شقایق نـاب وزیبـابـود        یگانه فـرخ مـوسی بـود

ولی بی خواهرش انگار        رضــای اهــل بیت مــا

کمـی تنـهای،تنــهابـود        کـه نـاگــه ایــزدمـنـان

بشــارت داداهـل جـان        که پایان آمداین حرمان

گلــی دربوستان روئید        ویاس ونسترن جوشیـد

ودختـی پـاک وپـاکیزه        لـب ایـوان حــق روئیـد

گل مهرش سحـرواشـد        مـحـبتـهـا شـکـوفـاشد

دل وجـانـش مهیـاشـد         بـه عـلـم حق مصفاشد

نـهـال نـورس موسـی         سـفـیــرعـلـم بـابـاشـد

زمان غـرق مودت شـد        زمین دریـای رحمت شد

وده روز ازجـهـان مـا         همه نامـش کـرامت شـد

به قلم زهره بیگم میراحمدی