مقصریم و محکوم؟!

تقصیرمان پذیرش،حکممان عطش،واکنش و کرنش؟!

قریبیم و قربتمان غرق غربتی مغلق؟!

هم قریب،هم مغلق،هم معلق…

رفتنمان رقیب تداوم،آمدنمان رفیق تلاطم؟!

خاطرمان آشفته و آشفتگی هامان خاطره؟!

تا کجا تابیدن و نالیدن و بالیدن و باریدن؟!

تا کجا تقصیر را بر گردن آویختن؟!

دل سپردن،شکستن،مردن و زیستن؟!

حکم را با لذت،در ذلت در آمیختن؟!

دلنوشته خانم عاطفه آخوندی ازطلاب مدرسه