فاطمیّه

وقتی یک گل، پرپر گردد، وقتی بلبلی به هجران گل مبتلا شود، چه می ماند؟ جز فصل نالیدن و موسم گریستن؟ «فاطمیّه» همان فصل و موسم است.

دردهای علی علیه السلام بیش از ظرفِ فهم و درک ماست. داغ غربت علی علیه السلام کوه ها را از هم متلاشی می کند. فراق فاطمه، تنها علی را داغ دار نکرد؛ بلکه چشم فضیلت ها در داغ آن محبوبه پیامبر، خون گریست و دیدگان ارزش ها همواره گریانِ آن مظلومه تاریخ ماند. امروز، اگر آسمانِ دلِ ما هم ابری است، اگر هوای چشمان ما هم به یاد «رنج فاطمه» و «غربت علی» بارانی است، این تداوم همان گریستن های حسن و حسین علیه السلام و زینب و کلثوم علیهاالسلام است.