مؤسس مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان اگر ما شکرگزار پروردگار باشیم او هم شکرگزار بندگانش است.

آیت‏ الله سید کاظم نورمفیدی در سیزدهمین روز ماه مبارک رمضان در جلسه تفسیر سوره مومنون در مسجد جامع گلشن گرگان اظهار داشت: پروردگار در آیه 158 سوره بقره و 147 نساء بر شکرگزار بودن خود نسبت به بندگانش اذعان کرده است.

وی افزود: ذات اقدس الهی در آیه 158 سوره بقره فرموده است اگر کسی کار خوب را با میل و رغبت انجام دهد پروردگار هم در مقابل از بنده‏اش تشکر می‏کند.

نماینده مردم استان گلستان در مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: در آیه 147 نساء نیز آمده است چه لزومی دارد پروردگار بندگانش را عذاب کند؟ به دو شرط شکرگزار بودن و ایمان داشتن، ذات اقدس الهی بندگانش را عذاب نمی‏کند، او هم شکرگزار بندگانش است.

آیت ‏الله نورمفیدی ادامه داد: علم و دانش که بالاترین امتیازات هستند پروردگار عالم در بین مخلوقات خود فقط به انسان داده و از سوی دیگر از شکرگزار نبودن انسان‏ها انتقاد کرده است. به گفته وی، ذات اقدس الهی گوش و چشم و عقل را که ابزار علم هستند برای علم‏آموزی در اختیار انسان قرار داد.

امام جمعه گرگان با طرح این سئوال که چرا گوش بر چشم اولویت دارد، توضیح داد: برخی از مفسران معتقدند که گوش اولین عضو بدن است که فعال می‏شود.

آیت‏ الله نورمفیدی اضافه کرد: انسان چون در رحم مادر در تاریکی مطلق به سر می‏برد هنگام تولد چشمش بسته است، اما در رحم مادر صدای قلب او را می‏شنود و بعد از تولد نیز مستحب است در گوش وی اذان و اقامه خوانده شود. وی با بیان اینکه پروردگار سپاسگزاران را ستایش و ناسپاسان را مذمت کرده است، گفت: در قرآن با لحن شدید آمده است اگر شکر نعمت‏های مرا بجا آورید نعمت‏ها را افزایش می‏دهم و اگر نعمت‏ها را کفران کنید شما را عذاب خواهم کرد.

نماینده ولی فقیه در استان گلستان در ادامه با طرح این پرسش که ذات اقدس الهی چه نیازی به شکرگزاری بندگانش دارد؟ انسان شکرگزار را با ادب توصیف کرد. آیت‏الله نورمفیدی در ادامه اظهار داشت: در روایات آمده است که اگر به کسی خوبی کردید فراموش کنید و اگر کسی به شما خوبی کرد از یاد نبرید.

‏ به گفته وی، در احادیث آمده که هر کس قدردان محبت‏های مردم نباشد قدردان نعمت‏های الهی هم نیست.

نماینده مردم استان گلستان در مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه قدردانی در فطرت انسان وجود دارد،

گفت: آیا شکرگزاری فقط با به زبان آوردن واژه شکر ختم می‏شود؟ آیت‏الله نورمفیدی توضیح داد: شکرگزاری به قدری مهم است که پروردگار فرموده اگر شکرگزار نباشد شما را عذاب می‏کند. وی با بیان اینکه شکر مراتب دارد، مرتبه اول شکر را معرفت دانست

و افزود: هر کس شناخت بیشتری نسبت به پروردگار داشته باشد بیشتر او را شکرگزاری می‏کند.

امام جمعه گرگان خاطرنشان کرد: انسان باید از صمیم دل نعمت‏ها را از جانب پروردگار و نتیجه لطف و احسان او بداند مانند حضرت اباعبدالله‏الحسین (ع) که هم در آغوش گرم پیامبر گزامی اسلام (ص) و هم در قتلگاه شکرگزار ذات اقدس الهی بود.

سخنرانی حضرت آیت الله نورمفیدی درسحرسیزدهم ماه مبارک رمضان

بسم‏ الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب ‏العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل‏ بیت الطیبین الطاهرین و سحبه‏ المنتجبین سیما بقیه ‏الله و امام‏العصر (عج) و لعنت ‏الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم ‏الدین

امام زین ‏العابدین (ع) در مناجات خمس‏ عشر به راز و نیاز می‏پردازد. عاشقی در محضر معشوق نشسته و خود را اینگونه معرفی می‏کند: «من چگونه بنده‏ای برای تو بودم؟ با این امتیازاتی که تو به من دادی آیا باز هم مرا از خانه‏ات می‏رانی؟ آیا با امیدی که به چشم‏پوشی‏ات دارم باز هم مرا محروم می‏کنی؟

من چنین انتظاری از تو ندارم. خودت وعده دادی امیدواران درگاهت را مایوس نکنی. من به عفو و بخشش تو پناه آورده‏ام آیا در این صورت باز هم مرا تسلیم دوزخ می‏کنی؟» امام سجاد (ع) در ادامه این مناجات چنین می‏فرماید: «نه، هرگز چنین نیست. از ذات بزرگوار تو به دور است مثل منی که با چنین امید و تمنا به در خانه‏ات آمده‏ است را محروم کنی. ای کاش می‏دانستم نتیجه زندگی‏ام در این دنیا چه خواهد بود؟ آیا رنج و مشقت است؟

اگر اینگونه است ای کاش از مادر متولد نمی‏شدم و پرورش نمی‏یافتم، که البته چنین نیست. یا اینکه مرا از سعادتمندان قرار داده‏ای و به مقام قرب مخصوصت می‏رسانی که اگر صحیح باشد چشمم روشن و دلم آرام است. اگر اینگونه باشد از سعادتمندان درگاهت هستم.

اگر اینگونه هست مرا به نحوی آگاه ساز.» در آیات قرآن آمده که روز قیامت بعضی‏ها با چهره سیاه و ترسناک و برخی دیگر با چهره‏های سفید و نورانی ظاهر می‏شوند. امام سجاد (ع) در راز و نیاز خود با ذات اقدس الهی در مناجات خمس‏عشر می‏فرماید: «پروردگارا! آیا این چهره‏هایی که در مقابل عظمت تو به خاک افتاده‏اند را فردای قیامت سیاه می‏کنی؟ یا اینکه آن سیاه‏شدگان این چهره‏ها نیستند؟» در روایات و احادیث دیگر آمده است که روز قیامت اعضای بدن به جای زبان‏ها حرف می‏زنند. به عبارت دیگر آخرت چهره‏زندگی به خود می‏گیرد، مثل دنیا نیست که فقط انسان و موجودات زنده حیات داشته باشند.

پروردگار خود نیز می‏فرماید: «ما روز قیامت به زبان‏ها مهر می‏زنیم و دست‏هایشان با ما حرف می‏زنند و پاهایشان به کارهایی که دست و پا انجام دادند شهادت می‏دهند.» پروردگارا! زبان‏هایی که لا اله‏ الا ‏الله و الله ‏اکبر و حمد و ستایش تو را به جا آوردند آیا آن روز لال می‏شوند؟ قدر زبان‏هایی که ذکر ذات اقدس الهی را می‏گویند، بدانید. این لا ‏اله ‏الا ‏الله، الله ‏اکبر و الحمد الله را با توجه بگویید. امام سجاد (ع) در ادامه راز و نیاز خود با ذات اقدس الهی در این رابطه می‏فرماید: «آیا زبان‏هایی که به ثناگویی تو باز شده‏اند را در روز قیامت لال می‏کنی؟»

همچنین در برخی دیگر از روایات نیز آمده که روز قیامت به برخی از دل‏ها مهر می‏زنند همانگونه که در دنیا مهر خورده‏اند. جلوی چشمان و گوش‏هایشان پرده می‏افتد. اینها فردای قیامت دل‏هایشان مهر خورده است. پروردگار با کسی دشمنی ندارد.

در این بخش از مناجات خمس‏عشر امام زین‏العابدین (ع) عرض می‏کند: «آیا دل‏‏هایی که طومارشان به محبت تو پیچیده شد را مهر می‏زنی؟» پروردگار را دوست بداریم. هنگام مرگ دلمان باید محبت او را داشته باشد. ان‏شاالله دل‏هایی که روز قیامت مهر می‏خورند دل‏های ما نباشند. ماه رمضان ماه این حرف‏هاست. ماه زنده کردن عشق و محبت به ذات اقدس الهی. ما انسان‏ها چیزی جز دعا برای عرضه به درگاه او نداریم.

مؤسس مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان با تاکید بر اینکه انسان باید رابطه خود را روز به روز با پروردگار تقویت و آن را با عقل و دل خود لمس کند، گفت: بندگی پروردگار محور همه خوبی‏هاست.

آیت الله سید کاظم نورمفیدی در دوازدهمین روز ماه مبارک رمضان در جلسه تفسیر سوره مومنون در مسجد جامع گلشن گرگان اظهار داشت: هر چه رابطه خود را با پروردگار تقویت کنیم او نیز به همان میزان احساس خود را به سوی ما روانه می‏کند. وی با بیان اینکه انسان باید با بندگی پروردگار غیر او را از دلش بیرون کند، افزود: انسان هر چه بنده‏تر و خالص‏تر باشد عالمی برای او کشف می‏شود که کسی از راه‏های دیگر نمی‏تواند به آن دست یابد.

نماینده مردم استان گلستان در مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: ذات اقدس الهی در میان اعضای بدن انسان از چشم، گوش و عقل بیشتر یاد می کند و حتی در قرآن می‏فرماید زمانی که از مادر متولد شدید هیچ چیز نمی‏دانستید، حتی به وجود خودتان آگاه نبودید، اما پروردگار به شما چشم، گوش و عقل داد و به این ترتیب علم پیدا کردید.

آیت الله نورمفیدی با بیان اینکه امتیاز انسان به داشتن علم است، ادامه داد: چشم و گوش مهمترین ابزار علم‏اموزی انسان هستند و عقل نیز سرمنشاء علم محسوب می‏شود.

وی توضیح داد: انسان پنج حس ظاهری چشیدن، دیدن، شنیدن، لمس کردن و بوئیدن دارد که از طریق علم به دست می‏ آیند.

امام جمعه گرگان افزود: انسان روزگاری در غار زندگی می‏کرد اما امروز ساختمان‏های چند طبقه و مقاوم در برابر زلزله می‏سازد که علت آن داشتن عقل است. آیت الله نورمفیدی خاطرنشان کرد: انسان به واسطه داشتن عقل توانایی قدرت تجزیه و تحلیل پیرامون و انجام کارهای جدید را دارد.

وی اضافه کرد: این نعمت بزرگی است که پروردگار به انسان داده و با دادن این معمت خواست بگوید که انسان نسبت به سایر موجودات ارجح است.

نماینده ولی فقیه در استان گلستان ادامه داد: اما انسان قدردان نعمت‏های پروردگار نیست و شکر آنها را به جا نمی‏آورد.

آیت الله نورمفیدی در ادامه اظهار داشت: انسان چند نوع علم دارد که دو نوع آن برای همه از راه حواس پنج‏گانه قابل دسترسی هستند، یک نوع فقط از راه عقل و نوع دیگر فقط از راه دل به دست می‏ آیند.

‏ به گفته وی، پروردگار به شرط پاک شدن دل از وابستگی غیر او آگاهی‏هایی به انسان می‏دهد و آنگاه عالمی را بر رویش می‏گشاید که کسی از راه حواس‏های پنج گانه و عقل نمی‏تواند به آن دست یابد.

نماینده مردم استان گلستان در مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه عبادت نتایجی برای انسان دارد، تسلط بر خود را یکی از نتایج عبادت ذکر کرد. آیت الله نورمفیدی افزود: قوه خیال قوی‏ترین قوه در وجود انسان است که در صورت عبادت خالصانه می‏تواند بر آن غلبه یابد.

وی خاطرنشان کرد: عبادت خالصانه به انسان کمک می‏کند تا روح خود را در عین زنده بودن از بدن خارج و بیرون از وجود خود نیز قدرت تصرف داشته باشد یعنی با یک نگاه، بیمار را شفا دهد.

سخنرانی مؤسس مدرسه علمیه گرگان حضرت آیت الله نورمفیدی درسحردوازدهم ماه مبارک رمضان

بسم ‏الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب ‏العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل‏ بیت الطیبین الطاهرین و سحبه‏ المنتجبین سیما بقیه ‏الله و امام ‏العصر (عج) و لعنت ‏الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم ‏الدین بحث ما درباره مناجات خائفین از مناجات‏های خمس عشر حضرت امام سجاد (ع) بود.

من دیروز به نکاتی اشاره کردم و لازم می دانم دوباره به آنها اشاره کنم. پروردگار موجود ترسناک نیست، چون که نهایت لطف واحسان را نسبت به بندگان خود دارد، رحیم و رئوف و دارای کمال است. بندگان خود را دوست دارد و می خواهد آنها را به راه بیاورد. بنابراین چنین موجودی وحشتناک نیست.

پس منظور از ترس از پروردگار چیست که در احادیث و روایات آمده است؟ ترس از عذاب، ترس از گناهان، ترس از سرزنش که مخصوص اولیاء اوست، ترس از فراغ که مخصوص اولیاء خاص‏الخاص اوست و ترس از عدم بجا آوردن حق بندگی او در برابر نعمت‏های زیادی که به ما داده است، اینها چیزهایی هستند که وقتی در برابر ذات اقدس الهی قرار می‏گیریم احساس کمبود، نیاز و نقص می‏کنیم. آیا عبادت و بندگی ما شایسته ذات اقدس الهی است، ما نمی‏توانیم حق بندگی را به درستی ادا کنیم؛ چون عبادت برع بر معرفت است. ما نمی‏توانیم به نحو شایسته پروردگار را بشناسیم.

پیامبر گرامی اسلام (ص) هم فرموده است: آنگونه که شایسته توست نتوانستیم تو را بشناسیم و قهرا آنگونه که شایسته توست نمی توانیم تو را عبادت کنیم. خب اگر بنده‏ای در صراط بندگی باشد به همین نکته توجه کند نقص و عیب دارد همین برای انسانی که در مقابل مقام ربوبی قرار می‏گیرد ایجاد ترس می کند.

تازه اگر همه اینها را هم بتوانیم انجام دهیم باز با مشکل مواجه می‏شویم. فلسفه عبادت قرب پروردگار است. آیا ما برای قرب به درگاه الهی بندگی می‏کنیم یا اینکه برای رفتن به بهشت و فرار از جهنم؟ بنابراین عبادتی که باید موجب قرب به درگاه الهی باشد موجب فرب به خود می‏شود. نکته دیگر اینکه راه آخرت بسیار پر خطر است. در زندگی دنیا دائم در خطر افتادن به دام شیطان هستیم.

مراقب باشیم در دام شیطان گرفتار نشویم یا شیطان در کار ما دخالت نکند. انسان دائما تحت مراقبت و نظارت ماموران الهی قرار دارد. همیشه یک چشم بینا و گوش شنوا ما را مراقبت می کنند. اینها چیزهایی هستند که اگر انسان در مسیر صراط ربوبیت حق حرکت کند و در این صراط قدم بردارد برای انسان ایجاد ارزش می کنند. این حرکت در مسیر صراط مستقیم کار بسیار دشواری است.

اینکه می گویند پل صراط از مو باریکتر و از شمشیر برنده تر است تجلی صراط مستقیمی است که حرکت بر روی آن سخت است.

بنابراین نتیجه‏گیری می‏کنیم پروردگار موجود ترسناک نیست، بلکه دوست داشتنی است. باید سعی کنیم به او نزدیک شویم، پرده‏ها و حجاب‏ها را کنار بزنیم. چون او ما را دوست دارد و حتی از خودمان بیشتر ما را دوست دارد. پنین پروردگاری ترسیدنی نیست.

امام زین‏ العابدین در مناجات ‏الخائفین آورده است: خدایا من از تو می ترسم اما در عین حال ایمان، محبت و امید عفو خواهی دارم. من یک عمر تو را باور داشتم و غیر تو معبود دیگری را باور نداشتم. آیا بعد از آنکه یک عمر بنده تو بودم و یک عمر به تو ایمان داشتم مرا عذاب می‏کنی؟

در قرآن نیز آمده است که مومنین باید پروردگار را دوست داشته باشند. من تو را دوست داشتم. این محبت همیشه مر به سوی تو می‏کشاند. من در تمام عمرم تلاش کردم به تو برسم آیا بعد از این همه تلاش تو دست رد بر سینه من می‏زنی؟ پروردگارا یک قلب مشتاق به خود به ما عطا کن.

مؤسس مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان با تاکید بر اینکه علم باید رنگ و بوی الهی داشته باشد، گفت: علم غیرالهی خطرناک است.

آیت ‏الله سید کاظم نورمفیدی در یازدهمین روز ماه مبارک رمضان در جلسه تفسیر سوره مومنون در مسجد جامع گلشن گرگان اظهار داشت: بالاترین امتیاز انسان نسبت به سایر مخلوقات الهی علم و آگاهی اوست.

وی با بیان اینکه بالاترین علم‏ها، علم الهی است، فلسفه خلقت انسان را نیز کسب علم و آگاهی دانست.

نماینده مردم استان گلستان در مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: اگر معرفت الهی در وجود انسان باشد راه درست را انتخاب می‏کند. آیت‏الله نورمفیدی با بیان اینکه معرفت الهی مانند گل انسان را معطر می‏کند،

ادامه داد: علم انسان باید الهی باشد تا در راه درست و صراط مستقیم قرار گیرد. وی با بیان اینکه باید کاری کرد تا مردم پروردگار را دوست داشته باشند، گفت: بالاترین سرمایه انسان در دنیا دوستی با پروردگار است.

امام جمعه گرگان افزود: پروردگار نیازی به دوستی ما انسان‏ها ندارد، انسان‏ها به دلیل نیاز خود باید پروردگار را پرستش کرده و به دوستی او دل ببندند. آیت‏الله نورمفیدی با بیان اینکه دوستی با ذات اقدس الهی سرمایه اصلی انسان در دنیاست، توضیح داد: امام حسین (ع) می‏فرماید انسانی که در این دنیا زندگی می‏کند اگر بهره‏ای از دوستی پروردگار نبرد ضرر کرده است.

وی اضافه کرد: سرمایه‏های مادی در برابر دوست داشتن ذات اقدس الهی سرمایه محسوب نمی‏شوند، ذره‏ای از این سرمایه‏های مادی را انسان پس از مرگ نمی‏تواند با خود به دنیای دیگر ببرد. ‏ نماینده ولی‏ فقیه در استان گلستان ادامه داد: امام حسین (ع) در جای دیگر می‏فرماید پروردگارا این تو هستی که غیر خودت را از دل دوستانت بیرون می‏کنی، کسی که تو را به دست نیاورد چه چیزی به دست آورده است؟ و کسی که تو را به دست آورد چه چیزی را از دست داده است؟

آیت‏ الله نورمفیدی در ادامه اظهار داشت: برخی از آدم‏ها وقتی در سرای محشر حاضر می‏شوند و جهنم را می‏بینند با درک عقوبت الهی ادب می‏شوند، در این زمان پشیمانی دیگر فایده‏ای ندارد.

‏ وی سپس این سئوال را مطرح کرد: چرا پروردگار این همه نعمت‏های خود را در قرآن به رخ ما می‏کشد؟ شاید این به رخ کشیدن قطره‏ای از اقیانوس نعمت‏هایی باشد که به ما داده است.

نماینده مردم استان گلستان در مجلس خبرگان رهبری آب دهان را یکی از نعمت‏های مهم الهی برشمرد و خاطرنشان کرد: اگر دهان خشک باشد انسان نمی‏تواند صحبت کند و غذا بخورد، متاسفانه بعضی‏ها آب دهان را نعمت الهی نمی‏دانند.

آیت الله نورمفیدی تصریح کرد: کسی که پروردگار را دوست بدارد و چاکر او باشد اهل معرفت است، کسی که گناه می‏کند نه دوستدار ذات اقدس الهی و نه چاکر اوست.

سخنرانی حضرت آیت الله نورمفیدی مؤسس مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان درسحریازدهم ماه مبارک رمضان

بسم‏ الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب‏ العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل ‏بیت الطیبین الطاهرین و سحبه‏ المنتجبین سیما بقیه‏ الله و امام ‏العصر (عج) و لعنت ‏الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم ‏الدین

مباحث شب‏های گذشته درباره ترس و امید بود و اینکه ترس مراتبی دارد و همچنین درباره عوامل ترس بحث شد. پروردگار که موجود ترسناکی نیست سرشار از خیر و محبت است پس چرا باید در برابر عظمت پروردگار متعال ترس داشته باشیم؟ بنابراین ترس ما از پروردگار باید ریشه ‏یابی شود. یکی از عوامل ترس این است که نمی‏توانیم حق بندگی را ادا کنیم؛ چون پروردگار دائم ‏الربوبیه است و ما نمی‏توانیم دائم ‏العبودیه باشیم.

باید همیشه احساس کمبود و نیاز به درگاه ذات اقدس الهی داشته باشیم. نکته دیگر اینکه عبادت فرع معرفت بوده و حد عبادت معلول حد معرفت است. آیا ما پروردگار را انگونه که شایسته است شناخته ‏ایم؟ کسی حتی پیامبر عظیم‏ الشان اسلام (ص) نمی‏تواند ادعای شناخت کامل پروردگار را داشته باشد. پیامبر اسلام (ص) می‏فرمایند: پروردگارا ما آنگونه که حق عبادت و بندگی توست نمی‏توانیم بندگی کنیم و انگونه که شایسته است نمی‏توانیم تو را بشناسیم.

پس بنابراین انسان آنگونه که شایسته پروردگار است نمی‏تواند او را بشناسد. چنین فردی چگونه می‏تواند ذات اقدس الهی را به نحو شایسته عبادت کند؟ پیامبر اسلام (ص) هم در این زمینه اظهار عجز می‏کند. این موضوع برای کسی که اهل معرفت، عشق و محبت و عاشق ذات اقدس الهی باشد مهم است. این خود یکی از عوامل ترس است.

وقتی در برابر ذات اقدس الهی قرار می‏گیریم و متوجه کمبود و نیاز خود می‏شویم احساس ترس می‏کنیم. نکته دیگر اینکه از نظر اهل معرفت، عبادت برای قرب به حق است. آیا عبادت ما برای قرب به حق است یا برای خودمان؟ معمولا برای ترس از جهنم و رفتن به بهشت پروردگار را عبادت می‏کنیم. در حالی که عبادت باید برای قرب به پروردگار باشد اما او را برای دل خودمان عبادت می‏کنیم.

فلسفه عبادت رسیدن به مقام قرب الهی است. آیا این احساس ترس در ما نمی‏کند؟ لذا در بعضی از روایات آمده و از احادیث قدسیه هم هست. پروردگار به پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: بندگان من به عبادت خود اکتفا نکنند.

چون هر چه تلاش و جدیت کنند حتی اگر تمام عمرشان را در راه بندگی و عبادت بگذرانند باز هم نمی‏توانند حق بندگی را ادا کنند.

لکن پروردگار برهمین اساس می‏فرماید: بندگان من به رحمت من تکیه کنند و به فضل من امیدوار باشند. در بعضی از دعاها داریم که پروردگارا با ما با فضل، لطف و احسانت رفتار کن نه با عدالتت. پروردگارا چقدر به ما نعمت داده ای؟ ما در دوران عمر چقدر از نعمت دم و بازدم استفاده می‏کنیم؟

آیا می‏توانیم شکر همین یک نعمت را به جا آوریم؟ بنابراین اگر قرار باشد پروردگار بر اساس عدلش با ما رفتار کند ما چه جوابی داریم به او بدهیم؟ لذا از او می‏خواهیم که از راه فضل و کرم با ما برخورد کند. یکی دیگر از عوامل ترس پر خطر بودن راه آخرت است. در زندگی این دنیا به ویژه در این زمانه هر لحظه خطر افتادن در دام شیطان وجود دارد.

شیطان با ما چه می‏کند؟ حتی در حالت مرگ هم سعی می‏کند ایمان را از ما بگیرد. اینکه همیشه تحت نظارت ماموران الهی هستیم، مامورانی که چیزی از نگاه آنها پنهان نمی‏ماند به خاطر خطرات افتادن به دام شیطان است. پروردگار خیانت چشم را که بسیار مبهم است و آنچه را که در سینه پنهان می‏باشد را می‏داند. سئوالاتی از قبیل اینکه مرگ چه بر سر ما می‏آورد؟

عالم برزخ و قیامت چه بر سر ما می‏آورند؟ اینها در ما ایجاد ترس می‏کنند. نه ترسی که موجب یاس شود. ترس و امید باید در کنار هم باشند.

سخنرانی حضرت آیت الله نورمفیدی مؤسس مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان  درشب دهم ماه مبارک رمضان

بسم‏ الله الرحمن الرحیم الحمدالله رب‏ العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل‏ بیت الطیبین الطاهرین و سحبه ‏المنتجبین سیما بقیه‏ الله و امام‏ العصر (عج) و لعنت ‏الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم ‏الدین صحبت شب گذشته من در مورد مناجات‏ الخائفین و بحث ترس و امید بود

عرض کردم از احادیث اینگونه استنباط می‏شود که مومن اگر می‏خواهد نجات پیدا کند باید در دل او هم نور ترس و هم نور امید باشد.

در حدیثی از امام صادق (ع) آمده است که روزی یکی از اصحاب از ایشان پرسید: یابن رسول‏ الله وصایای لقمان به فرزندش چه مطالبی داشت؟

آن حضرت فرمود: مطالب عجیبی در این وصایا بود که عجیب‏ترین آنها این نکته بود که گفت: آنچنان از پروردگار بترس که اگر تمام عبادات ثقلین را به پیشگاه عظمت الهی ببری تو را عذاب می‏کند و از آن طرف امیدی به لطف و رحمت الهی داشته باش که اگر گناه ثقلین را با خود ببری باز پروردگار تو را مورد لطف و رحمت خودش قرار می‏دهد.

امام صادق (ع) بعد از آنکه این بیان را برای شاگرد خود از لقمان نقل کرد به نقل پدر خود، امام محمد باقر (ع)، فرمود: هیچ بنده مومنی نیست مگر اینکه دو نور باید در او باشد؛ یکی نور ترس و دیگری نور امید. درگاه ذات اقدس الهی بر خلاف قدرتمندان عالم نیست که اگر فردی مورد غضب آنها قرار گیرد جز ترس هیچ راه بازگشتی نداشته باشد. درگاه عدل الهی اینگونه است که اگر کاری کنیم پروردگار از ما خشمگین شود راه بازگشت وجود دارد.

خود پروردگار این راه را برای ما باز گذاشته است. اگر کاری کردیم که پروردگار را به خشم آوردیم در عین حال نباید از رحمت و لطف او ناامید شویم. بنابراین دو نور ترس و امید باید در ما وجود داشته باشد.

امام صادق (ع) به نقل از امام محمد باقر (ع) می‏فرماید: دو نور ترس و امید باید به یک اندازه در انسان وجود داشته باشند. ترس مراتب دارد، ما هم باید گرفتار ترس باشیم. اولیاء الهی، حتی معصومین و پیامبران و کسانی که منزه از گناه هستند از پیامبر (ص) گرفته تا همه در درگاه الهی ناله می‏زنند و اشک می‏ریزند. همه این ترس را داریم. ترس ما از گناه است. از عملکرد گذشته خود باید بترسیم. مومنی را اذیت و هتاکی کردیم، غیبت کردیم، دروغ گفتیم و تهمت زدیم، مال کسی را بدون حق برداشتیم. امثال ما افراد معمولی از این چیزها می ترسیم.

انبیاء و اولیاء الهی که گناه نمی‏کنند ترسشان از این است که مبادا با ترک اولی مورد سرزنش پروردگار قرار گیرند. گروهی دیگر از این می‏ترسند که گرفتار فراغ شوند و در پرده قرار گیرند. امام علی (ع) در دعای کمیل می‏فرماید: پروردگارا! اگر مرا در آتش جهنم بیندازی و در آنجا بسوزم با فراغ تو چکار کنم؟ برای معصومین (ع) که گناه نمی‏کنند درد هجران موجب ترس است.

امام زین‏ العابدین در دعای ابوحمزه ثمالی چقدر به درگاه پروردگار سوز و آه دارد که ناشی از ترس فراغ است؟ اینها از مراتب و عوامل ترس هستند. ترس از مقام ربوبی مراتب و عوامل دیگری هم دارد.

اگر انسان اهل معنا، معرفت، عشق و محبت به ذات اقدس الهی باشد علاوه بر اینکه باید از مقام ربوبی بترسد با نگاه به گناهان خود باید به این نکات هم توجه کند: آیا می‏تواند حق بندگی را به نحو شایسته به جا آورد؟ چون پروردگار دائم‏ الربوبیه است آیا ما میتوانیم دائم العبودیه باشیم؟ ما نمی‏توانیم اینگونه باشیم بنابراین باید در ما ترس وجود داشته باشد. امشب وفات بانوی بزرگوار اسلام حضرت خدیجه ‏کبری (س) است. خدیجه مورد محبت پیامبر گرامی اسلام (ص) بود و در حالی که همه او را تنها گذاشته بودند گذشت و فداکاری زیادی در راه اهداف مقدس پیامبر گرامی اسلام (ص) کرد. حضرت خدیجه (س) آنقدر محبوب پیامبر عظیم‏ الشان اسلام (ص) بود که وقتی گلوبند او را به مناسبتی آورده بودند یاد خدیجه (س) آتش درونی رسول‏الله (ص) را شعله ‏ور کرد و اشک پیامبر جاری شد.

چهار بانو در جهان بی ‏نظیر بودند: حضرت مریم، مادر حضرت عیسی (ع)، آسیه، همسر فرعون که جان موسی پیامبر (ع) را در دربار فرعون نجات داد، خدیجه کبری (س) و حضرت فاطمه (س). امشب سالروز شب وفات حضرت خدیجه‏ کبری(س) در سال دهم هجرت است. همان سالی که عموی پیامبر اسلام (ص) نیز درگذشت و آن سال به قدری ناراحت کننده بود که آن سال را سال عالم ‏ا‏لحزن نام نهاد.