علت اینکه ما زندگی را اکثر اوقات ناقص می بینیم این است که دید ما محدود است . اگر دید ما به اندازه کافی بزرگ باشد خواهیم دید که چگونه همه اجزا در شکل گرفتن یک کل بزرگتر شرکت می کنند. مثلا یک نفر چند تخم مرغ را می شکند تا یک املت درست کند . ممکن است ما شکایت کنیم که او تخم مرغ ها را از بین می برد در حالیکه اگر دید ما فراتر از تخم مرغ ها باشد و ببینیم که یک املت بوجود می آید در می یابیم که تخم مرغ ها از بین نرفته فقط تغییر شکل داده است. یک داستان معروف هم دراین مورد هست ، پیرمردی در نزدیکی جنگل ، یک اسب داشت . یک روز در طویله اش باز می ماند و اسب او فرار می کند همه می گویند چه بد شد ، چه بدشانسی ای ” و آن پیرمرد دوباره می گوید: خوب شد یا بد شد ؟ کسی چه می دونه؟ ” چند روز بعد نوه پیرمرد سوار یکی از اسبهای وحشی می شود و به زمین می افتد و پایش می شکند باز همه می گویند چه بد شد؟ عجب شانس بدی و آن پیرمرد دوباره می گوید: خوب شد یا بد شد ؟ کسی چه می دونه؟چند روز بعد از طرف ارتش می آیند که پسرهای جوان را به جنگ ببرند می بینند که نوه پیرمرد پایش شکسته او را نمی برند حالا آیا خوب شد یا بد شد؟

زندگی هر لحظه در حال تغییر و تحول است ، هیچ چیز مطلق نیست تنها چیزی که ممکن است مطلق باشد برای هر کسی دل اوست ، نوع تجربه ما از هر اتفاق به نوع برداشت ما بستگی دارد مثلا اگر یک دست را در آب گرم و دیگری را در آب سرد قرار دهیم و سپس همزمان هر دو را در آب ولرم قرار دهیم از یک آب دو تجربه کاملا متفاوت خواهیم داشت .

رسول اکرم (ص) فرمود: ” لایُسَمّیه بِاسمِه و لایمشی بین یدیه و لا یجلس قبلَه و لا یستَسِب” ( وسایل الشیعه / ج 15/ ص 220) وظیفه فرزند نسبت به پدر و مادر آن است که :

1- با احترام آنها را نام ببرد نه با اسمشان .

2- در جلوی آنها حرکت نکند.

3- در وقت نشستن زودتر از آنها ننشیند.

4- کاری نکند که دیگران فحش به آنها بدهند.

رسول خدا (ص) فرمودند: ” ثلاثه مجالستهم تُمیتُ القلب ، الجلوس مع الانذال والحدیث مع النساء و الجلوس مع الاغنیاء “  ( وسایل الشیعه / ج 8 / ص 421) نشستن با سه گروه باعث روحی و روانی می گردد:

1- نشستن با انسانهای فرومایه

2- سخن گفتن غیر ضروری با زنان نامحرم

3- نشستن با ثروتمندان

امام علی (ع) فرمودند: به یکدیگر هدیه بدهید تا محبت را در میان خود بیفزایید. هدیه نماد محبت است و هدیه احساسات شما را بیان می کند ، پس آن را با تمام وجود به طرف مقابل تقدیم کنید. افراد احساسات شخص هدیه دهنده را به خوبی درک می کنند و متوجه می شوند که هدیه را با تمام وجود داده یا از روی اجبار بوده است. یک ضرب المثل روسی می گوید: ” آنچه گران بهاست هدیه نیست بلکه محبت است”
حضرت علی (ع) فرمودند: هیچ چیز مثل هدیه ، فرمان روا را ملایم و خشم را بیرون و رانده شده را متمایل و کارهای سخت را آسان و بدی ها را دور نمی کند.

گاهی خیال می کنیم زندگی سراب است. دور دست ها پر از امید است و محیط ما تنگ و خالی از نشاط . به جای این که به دوردست ها خیره شویم، همین محیط امن وآسان خانه ی خودمان را بهتر ببینیم. به جای حسرت خوردن و اندازه گیری بین واقعیت تا خیال به همین محیط سادهی زندگی خود دل خوش کنیم.
خدا این قدر از ما دور نیست که برای یافتنش به دورهای ناپدید و مبهم خیره شویم . ناله های ما تا خدا یک آه است ، یک یاد ، یک نفس

گاهی زندگی دیگران از دور برای مان تماشایی است اما همیشه واقعیت این نیست . زیر هر سقفی یک مشکلی یا مشکلاتی هست ، نباید خیال کرد که مرغ همسایه غاز است.
خیال نکنیم که همیشه اطرافیان ما - یا اصلا مردم _ همان گونه ای هستند که نشان می دهند ، شاید ما خوشبخت ترین آنها باشیم و بقیه هم ما را این طور ببینند اما خودمان خیال کنیم که زندگی دیگران بهتر از زندگی ماست.

خداوند متعال در حدیثی قدسی فرمودند:

**بعضی از بنده های مومن من کسانی هستند که اگر ثروتمند نباشند امور دینشان اصلاح نمی شود و باید آنها وسعت رزق و سلامتی داشته باشند.

پس من آنها را به واسطه ی ثروت،رفاه و سلامتی دادن آزمایش می کنم تا امور دینشان اصلاح بشود.

**و بعضی از بندگان مومن من کسانی هستند که امور دینی آنها فقط در فقر و مسکنت و بیماری اصلاح می شود.

پس من آنها را به واسطه فقز و مسکنت و بیماری، امور دینشان را اصلاح می کنم و من به وضع بندگانم عالم هستم و می دانم که امور دین آنها از چه طریق باید اصلاح شود و همان راه را برایشان باز می کنم.

**و بعضی از بندگان مومن من کسانی هستند که در عبادت من بیش از حد تلاش می کنند و شبها از رختخوابِ راحتشان بیرون می آیند و به من عبادت می کنند.ولی من یک شب و یا دو شب آنها را وادار به خواب می نمایم که شب نتوانند بلند شوند و عبادت کنند و این عمل من، عنایت من نسبت به آنها می باشد.

وقتی که صبح از خواب بیدار می شوند ناراحت می گردند و تاسف می خورند که چرا دیشب برای عبادت بیدار نشدند؟

بلی، اگر من میان او و عبادتش حایل نشوم، عُجب در عبادت او را فرا می گیرد و همان عُجب باعث می گردد در همه اعمال خود مرتکب فتنه و فساد بشود و از خودش راضی باشد و گمان کند که؛ بر همه عبادت کنندگان برتری دارد و در عبادت از حد قصور تجاوز کرده و همین افکار و اندیشه ها او را از من دور می کند.

ولی او همیشه گمان می کند که با آن عبادت ها به من نزدیکتر می گردد.

منبع: کلیات احادیث قدسی

نتیجه گیری: عبادات خالصانه و اطمینان واقعی به خداوند داشته باشیم…