t-size: small;">آنگاه که درون خویش رااز خود تهی یافتی، وبیرون را خالی از خدا…
قرآن بخوا ن
آنگاه که در دریای خروشان زندگی ،در چنگال طوفان جهل وترس اسیر شدی ،وساحل صلاح وصلح و کشتی نجات ورهایی را آرزو کردی،،…
قرآن بخوآن
آنگاه که عقلت ،احساساتت رابه بند کشید وفکرت عشقت را ،وقوه پیوستن به یزدان به نیروی عرفان را از دست دادی …
قرآن بخوان
آنگاه که در کوچه باغهای یأ س ،حیران وسرگردان ،نا امیدو پریشان ،درجستجوی قطره ای آب کشتزار خشک وقحطی زده اندیشه ات را تسلی می دهی ،از دریای بیکران امید لختی گیر و ….
قرآن بخوان
آنگاه که مرگ را« ختم » ومعاد را «وهم» وپندار خود را «حتم» یافتی ،…
قرآن بخوان
آنگاه که غرور وجودت را گرفت وتفاخر شعورت را ،ذلت خویش را عزت ،ونخوت خویش را همت یافتی ،…
قرآن بخوان
آنگاه که خود را دور دیدی ،وحیات خویش را جاوید یافتی ،و دنیا وآخرت را جدااز هم
قرآن بخوان
آنگاه که از درستی، گسستی وبر مرکب سستی نشستی، و به پستی پیوستی، و در منجلاب تباهی ،رهایی را خواستی …
قرآن بخوان
آنگاه که نسیان گریبانت را گرفت و عصیان دامانت را…
قرآن بخوان
آنگاه که نهایت سعادت را در بودن وشهادت را نهایت حیات پنداشتی …
قرآن بخوان
آنگاه که گذشته را حسرت وحال را عسرت و آینده را حیرت احساس کردی …
قرآن بخوان
آنگاه که در دل سیاه شب ودراعماق تاریک ظلمت در جستجوی نور و روشنی ره می پویی، و در آرزوی صبح سپیدی ،افق را به امید نظاره فلق مینگری تا شاید طلوع فجر را در نیمه شب تماشا کنی، قرآن را باز کن تا در فلق برگهایش ودر افق اندیشه ات شفق را در یابی آنگاه
واقعا زیبا بوایتان.موفق باشید.د ممنون از مطلب زیب