سخنرانی مؤسس مدرسه علمیه الزهرا(س)آیت الله نورمفیدی دربیست وهفتمین سحرماه مبارک رمضان

بسم‏ الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب ‏العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل‏ بیت الطیبین الطاهرین و سحبه‏ المنتجبین سیما بقیه ‏الله و امام ‏العصر (عج) و لعنت‏ الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم ‏الدین. امشب شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان است. بعضی از اهل معرفت و کسانی که خودشان یک سال تمام برای درک شب قدر شب زنده داری کردند نظرشان بر این است که شب قدر بین پنج شب می باشد. نیمه شعبان و نوزدهم، بیست و یکم، بیست و سوم و بیست و هفتم ماه مبارک رمضان. بنابراین یکی از شب های احتمالی قدر شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان است. همچنین در رابطه با این روز گفته شد که امام حسن مجتبی (ع) در چنین روزی ابن ملجم را قصاص کرد و به درک فرستاد. این نظر درست نیست. منابع معتبر گفته اند همان روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان و بعد از آنکه شب پیکر مبارک امام علی (ع) در نجف به خاک سپرده شد امام حسن مجتبی (ع) ابن ملجم را قصاص کرد. شب های گذشته به برخی از اسماء الهی اشاره کردم. امشب نیز به یکی دیگر از این اسماء می پردازم. «یا ستار» یکی از این اسماء الهی و به معنای بسیار پوشاننده است. ذات اقدس الهی چه چیزی را می پوشاند؟ «یا غفار» هم که قبلا درباره آن صحبت شد به معنی پوشاندن است. در «یا غفار» پروردگار گناهان انسان را می پوشاند و در «یا ستار» پوشاننده عیوب است. یعنی اینکه ذات اقدس الهی عیوب انسان را رو نمی کند مگر اینکه خود انسان آنها را آشکار کند. مگر امکان دارد انسان خودش عیوبش را رو کند؟ در برخی از روایات به نقل از امام صادق (ع) آمده است: «پروردگار به مومن اجازه نمی دهد که خودش را خوار و ذلیل کند. مومن عزیز است». از آن حضرت سئوال کردند: «چگونه ممکن است انسان خودش را خوار و ذلیل کند؟» امام صادق (ع) پاسخ داد: «مومن وقتی خود را در معرض انجام کاری قرار دهد که توان آن را نداردخود را خوار می کند.» تا قبل از ورود انسان به انجام کاری کسی او را به عنوان فرد ناتوان نمی شناسد و شاید هم بیشتر نزد مردم مورد احترام باشد اما با قبول آن کار خود را خوار و ذلیل می کند. ما باید قدر خود را بدانیم و خود را در جایی قرار ندهیم که در حد مانیست. در غیر اینصورت عیوب و ناتوانی ما مشخص می شود. امام زین العابدین در آخر مناجات الخائفین ذات اقدس الهی را به رحمتش قسم می دهد. رحمت به این معناست که کسی با جریحه دار شدن احساساتش نسبت به کسی به او محبت کند. اما پروردگار از روی احساسات به کسی محبت نمی کند. رحمت درباره ذات اقدس الهی به معنی رفع نیاز از نیازمندان است.لذا هرگاه در درگاه ذات اقدس الهی دعا می کنیم باید او را با کلماتی همچون «یا رحمن» و «یا رحیم» مورد خطاب قرار دهیم.