پروردگارا،ایستادیم،نگریستیم،زیستیم،آزاد آزاد…

کجا؟حاشیه…

من حاشیه نشینم…

از حاشیه مینگرم ،واز حاشیه سخن می گویم،موانعی را میبینم و معرف مانع بزرگی چون خود و دل خود میشوم…

جای امید هست که تو به حاشیه می نگری…

از دورترین نقطه ی عالم به تو می اندیشم،می اندیشم وجودم را مرور می کنم،سکوتم را غرق سکوت میکنم و به همراهش تعالی مطلق تو را تداعی…

کاش روزی در متن زندگی باشم و نقطه ای از معنای حیات…

حاشیه نشینان فکرم را کوچک می شمارند و مرا دیوانه میخوانند،نمی دانند،خداوند به اندازه ی فکر کوچکم کوچک میشود و با بزرگی اندیشه ام بزرگ…

انتهای اندیشه ی کودکانه ام تویی،و تو خود این را بهتر میدانی…

اول تویی و آخر تو،تویی که از بی نهایت  تا بی نهایت سیر میکنی،پس شاید در این میان من همان نهایت باشم…

پروردگارا،فاصله ام تا اول و آخر بی نهایت بودنت،بی نهایت است و نهایت کوچک بندگی ام بسی کوچک،بزرگی اش را از تو می طلبم…

پروردگارا،شیرین تر از عشق تو را سراغ ندارم و در اندیشه ی وصال توام حتی در حاشیه…

پروردگارا…

دلنوشته طلاب مدرسه

بیان اخلاقی حجه الاسلام والمسلمین سیدمجتبی نورمفیدی رئیس هیأت امنای مدرسه علمیه الزهرا(س)

روايتي است از اميرالمؤنين علي عليه السلام: «الاعتبار يثمر العصمة».
مي فرمايند: نتيجه و ثمره عبرت گرفتن، عصمت است؛

یکی دو روزی می شد که شهیدی پیدا نکرده بودیم؛ یعنی راستش، شهدا ما را پیدا نکرده بودند. گرفته و خسته بودیم. گرما هم بد جوری اذیتمان می کرد.

همراه یکی از بچه ها داشتیم از کنار گودال قتلگاه شهدای فکه، که زمانی در زمستان سال 61 عملیات والفجر مقدماتی انجا رخ داده بود، رد می شدیم. ناگهان نیرویی ناخواسته مرا به خودش جذب کرد. متوجه نشدم چیست ولی احساس کردم چیزی مرا به سوی خود می خواند. ایستادم. نظرم به پشت بوته ای بزرگ جلب شد. همراهم تعجب کرد که کجا می روم.

فقط گفتم: بیا تا بگویم. دست خودم نبود انگار مرا می بردند. پاهایم جلوتر می رفتند. به پشت بوته که رسیدیم، جا خوردم. صحنه خیلی تکان دهنده و عجیبی بود. همین بود که مرا به سوی خود خوانده بود. ارام بر زمین نشستم و ناخواسته زبانم به «سبحان الله» چرخید. همراهم که متوجه حالتم شد، سریع جلو امد، او هم در جا میخکوب شد.

شخصی که لباس بسیجی به تن داشت، به کپه خاک کنار بوته تکیه داده و پاهایش را دراز کرده بود. یکی دیگر هم سرش را روی ران پای او گذاشته بود و دراز کشیده و خوابیده بود. پانزده سال بود که خوابیده بودند. ادم یاد اصحاب کهف می افتاد، ولی اینها«اصحاب رمل»بودند. اصحاب فکه، اصحاب قتلگاه، اصحاب والفجر و اصحاب روح الله.

بدن دومی که سرش را روی پای دوستش گذاشته بود، تا کمر زیر خاک بود. باد و طوفان ماسه ها و رملها را اورده بود رویش. بدن هر دویشان کاملا اسکلت شده بود. ارام در کنار یکدیگر خفته بودند. ظواهر امر نشان می داد مجروح بودند و در کنار تپه خاکی پناه گرفته بودند و همان طور به شهادت رسیده بودند.

ارام و با احترام با ذکر صلوات پیکر مطهرشان را جمع کردیم و پلاکهایشان را هم کنارشان قرار دادیم.

بیل مکانیکی را کار انداختیم. ناخنهای بیل که در زمین فرو رفت تا خاک بر روی عباس بریزد، متوجه استخوانی شدیم که سر آن پیدا شد. سریع کار را نگه داشتیم. درست همانجایی که می خواستیم خاکهایش را روی عباس بریزیم تا به شهدا التماس کند که خودشان را نشان بدهند، یک شهید پیدا کردیم

راوی : شهید مجید پازوکی

«سالها دل طلب جام جم از ما می کرد
آنچه خود داشت زبیگانه تمنّا می کرد» حافظ

****************
حکایت عصر انسان آخر الزمان حکایت بعیدی نیست وبشربی آنکه خود بخواهد ذهن خود را بسیار خسته وافسرده می کند ودنبال چیزی می گردد که دائما با او قرین است آری روایت نحن اقرب مِن حبل الوریدکه اگر گوش دل بگشائیم ندای ملکوتیش راخواهیم شنید که شالوده همه چیز وآغاز وانجام هرچیز وهرکس است ودراین بهشت لایتنهایی که آن عزیز سبحان ورای دنیای مادی پیش روی ماگذاشته ولی ما دربرهوت سوزان دل زدگیها دنبال نسیم حیات بخشش روزمان را تلف وحیاتمان را هدف قرار داده ایم امّـــــامرهم این زخم کهنه ودارویی شفا بخش این اقلیم نیم سوخته جانِ جانِ جهان است

ومن الله التوفیق

از-ز-میراحمدی

سخنراتی آیت الله نورمفیدی مؤسسه مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان دربیست وهشتمین سحرماه مبارک رمضان

بسم‏ الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب ‏العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل‏ بیت الطیبین الطاهرین و سحبه‏ المنتجبین سیما بقیه ‏الله و امام ‏العصر (عج) و لعنت‏ الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم ‏الدین.

شب های گذشته موارد و انگیزه های ترس از ذات اقدس الهی را توضیح دادم و عرض کردم و او موجود ترسناکی نیست. تمامی زیبایی ها در وجود او جمع شده و موجود دوست داشتنی است. بنابراین ترس از پروردگار از جنبه دیگری است که به او مربوط نمی شود بلکه مربوط به انسان است.

امام زین العابدین در مناجات الخائفین خطاب به ذات اقدس الهی فرموده است: «ای پوشاننده زشتی ها به رحمتت مرا از عذاب آتش نجات بده.» این چیزی است که بزرگواران و انبیاء الهی ما نیز از آن وحشت داشتند. این آتش را خودمان افروختیم. این آتش از وجود خودمان ناشی می شود. اینگونه نیست که آنجا دریایی از هیزم بریزند و ما را داخل آن بیاندازند.

اگر اینگونه باشد که این آتش زود خاکستر می شود. آتش جهنم از نوع آتش دنیا نیست. آتش خاصی است که خاکسترشدنی نیست. حضرت علی (ع) فرموده است: «این چیزی است که آسمان ها و زمین تاب تحمل آن را ندارند وای بر من در حالی که بنده ذلیل و ضعیفی هستم».

باید کاری کنیم که از آتش جهنم نجات یابیم. بخش عمده این آتش به اعمال خودمان مربوط می شود و بخش عمده آن نیازمند رحمت الهی است. ما باید آگاه باشیم و آینده را ببینیم. با اعمال و رفتارمان کاری کنیم که زمینه آتش افروزی در درون مان از بین برود. از اذیت کردن، تهمت زدن، دروغ گفتن، مال مردم و مال یتیم خوردن شدیدا پرهیز کنیم.

کسی که مال یتیم را می خورد همین الآن در حال خوردن آتش است، اما الآن احساس نمی کند. روز قیامت که پرده ها کنار روند متوجه اعمال خود می شوند. روز قیامت علاوه بر آتش جهنم عذاب های دیگری هم هستند؛ مانند ننگین شدن و سرزنش شدن. اینها عذاب مخصوص هستند.

روز قیامت صفها از هم جدا می شوند. انسان های نیکوکار و بدکار از هم جدا می شوند. حال ها و کیفیت های انسان متحول می شود. وضع ظاهری انسان تغییر می کند. بعضی ها روز قیامت به صورت انسان و برخی دیگر به صورت حیوان محشور می شوند، زیرا صفت غالب در وجود آنها حیوانگونه است.

امورات روز قیامت هول انگیز و وحشتناک هستند. زن شیرده فرزند خود را از ترس رها می کند. زن باردار از ترس جنینش را می اندازد. مردم در حالی که مست نیستند حالت مست ها را دارند چون ترس از عذاب الهی تمام وجود آنها را فرا می گیرد.

روز قیامت نیکوکاران که از نظر ایمان، اعتقاد، اخلاق و رفتار شایسته بودند جزو مقربان درگاه الهی می شوند و گناهکاران از رحمت الهی دور می شوند که این دوری بدترین عذاب است. آن روز ذات اقدس الهی به کسی ظلم نمی کند بلکه هر کس براساس اعمال خود عذاب می شود.

ای گل خوشبوی شهربندگی
رمضان ماه خدا وزندگی
توزلالی بهریاران درعطش
نم نم باران یاری درعطش
فطرت پاکی درون ریشه ای
درنابی گوهر اندیشه ای

دلنوشته:ز-میراحمدی

رمضان می رود ومی برد ازکف دل ما…

آنکه یک ماه صفا یافت ازاو محفل ما…

حال ای ماه خدا می روی آهسته برو…

که ندانی چه کند رفتن توبادل ما…

******************

فطر ظهوراست وعیدش رجوع به فاطر؛یافاطر بحق فاطمه عجل لولیک الفرج.

مهدی جان! طاعات وعبادات قبول.عیدتان مبارک آقا .انشاالله ظهورتان نزدیک

ونزدیک.مولاجان!