دوباره کبوتردلم درهوای آشیانه توبال وپرمی زند،امروزخسته وغمگین ازپس کوه های سربه فلک کشیده به سویت پرمی کشم تاشایدساعتی درکنارتو،مرهمی به روی زخمهای کهنه ام بگذارم،ای مولای من!نمی دانم شب هجران کی به پایان می رسد؟شایدامروزکه بال هایم رادرهم می کشم،تاسپیده دم ظهورت توشه ای درکوله بارانتظارنمانده باشد!بازآی!بازآی وبی قراری دل وبی شکیبایی دیده مارابه شهدوصل صفابخش.عطرکرامت خویش براهل نیازبگستر!کجانشان توجوییم؟ای مهرفروزنده هدایت!باکه بگویم حدیث تلخ هجران وانتظار؟ََََََشکوه فرقت یاربه آفریدگاربریم که اوآگاه اندوه درون ماست.

ای آخرین عشوه عرش!ای اولین امیرغائب ازنظر!دروسعت وژرفای نورحضورتوست که دیده ضعیفمان یارای تماشای هورندارد.ای مهدی موعود!ای منجی محبوب!ای قائم منتقم!به راستی که درتاریخ وصل وهجران وعشق وحرمان محبتی چنین دیرپای،محبانی چنین پای بندومحبوبی چنین گریزپای،هیچ چشمی ندیده وهیچ گوشی نشنیده که هزاروصدوچهل سال است که این جذبه ونازورازونیازادامه دارد.مولای من یوسف زهرا!مهدی آل یاسین!عمریست که جبین برخاک کوی توساییده ایم ودرمحراب ولایت توحق رابه پرستش نشسته ایم حال باچه زبانی به بداندیشان سخن ازدوری توگویی!مهدی جان بیا،بیاتادریای پرخروش وجودم درکنارساحل وجودت آرامش ابدی خودرابازیابد.چراکه دیریست دریای وجودطوفانی است وساحلی می جوید.پس ازپنجره مهروکرامت دل دریایی مرانظاره کن که چگونه درفراقت می تپدوچگونه قنوت تمنای وجودم درشبهای طولانی تنهایی،درهجران تومی سوزدوعاجزانه دراین سوزش هجران توست که دستها رابه سوی معبودسوق می دهدوعاجزانه می طلبد اللهم عجل لولیک الفرج

به قلم خانم آمنه نصرتی ازطلاب پایه4