مؤسس مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان طبق روایان پیامبر اسلام (ص) و معصومین (ع) اساس رابطه انسان به پروردگار ترس و امید است.

آیت الله سید کاظم نورمفیدی در نهمین برنامه سحرگاهی شبکه سبز گلستان در ماه مبارک رمضان با اشاره به مناجات خمس عشر اظهار داشت: بر همین اساس مناجات سوم و چهارم این مناجات ها خائفین (کسانی که در ترس هستند) و راجین (کسانی که امیدوار هستند) نام دارند.

وی افزود: امیرالمونین (ع) می فرمایند بهترین اعمال که انسان را پروردگار نزدیک و او را به حرکت در می آورد ترس و ایمد در حد اعتدال است.

نماینده مردم استان گلستان در مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: ترس به تنهایی ممکن از سر از یاس و ناامیدی در بیاورد و امید نجات را در انسان از بن ببرد. آیت الله نورمفیدی با بیان اینکه ناامیدی از درگاه ذات اقدس الهی یکی از گناهان کبیره است،

ادامه داد: امیدواری بی جهت و بدون عمل نیز سر از گستاخی درمی آورد. به گفته وی، امام زین العابدین در دعای ابوحمزه ثمالی ریشه ترس و امید را برای ما مشخص می کند.

امام جمعه گرگان ادامه داد: از نظر امام سجاد (ع) وقتی که به گناهان خود و عظمت و نعمت های پروردگار نگاه می کنم می بینیم که بنده شایسته ای نیستم.

آیت الله نورمفیدی خاطرنشان کرد: امام سجاد (ع) در این دعا با اشاره به لطف و کرم پروردگار اظهار می دارد وقتی به کرامت تو می نگرم نسبت به آینده خود امیدوار می شوم.

وی ادامه داد: لذا امام چهارم شیعیان در این دعا پروردگار را بهترین رحم کنندگان دانسته و مجازات خود را نه نشانه ظلم پروردگار بلکه نتیجه اعمال خودش می داند. نماینده ولی فقیه در استان گلستان اظهار داشت: باید تا اندازه ای که در انجام گناه گستاخ نمی شویم به پروردگار امیدوار باشیم و تا اندازه ای هم به او امیدوار باشیم که دچار یاس نشویم.

آیت الله نورمفیدی با اشاره به مناجات اول و دوم خمس عشر نیز گفت: مناجات اول مربوط به تائبین و مناجات دوم مربوط به شاکین است.

وی اضافه کرد: انسانی که مدت ها از درگاه پروردگار دور بوده و دچار گناه شده است برای بازگشت به سوی او باید توبه کند، لذا بر همین اساس مناجات اول خمس عشر مناجات تائبین نام دارد.

نماینده مردم استان گلستان در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: انسان بعد از توبه برای قرار گرفتن در مسیر الی الله با موانعی مواجه می شود که در این صورت مناجات شاکین موضوعیت می یابد.

آیت الله خاطرنشان کرد: امام زین العابدین در این مناجات از چهار موضوع نفس امامره، شیطان گمراه کننده، قلبی که در اثر گناه سخت شده و چشمی که از اشک و دلی که از سوز الهی خشک شده اند شکایت می کند.

به گفته وی، بعد از این مرحله رابطه انسان با پروردگار وارد مرحله دیگری می شود و مناجات سوم و چهارم که خائفین و راجین هستند موضوعیت می یابند.