کلاس درس توبوی بهاراست

کتاب درس تومیثاق یاراست

نگاهت پرزنیلوفرپرازیاس

کلامی پاک وپرباران احساس

شودپرنورمکتب ازوجودت

نشینیم توی مدرس روبرویت

توازتقوی سخن گفتی وازکوشش

زاخلاص ولقاوزهدودانش

بیاموزیم درس زندگانی

که تاپرگیریم ازدنیای فانی

تویی نورمفیدحق تعالی

عروجی صبحگاهی روبه بالا

توازنهج البلاغه رازگفتی

سخن های علی رابازگفتی

زقرآن نکته های نغزآری

زحکمت جمله ای پرمغزآری

زتودین درگلستان بارورشد

زسعیت حوزه ماپرثمرشد

شویم مابهره مندازگفته هایت

الهی که خداپشت وپناهت

خطای شعرمن رادارمعذور

سلیمان می پسنددهدیه مور

توای برشان ازاین مکتب بیاموز

بدین راه وروش می روشب وروز

دلنوشته طلاب تقدیم به موسس محترم مدرسه حضرت آیت الله نورمفیدی

تقدیم به ساحت مقدس امام زمان(عج)

سوزشب است ودل دلدادگی

صحبت عشق است وهمه سادگی

بازشبی بی توبه سرمی شود

عمرخزان دیده هدرمی شود

غربت عشق است درون دلم

من چه بگویم که همه باطلم

شب شده یادگل زهراکنم

پرتوی ازحق به دلواکنم

نام توآرامه جان من است

یادتوروح است وروان من است

منظرچشمان تودریایی است

بی تودلم تیره وظلمانی است

ندبه کنم یادتوراجمعه ها

دریَم جانانه نوازم نوا

دل شده بایادرخت بی قرار

سینه شده مخزن اسراریار

مهدی وهادی ولایت تویی

مرهم دردهمه امت تویی

ظلمت وغم پرشده مولابیا

ای توامیدهمه دنیابیا

دلنوشته خانم زهره حقیقی ازطلاب مدرسه

تقدیم به ساحت مقدس امام زمان(عج)

شب می درخشدازشدت حضور

چون می رسدازره پادشه نور

سبط نبی(ص)،ابن الحسن العسکری

امیدشیعه اثنی عشری

مَلَک مُلک جهان می رسد

سروردین وزمان می رسد

می شویم چشم به راهش هرروز

لحظه ها دل زفراقش پرنور

کی شودآتش این عشق خموش

که برآرم غم این هجرزدوش

کجاست پیمانه بنوشم سرمست

دست پیمان بگیرم دردست

صبح شود،بافرش این جهان

چون برسد،می رودازره خزان

دلنوشته خانم معصومه عبداللهی ازطلاب مدرسه

دوباره می شود خدابه سوی بیکران روانه شد       ورازصبح عمررابه زمزمی ترانه کرد

دوباره می شودخدا حدیث مهربانی وصفا             به رنگ شهربخل هم نظاره کرد

دوباره می شودخدا که حزن انتظاررا                    به سبزی قدوم یاردربهارکرد

دوباره می شودخدا قنوت چشم را                     به شبنم نگاریارشستشونمود

دوباره می شودخدا ثواب راحراج کرد                   می وصال دوست رادرقدح کمال کرد

وبازتوای خدابه یاریم شتاب کن                         دوباره برقصورمن نقاب کن نقاب کن

چه می شود چه می شوداگرتویاریم کنی          به شبنم دعای اومراتوراهیم کنی

چه می شود چه می شوداگرسبوی عشق را      به دست باولای اوبه دوش لاغرم نهی

دلنوشته خانم زهره بیگم میراحمدی ازطلاب مدرسه

ای تجسم عشق،ای دلیل قافله نور،ای امام عزیزماکجاووصف توکجا،قلم ماکجاومصیبت هجران توکجا،باکدامین بیان وازکدامین روزنه دل نفیرجدایی سردهیم ونغمه فراق خوانیم.
ازتوگفتن کارهرکسی نیست که توازافلاکی وماخاکیان سکنی گزیده دراین سیاره رنج راکجادرک حماسه عاشورایی تو.
ماراهمین بس که درایت ماتم عظمی سرگردهم آریم ویتیمانه ناله کنیم.
وچه سخت ودردناک وشکننده است برای یتیم که پدرش رابخواند وبی جواب بماندواین حدیث ماست درغم هجران پدری که همه امیدمابود.
آری ای مهربان من ماهمان یتیمان طوافگربیت مرتضاییم که عصاره همه دوست داشتنمان رادرکاسه شیری ریختیم وآن رابه سوی همه امیدوآمالمان درازکردیم اماکاسه دستمان خشکیده وکاسه دلمان ازشبنم اشک پرشدکه اورفته بودومارابایک دنیاغربت ویتیمی ویاس تنهاگذاشته بود.
مایتیمان همان کاروان مظلومیم که به دنبال یک عاشورامصیبت ویک کربلادردویک نینواناله وفغان روانه کوفه وشام شدیم ودرمحضرظلم جسارت به لب ودندان پدرمان رانظاره کردیم.
امامامااصحاب خیمه گاه توبودیم واینک چگونه جمارانت رابی تونظاره کنیم؟
ماعاشق شیدای توبودیم ومست خراباتی تو
ای مولای مابه حیاتمان جهت دادی ومارابه طواف کعبه عشق بردی واززمزم عرفان سیرمان کردی،کلام توازمقوله گفتارنبودمعیاربودتوکهکشانی بودی که برآسمان دنیاراه قبله رامی نمایاندی.
امام من توآیینه ای هستی که تمام خوبیهای دنیاوعقبی رادرصفحه شفاف تومی توان دیدوعشق به توعشق به همه خوبیهاست.
توصحیفه ای هستی که آیات وبینات خدارادرآن می توان قرائت کردتووجودی هستی که چراغ دین باشمع توروشن گشت.
ای یگانه غنچه دل رنجورمن بامن فاش بگوچرابرمن لب فروبستی وسرّدل نمی گویی دیدی زینب درماتم امام چه هاکرد؟توچون حسین زیستی وماراچون زینب زیستن وماندن هزاران فرسنگ فاصله.
دلنوشته طلاب