حجه الاسلام والمسلمین سیدمجتبی نورمفیدی عضوهیأت امنای مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان بیان نمودندهمه پيامبران پيامبران رحمت بودند اهل عصمت انسان­های کاملی هستند که به عنوان اينکه صبغه الهی در آنهاست عين رحمت هستند اما مراتب آن فرق مي­کند. در بين پيامبران پيامبر مکرم اسلام به عنوان پيامبر رحمت معرفی شده در جريان جنگ احد که فشار به پيامبر زياد شده بود و در جنگ اذيت و آزارهايی مي­کردند يک عده­ای خدمت پيامبر آمدند تقاضا کردند که از خداوند بخواهد دشمنان را نابود کند و آنها را عذاب کند؛ اين موقعيت در امم گذشته هم پيش مي­آمد و پيامبران به نقطه­ای مي­رسيدند که از خداوند تقاضای عذاب مي­کردند اما پيامبر اکرم در جواب فرمود انی لم ابعث لعّاناً و لکنی بعثت داعياً و رحمةً» من نفرين کننده مبعوث نشدم من به عنوان دعوت کننده و رحمت مبعوث شدم و بعد اين دعا را فرمودند «اللهم اهد قومی فإنهم لايعلمون» در اوج اذيت و آزاری که نسبت به او داشتند تقاضای هدايت برای آنها کرد امت پيامبر امت مرحومه هستند اين هم يک ويژگی و برجستگی در مورد اين امت است در آيه قرآن آمده «و ما کان الله ليعذبهم و أنت فيهم» در امم گذشته اکثر امم مبتلا به عذاب­های شديد الهی بودند امت يهود امت ابراهيم، لوط اما خداوند متعال خطاب به پيامبر مي­فرمايد «و ما کان الله ليعذبهم و أنت فيهم» حال اين خودش موضوع يک بحث مستقلی مي­باشد. اين جهت در پيامبر اسلام يکی از برجسته­ترين نکات است در خيلی از امور امتيازات هست يکی هم اين است. وقتی مي­گوييم پيامبر رحمت است رحم به خدا و رحم به خود و رحم به ديگران دارد چون رحمت شقوق و صنوف مختلبف دارد به خودش رحمت دارد و به ديگران هم دارد اينکه مي­گوييم به ديگران رحمت دارد نه فقط انسان­ها بلکه به همه موجودات اين عالم از چهار پا و انسان رحيم است. از پيامبر اکرم نقل شده يک وقت رد مي­شدند ديدند بر يک چهار پايی بيش از حد توان بار کرده­اند بدن پيامبر لرزيد و واقعاً ناراحت شد از اين عمل، و به آنها تذکر داد. واقعاً وجود او از اين مسائل در رنج و تعب مي­افتاد حتی راجع به درختان و گياهان هم مراعات مي­کرد. يک فرمانی صادر کردند به صورت منشور برای همه جنگ­ها که هيچ کسی حق ندارد تا ضرورتی پيش نيامده درختی را قطع کند چه برسد به انسان­ها که در مورد انسان­ها آن قدر پيامبر توجه و دقت دارد که در قرآن مي­فرمايد: «لقد جائکم رسول من أنفسکم عزيزٌ عليه ما عنتم حريصٌ عليکم بالمؤمنين رؤف رحيم» [1] اصلاً از اينکه مي­بيند قومش در رنج و مشقت هستند برايش سخت و دشوار است و در آيه ديگر آمده که تو از شدت اهتمام به امور اينها داری قالب تهی مي­کني. ما چنين پيامبری داريم که اين مقدار دقيق و رحيم است و رعايت ديگران را مي­کند و توصيه به اخلاق مي­نمايد. اينها اموری است که جلوه­های رحمت پيامبر است مي­فرمايد: اگر سه نفر با هم جايی نشسته­ايد دو نفر از اين جمع با هم نجوا نکنند چون نجوا کردن اين دو نفر با هم موجب رنجش و ناراحتی نفر سوم مي­شود. ما بايد واقعاً به اين جهات توجه کنيم مخصوصاً روحانيت که در مسند هدايت مردم است خيلی بايد به اين نکته توجه کند. اگر پيامبر اکرم در آن شرايط و در آن محيط که پر از آثار و اعمال جاهليت بود موفق شد به خاطر همين جهت بود از زنده به گور کردن دختران تا امور ديگر. الآن اين مطلب برای ما خيلی قبيح به نظر مي­رسد چون از ظرف زمانی آن فاصله گرفته­ايم در حالی که آنها آن را نشانه غيرت مي­دانستند و با افتخار اين کارها را انجام مي­دادند پيامبر اين گونه رفتارهای اخلاقی همراه با رحمت را داشتند که از آن مردم امثال عمار ياسر بيرون آمد اين جهت برای ما خيلی مهم است نوع برخورد خيلی اثر گذار است.

اين نکته خيلی مهم است. حسن خلق بنا بر بعضی از روايات از ابزار تقويت ايمان است و سوء خلق از ابزار تقويت کفر در يک روايت از رسول گرامی اسلام وارد شده که حضرت مي­فرمايد: «لما خلق الله تعلی الايمان قال اللهم قونی فقواه بحسن الخلق و السخا و لما خلق الله الکفر قال اللهم قونی فقواه بالبخل و سوء الخلق» وقتی خداوند تبارک و تعالی ايمان را خلق کرد ايمان به خدا عرض کرد خداوندا مرا تقويت کن؛ پس خدا او را با حسن خلق و سخاوت تقويت کرد (ابزار تقويت ايمان) و همچنين وقتی خداوند کفر را خلق کرد او نيز از خدا خواست که او را تقويت کند و خداوند با بخل و سوء خلق آن را تقويت کرد. بد خلقی و بد رفتاری و بد اخلاقی ابزار تقويت کفر و حسن خلق ابزار تقويت ايمان است در جامعه اسلامی واقعاً همه بايد اين گونه باشند و ايمان را با حسن خلق تقويت کنند. لذا ما بايد با تمسک به پيامبر و  و اهل بيت عليهم السلام که خاندان اخلاق هستند، رنگ بوی اهل بيت عصمت و طهارت پيدا کنيم و به اين وسيله ديگران را هدايت نماييم.

«والحمد لله رب العالمين»