روايتی است از امام صادق عليه السلام:

«لما سئل بأيّ شيءٍ علم المؤمن أنّه مؤمنٌ؟» زمانی که از امام صادق(ع) سؤال شد که به چه چيزی معلوم مي­شود مؤمن واقعاً مؤمن است يعنی ملاک ايمان واقعی چيست و از کجا انسان مي­تواند هم نسبت به خودش و هم نسبت به ديگران کشف کند که واقعاً مؤمن هست يا نه؟ قال(ع): «التسليم لله و الرضا بما ورد عليه من سرور و سخط» مي­فرمايد: تسليم امر خدا باشد و راضی باشد به آنچه که بر او وارد مي­شود اعم از اينکه ما ورد عليه يک امر مسرور کننده باشد يا يک گرفتاری و يا مصيبت و مشکلی باشد؛ ملاک ايمان اين است. اگر کسی رضايتش نسبت به خداوند در مواقعی است که ورد عليه السرور يعنی هر وقت که اوضاع بر وفق مرادش پيش برود و هر وقت امور زندگی جريان طبيعی داشته باشد، راضی به رضای خداست و شکر خداوند مي­کند اما به محض اينکه سخط و مشکل و مصيبت به او مي­رسد زبان به گلايه و شکايت باز مي­کند يا حتی اگر زبان به گلايه و شکايت باز نکند در ذهن و قلبش گلايه مند از خداست. اين ملاک ايمان و مؤمن واقعی نيست؛ مؤمن واقعی از زبان امام صادق (ع) کسی است که «التسليم لله و الرضا بما ورد عليه من سرور و سخط» البته توجه داشته باشيد اين به اين معنی نيست که تنبلی و کسالت پيشه کند و بگويد که چرا تلاش کنم؟ راضی هستم به هرآنچه خداوند برای من مقدر فرموده؛ اين درست نيست بلکه در مصائب و مشکلات و سختي­ها بايد تلاش خودش را بکند اما آن مقداری که خارج از عهده و توان اوست ديگر آن را به خدا واگذار مي­کند و راضی است به رضای خداوند. رضايت به سرور و سخت خداوند به معنای دست روی دست گذاشتن و ناظر بودن و عدم تحرک و فعاليت و تلاش نيست. تسليم امر خدا بودن و راضی به رضای خدا بودن به اين است که شخص کار و تلاش خودش را مي­کند اما بيش از اين را به خدا واگذار مي­کند. اينطور نيست که با سرور ايمانش تقويت و با سختی ايمانش ضعيف گردد، بلکه در هر دو حال اعتماد و ايمانش به خداوند بوده و تسليم خداست.

لذا با توجه داشته باشيم که اين معيار مهمی است برای سنجش ايمان خودمان و مي­توان با اين ملاک و معيار درجه خلوص خود را اندازه گرفت يعنی هر چه اين قوي­تر باشد ايمان نابتر خواهد بود. خداوند إن شاء الله به ما توفيق تسليم و رضا بما ورد علينا عنايت بفرمايد.