ظاهر آرام خویش جای داده است .بارها آن را شنیده ایم ولی چقدر مرام آن را شناخته ایم که هر گاه کسی را غرق بلا ومصیبتی می بینیم بی وقفه به آن رهنمونش می شویم.

صبر در لغت به سه معنا به کار می رود :۱-درنگ وانتظار ۲-تحمل وضع یاحالتی ۳- شکیبایی و بردباری

علمای اخلاق صبر رادر تقسیمی بر۳قسم دانسته اند:۱-صبر بر طاعت ۲-صبر بر معصیت ۳- صبر برمصیبت

اما به نظر من بر نعمت ورفاه هم باید صبر کرد. به این شکل که طغیان نکرد وازنعمت حق در راه درست استفاده کرد مغرور نشد ونعمت دهنده را فراموش نکرد.

امام علی (ع) می فرماید:(ایمان بر۴پایه استوار است :صبر یقین عدل جهاد .

صبرنیز بر ۴پایه قرار دارد:شوق انتظار هراس زهد

آنکس که اشتیاق بهشت دارد شهوت هایش کاهش می گیرد .

آنکس که از آتش جهنم میترسد ازحرام دوری می گزیند .

آنکس که در دنیا زهد می ورزد مصیبت ها را ساده می پندارد.

آنکس که مرگ راانتظار می کشد در نیکیها شتاب می کند.)(نهج البلاغه حکمت ۳۱ ترجمه دشتی)

نویسنده:طالب کوی یار