بزرگترین دام ابلیس

پسرم ! برای ماها که از قافله ابرار عقب هستیم یک نکته دلپذیر است و آن چیزی است که به نظر من شاید در ساختن انسان که در صدد خود ساختن است دخیل است. باید توجه کنیم که مکنشا خوش آمد ما از مدح و ثناها و بدآمدنمان از انتقادها و شایعه افکنی ها حب نفس است که بزرگترین دام ابلیس لعین است. ماها میل داریم که دیگران ثناگوی ما باشند گرچه برای ما افعال شایسته و خوبی های خیالی را صد چندان جلوه دهند و درهای انتقاد - گرچه به حق- برای ما بسته باشد یا به صورت ثناگویی در آید. از عیب جویی ها ، نه برای آن که به ناحق است ، افسرده می شویم و از مدحت و ثناها نه برای آن که به حق است فرحناک می گردیم بلکه برای آنکه عیب من است و مدح من نیست { و این من و شیطان } است که در اینجا و آنجا و همه جا بر ما حاکم است.