استاد حجه الاسلام والمسلمین سیدمجتبی نورمفیدی عضوهیات امنای مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان در  کلاس درس با تاسی از اساتید خود نکات اخلاقی را متذکر می شوند.

روايتی از امام صادق (ع) وارد شده است: «مَنْ شَمَتَ بِمُصيبَة نَزَلَتْ بِاَخيه لم يَخْرُجْ مِنَ الدّنيا حتّى يُفْتَتَنُ». [1]

کسی که برادر ديني­اش را به واسطه مصيبتی که بر او وارد شده شماتت بکند از دنيا خارج نمي­شود مگر اينکه خود او مبتلا مي­شود؛ اين اثر وضعی است و اينها عقوبت اعمال در اين دنيا مي­باشد آخرت جای خود دارد. گاهی يک گرفتاری برای کسی پيش مي­آيد مثلاً فرزندش نا اهل مي­شود اگر انسان او را شماتت کند به خاطر اين مصيبت نا اهل بودن فرزند خودش گرفتار مي­شود. يا به ظاهر فخر فروشی مي­کند به ديگران؛ يا مريضی برای او يا اطرافيانش پيش مي­آيد اين شخص به جای اينکه دعا کند و دل داری بدهد او را مي­گويد که حق اين شخص بود که اين مريضی پيش آمد؛ اين شخص «لم يَخْرُجْ مِنَ الدّنيا حتّى يُفْتَتَنُ» عجيب است در دنيا ممکن است از نظر زمانی دير و زود بشود ولی سوخت و سوز ندارد هر چيزی که برای خودمان نمي­پسنديم برای ديگران هم نپسنديم. اين روايات بايد باعث شود که رفتارهايمان را اصلاح کنيم و خير خواه هم باشيم و در حق همديگر دعا کنيم گرفتاری ­هايی که پيش مي­آيد در اين گرفتاري­ها به يکديگر کمک کنيم و در مصيبت­هايی که برای ديگران پيش مي­آيد آنها را شماتت نکنيم که اگر اين کار را بکنيم «لم نَخْرُجْ مِنَ الدّنيا» تا اينکه ما گرفتار اين امور شويم؛ خداوند ما از شر اعمال شر و عواقب آن حفظ کند.

«والحمد لله رب العالمين»

[1] . غرر الحکم، روايت 5073.