سخنرانی مؤسس مدرسه علمیه گرگان حضرت آیت الله نورمفیدی درسحردوازدهم ماه مبارک رمضان

بسم ‏الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب ‏العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل‏ بیت الطیبین الطاهرین و سحبه‏ المنتجبین سیما بقیه ‏الله و امام ‏العصر (عج) و لعنت ‏الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم ‏الدین بحث ما درباره مناجات خائفین از مناجات‏های خمس عشر حضرت امام سجاد (ع) بود.

من دیروز به نکاتی اشاره کردم و لازم می دانم دوباره به آنها اشاره کنم. پروردگار موجود ترسناک نیست، چون که نهایت لطف واحسان را نسبت به بندگان خود دارد، رحیم و رئوف و دارای کمال است. بندگان خود را دوست دارد و می خواهد آنها را به راه بیاورد. بنابراین چنین موجودی وحشتناک نیست.

پس منظور از ترس از پروردگار چیست که در احادیث و روایات آمده است؟ ترس از عذاب، ترس از گناهان، ترس از سرزنش که مخصوص اولیاء اوست، ترس از فراغ که مخصوص اولیاء خاص‏الخاص اوست و ترس از عدم بجا آوردن حق بندگی او در برابر نعمت‏های زیادی که به ما داده است، اینها چیزهایی هستند که وقتی در برابر ذات اقدس الهی قرار می‏گیریم احساس کمبود، نیاز و نقص می‏کنیم. آیا عبادت و بندگی ما شایسته ذات اقدس الهی است، ما نمی‏توانیم حق بندگی را به درستی ادا کنیم؛ چون عبادت برع بر معرفت است. ما نمی‏توانیم به نحو شایسته پروردگار را بشناسیم.

پیامبر گرامی اسلام (ص) هم فرموده است: آنگونه که شایسته توست نتوانستیم تو را بشناسیم و قهرا آنگونه که شایسته توست نمی توانیم تو را عبادت کنیم. خب اگر بنده‏ای در صراط بندگی باشد به همین نکته توجه کند نقص و عیب دارد همین برای انسانی که در مقابل مقام ربوبی قرار می‏گیرد ایجاد ترس می کند.

تازه اگر همه اینها را هم بتوانیم انجام دهیم باز با مشکل مواجه می‏شویم. فلسفه عبادت قرب پروردگار است. آیا ما برای قرب به درگاه الهی بندگی می‏کنیم یا اینکه برای رفتن به بهشت و فرار از جهنم؟ بنابراین عبادتی که باید موجب قرب به درگاه الهی باشد موجب فرب به خود می‏شود. نکته دیگر اینکه راه آخرت بسیار پر خطر است. در زندگی دنیا دائم در خطر افتادن به دام شیطان هستیم.

مراقب باشیم در دام شیطان گرفتار نشویم یا شیطان در کار ما دخالت نکند. انسان دائما تحت مراقبت و نظارت ماموران الهی قرار دارد. همیشه یک چشم بینا و گوش شنوا ما را مراقبت می کنند. اینها چیزهایی هستند که اگر انسان در مسیر صراط ربوبیت حق حرکت کند و در این صراط قدم بردارد برای انسان ایجاد ارزش می کنند. این حرکت در مسیر صراط مستقیم کار بسیار دشواری است.

اینکه می گویند پل صراط از مو باریکتر و از شمشیر برنده تر است تجلی صراط مستقیمی است که حرکت بر روی آن سخت است.

بنابراین نتیجه‏گیری می‏کنیم پروردگار موجود ترسناک نیست، بلکه دوست داشتنی است. باید سعی کنیم به او نزدیک شویم، پرده‏ها و حجاب‏ها را کنار بزنیم. چون او ما را دوست دارد و حتی از خودمان بیشتر ما را دوست دارد. پنین پروردگاری ترسیدنی نیست.

امام زین‏ العابدین در مناجات ‏الخائفین آورده است: خدایا من از تو می ترسم اما در عین حال ایمان، محبت و امید عفو خواهی دارم. من یک عمر تو را باور داشتم و غیر تو معبود دیگری را باور نداشتم. آیا بعد از آنکه یک عمر بنده تو بودم و یک عمر به تو ایمان داشتم مرا عذاب می‏کنی؟

در قرآن نیز آمده است که مومنین باید پروردگار را دوست داشته باشند. من تو را دوست داشتم. این محبت همیشه مر به سوی تو می‏کشاند. من در تمام عمرم تلاش کردم به تو برسم آیا بعد از این همه تلاش تو دست رد بر سینه من می‏زنی؟ پروردگارا یک قلب مشتاق به خود به ما عطا کن.