تلنگری به تفکر...
مقصریم و محکوم؟!
تقصیرمان پذیرش،حکممان عطش،واکنش و کرنش؟!
قریبیم و قربتمان غرق غربتی مغلق؟!
هم قریب،هم مغلق،هم معلق…
رفتنمان رقیب تداوم،آمدنمان رفیق تلاطم؟!
خاطرمان آشفته و آشفتگی هامان خاطره؟!
تا کجا تابیدن و نالیدن و بالیدن و باریدن؟!
تا کجا تقصیر را بر گردن آویختن؟!
دل سپردن،شکستن،مردن و زیستن؟!
حکم را با لذت،در ذلت در آمیختن؟!
دلنوشته خانم عاطفه آخوندی ازطلاب مدرسه
