اين خيلی مهم است که انسان اعمال و رفتارش را مراقب باشد، در هر زاويه‏ای از زوايای فکر و روح انسان و در هر عملی از اعمال انسان مي‏توان وجوه مختلف شر و خير را تصوير کرد، بايد ببينيم مرز بين استقامت و لجاجت، ايستادگی و لجاجت کجاست، اين خيلی ظرافت مي‏خواهد که انسان در رفتارها و زندگی خود به گونه‏ای عمل کند که رفتارش قلب نشود، چون گاهی بعضی امور باعث مي‏شود که عمل انسان دگرگون مي‏شود، اينکه گفته مي‏شود پل صراط از مو باريک‏تر و از شمشير تيزتر است به اين معنی نيست که حقيقتاً پل صراط مثل شمشير تيز و موی باريک باشد بلکه صراط آخرت و صراط سعادت همين دنياست، همه کارهايی را که ما انجام مي‏دهيم از قبيل درس خواندن، تبليغ رفتن و غيره به حَسب ظاهر و نگاه سطحی برای تبليغ دين و احساس مسؤوليت است و گمان مي‏کنيم در مسير تبليغ و تبيين دين و شريعت گام بر مي‏داريم ولی گاهی ممکن است مسئله به گونه‏ای ديگر باشد و دنيا در عمق وجود ما بيش از کسانی که ما فکر مي‏کنيم اهل دنيا هستند، رسوخ کرده باشد پس انسان بايد دائماً مراقب رفتار و کردار خودش باشد و به نگاه و تعريف و تمجيد ديگران کاری نداشته باشد، پس باريک‏تر از مو و برنده‏تر از شمشير بون صراط به اين معنی است که خيلی انسان بايد دقت داشته باشد تا در مسير مستقيم حرکت کند، عملی ممکن است به ظاهر تبليغ دين باشد ولی باطن آن فخر فروشی باشد. گاهی آن قدر ما از اعمال خود غافل مي‏شويم که بعد از عمری تلاش و کوشش هيچ اندوخته و سرمايه‏ای عايد ما نمي‏شود. لجاجت هم يکی از رذائل اخلاقی است که انسان بايد از آن دوری کند، انسان بايد در زندگی شخصي، خانوادگی و ارتباط با ديگران سعی کند که از پافشاری بي‏خود دوری کند، انسان بايد ببيند آيا پافشاری او بر يک امری لجاجت است يا استقامت در حق و اگر آن پافشاری از روی لجاجت باشد بايد از آن دوری کند چون اول آن با جهل شروع مي‏شود و آخرش پشيمانی خواهد بود، همان گونه که اميرالمؤمنين (ع) مي‏فرمايد: «ليس للّجوج تدبير»؛ انسان لجوج تدبير ندارد، همچنين در جای ديگری مي‏فرمايد: «اللّجوج لا رأی له»؛ لجوج رأی و نظر درستی ندارد. پس انسان بايد سعی کند در ارتباط با خانواده و ديگران از لجاجت دوری کند.

«والحمد لله رب العالمين»