سخنرانی آیت الله نورمفیدی مؤسس مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان دربیست ونهمین سحرماه مبارک رمضان

بسم‏ الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب ‏العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل‏ بیت الطیبین الطاهرین و سحبه‏ المنتجبین سیما بقیه ‏الله و امام ‏العصر (عج) و لعنت‏ الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم ‏الدین. ماه مبارک رمضان ماهی که یک ماه تمام میهمان ذات اقدس الهی بودیم در حال تمام شدن است. شایسته است هنگام بیرون رفتن از این میهمان‏سرا عملکرد یک ماهه خود را بررسی کنیم. آیا واقعا با روزه‏ها، عبادات و اعمالی که انجام دادیم نتیجه مثبتی گرفتیم؟   مرحوم سیدبن طاووس در کتاب خود می فرماید: یکی از کارهایی که روزه داران در روزهای پایانی ماه مبارک رمضان انجام می دهندارزیابی خودشان است. مهمترین مسئله معرفت به ذات اقدس الهی است. آیا معرفت ما نسبت به ذات اقدس الهی تغییر کرده است؟ آیا از نردبان معراج الهی بالا رفتیم؟ بینش ما نسبت به پیامبر گرامی اسلام (ص)، ائمه معصومین و پاکان درگاه الهی چگونه شد؟ آیا علاقه و اشتیاق ما به بندگی پروردگار بیشتر شد؟ آیا به کارهای نیک و شایسته اشتیاق بیشتری پیدا کردیم؟ آیا به وعده‏های الهی به روزه‏داران معتقد شدیم؟ فلسفه روزه گرفتن تقواست، یک ماه روزه گرفتیم آیا نتیجه‏ای برای ما داشت؟ یک ماه تمرین کردیم که خواسته ذات اقدس الهی را بر خواسته نفسانی و شهوانی خودمان مقدم بداریم ، آیا حاضریم خواسته پروردگار را بر خواسته خودمان مقدم بدانیم؟ آیا باز هم مال یتیم و حرام می‏خوریم؟ معنی میهمانی خدا این است که خواسته او را بر خواسته خودمان مقدم بدانیم. مسلمانان را تکریم کنیم. دروغ نگوییم. تهمت نزنیم. بدگویی نکنیم. مقدم دانستن خواسته پروردگار بر خواسته خودمان برکات زیادی دارد. در روایات آمده است که اگر کسی حرامی را بخاطر ذات اقدس الهی ترک کند او آن کار را به عبادتی شیرین برایش تبدیل می کند. در دعای شب و روز آخر ماه مبارک رمضان آمده است: پروردگارا! این ماه رمضان است، قرآن را در این ماه نازل کردی، این ماه تمام شد، از اینکه این ماه تمام شود و آثار گناه در من باشد به تو پناه می برم. پروردگارا! روزه هایی که گرفتیم آخرین ماه رمضان ما نباشد و اگر هم هست مرا مورد رحمت خود قرار بده. پروردگارا! مرا محروم قرار نده.

سخنراتی آیت الله نورمفیدی مؤسسه مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان دربیست وهشتمین سحرماه مبارک رمضان

بسم‏ الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب ‏العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل‏ بیت الطیبین الطاهرین و سحبه‏ المنتجبین سیما بقیه ‏الله و امام ‏العصر (عج) و لعنت‏ الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم ‏الدین.

شب های گذشته موارد و انگیزه های ترس از ذات اقدس الهی را توضیح دادم و عرض کردم و او موجود ترسناکی نیست. تمامی زیبایی ها در وجود او جمع شده و موجود دوست داشتنی است. بنابراین ترس از پروردگار از جنبه دیگری است که به او مربوط نمی شود بلکه مربوط به انسان است.

امام زین العابدین در مناجات الخائفین خطاب به ذات اقدس الهی فرموده است: «ای پوشاننده زشتی ها به رحمتت مرا از عذاب آتش نجات بده.» این چیزی است که بزرگواران و انبیاء الهی ما نیز از آن وحشت داشتند. این آتش را خودمان افروختیم. این آتش از وجود خودمان ناشی می شود. اینگونه نیست که آنجا دریایی از هیزم بریزند و ما را داخل آن بیاندازند.

اگر اینگونه باشد که این آتش زود خاکستر می شود. آتش جهنم از نوع آتش دنیا نیست. آتش خاصی است که خاکسترشدنی نیست. حضرت علی (ع) فرموده است: «این چیزی است که آسمان ها و زمین تاب تحمل آن را ندارند وای بر من در حالی که بنده ذلیل و ضعیفی هستم».

باید کاری کنیم که از آتش جهنم نجات یابیم. بخش عمده این آتش به اعمال خودمان مربوط می شود و بخش عمده آن نیازمند رحمت الهی است. ما باید آگاه باشیم و آینده را ببینیم. با اعمال و رفتارمان کاری کنیم که زمینه آتش افروزی در درون مان از بین برود. از اذیت کردن، تهمت زدن، دروغ گفتن، مال مردم و مال یتیم خوردن شدیدا پرهیز کنیم.

کسی که مال یتیم را می خورد همین الآن در حال خوردن آتش است، اما الآن احساس نمی کند. روز قیامت که پرده ها کنار روند متوجه اعمال خود می شوند. روز قیامت علاوه بر آتش جهنم عذاب های دیگری هم هستند؛ مانند ننگین شدن و سرزنش شدن. اینها عذاب مخصوص هستند.

روز قیامت صفها از هم جدا می شوند. انسان های نیکوکار و بدکار از هم جدا می شوند. حال ها و کیفیت های انسان متحول می شود. وضع ظاهری انسان تغییر می کند. بعضی ها روز قیامت به صورت انسان و برخی دیگر به صورت حیوان محشور می شوند، زیرا صفت غالب در وجود آنها حیوانگونه است.

امورات روز قیامت هول انگیز و وحشتناک هستند. زن شیرده فرزند خود را از ترس رها می کند. زن باردار از ترس جنینش را می اندازد. مردم در حالی که مست نیستند حالت مست ها را دارند چون ترس از عذاب الهی تمام وجود آنها را فرا می گیرد.

روز قیامت نیکوکاران که از نظر ایمان، اعتقاد، اخلاق و رفتار شایسته بودند جزو مقربان درگاه الهی می شوند و گناهکاران از رحمت الهی دور می شوند که این دوری بدترین عذاب است. آن روز ذات اقدس الهی به کسی ظلم نمی کند بلکه هر کس براساس اعمال خود عذاب می شود.

سخنرانی مؤسس مدرسه علمیه الزهرا(س)آیت الله نورمفیدی دربیست وهفتمین سحرماه مبارک رمضان

بسم‏ الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب ‏العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل‏ بیت الطیبین الطاهرین و سحبه‏ المنتجبین سیما بقیه ‏الله و امام ‏العصر (عج) و لعنت‏ الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم ‏الدین. امشب شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان است. بعضی از اهل معرفت و کسانی که خودشان یک سال تمام برای درک شب قدر شب زنده داری کردند نظرشان بر این است که شب قدر بین پنج شب می باشد. نیمه شعبان و نوزدهم، بیست و یکم، بیست و سوم و بیست و هفتم ماه مبارک رمضان. بنابراین یکی از شب های احتمالی قدر شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان است. همچنین در رابطه با این روز گفته شد که امام حسن مجتبی (ع) در چنین روزی ابن ملجم را قصاص کرد و به درک فرستاد. این نظر درست نیست. منابع معتبر گفته اند همان روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان و بعد از آنکه شب پیکر مبارک امام علی (ع) در نجف به خاک سپرده شد امام حسن مجتبی (ع) ابن ملجم را قصاص کرد. شب های گذشته به برخی از اسماء الهی اشاره کردم. امشب نیز به یکی دیگر از این اسماء می پردازم. «یا ستار» یکی از این اسماء الهی و به معنای بسیار پوشاننده است. ذات اقدس الهی چه چیزی را می پوشاند؟ «یا غفار» هم که قبلا درباره آن صحبت شد به معنی پوشاندن است. در «یا غفار» پروردگار گناهان انسان را می پوشاند و در «یا ستار» پوشاننده عیوب است. یعنی اینکه ذات اقدس الهی عیوب انسان را رو نمی کند مگر اینکه خود انسان آنها را آشکار کند. مگر امکان دارد انسان خودش عیوبش را رو کند؟ در برخی از روایات به نقل از امام صادق (ع) آمده است: «پروردگار به مومن اجازه نمی دهد که خودش را خوار و ذلیل کند. مومن عزیز است». از آن حضرت سئوال کردند: «چگونه ممکن است انسان خودش را خوار و ذلیل کند؟» امام صادق (ع) پاسخ داد: «مومن وقتی خود را در معرض انجام کاری قرار دهد که توان آن را نداردخود را خوار می کند.» تا قبل از ورود انسان به انجام کاری کسی او را به عنوان فرد ناتوان نمی شناسد و شاید هم بیشتر نزد مردم مورد احترام باشد اما با قبول آن کار خود را خوار و ذلیل می کند. ما باید قدر خود را بدانیم و خود را در جایی قرار ندهیم که در حد مانیست. در غیر اینصورت عیوب و ناتوانی ما مشخص می شود. امام زین العابدین در آخر مناجات الخائفین ذات اقدس الهی را به رحمتش قسم می دهد. رحمت به این معناست که کسی با جریحه دار شدن احساساتش نسبت به کسی به او محبت کند. اما پروردگار از روی احساسات به کسی محبت نمی کند. رحمت درباره ذات اقدس الهی به معنی رفع نیاز از نیازمندان است.لذا هرگاه در درگاه ذات اقدس الهی دعا می کنیم باید او را با کلماتی همچون «یا رحمن» و «یا رحیم» مورد خطاب قرار دهیم.

سخنرانی آیت الله نورمفیدی مؤسس مدرسه علمیه الزهرا(س)دربیست وششمین سحرماه مبارک رمضان

بسم‏ الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب ‏العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل‏ بیت الطیبین الطاهرین و سحبه‏ المنتجبین سیما بقیه ‏الله و امام ‏العصر (عج) و لعنت‏ الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم‏الدین. برخی دیگر از اسماء الهی «یا غفار» و «یا ستار» هستند. «غفار» به معنای کسی است بسیار بسیار پوشاننده گناهان می‏ باشد. دات اقدس الهی نمی گذارد که آبروی بنده مومن در پیشگاه انبیاء، اولیاء،صلحا و دیگران به زمین بریزد.

بنده ای که یک عمر با ایمان زندگی کرده معصوم نبوده و گناهانی هم داشته است پروردگار گناهان وی را می پوشاند. لازمه پوشاندن گناهان بنده مومن عفو و گذشت است که این هم باید با حفظ آبروی وی باشد. کلمات غفو و غفار به ترتیب 91 و 4 بار در قرآن بکار رفتند. کاربرد آنها حاکی از رابطه خوب پروردگار و بنده مومن اوست. این کلمات به دلیل اینکه بنده مومن به دلیل مشغله هایی که دارد دچار دلسردی نشود این همه در قرآن بکار رفته اند.

معاویه بن وهب به نقل از امام صادق (ع) گفت: «وقتی بنده ای توبه واقعی کند ذات اقدس الهی او را دوست می دارد و گناهان او را در دنیا و آخرت می پوشاند.» وهب سئوال کرد: «این پوشاندن چگونه است؟» امام صادق (ع) پاسخ داد: «آنچه را که آن دو ملک می نویسند پروردگار از یادشان می برد، به مکان هایی که گناه در آنها انجام شده وحی به کتمان می کند و به اعضای بدن هم خطاب می کند که لب فروبندند. بنده مومن در حالی با ذات اقدس الهی ملاقات می کند که چیزی گواره بر گناهان وی نیست.»

زمین در روز قیامت نسبت به اعمال انسان شهادت می دهد. در قرآن آمده است که دسته ها و پاهای انسان نیز در روز قیمت برای شهادت در خصوص اعمال انسان لب به سخن می گشایند. اسماء الهی واقعا ما را به عالمی از حقایق عالم هستی می رسانند. مانند تبلویی که حقیقت ذات اقدس الهی را به ما می شناساند. پروردگار با یک ندامت و توبه واقعی حتی با اعتراف به گناه، بنده مومن را می بخشد. پروردگارا! اگر تا کنون اعمال نیک من مرا به تو نزدیک نکرده اعتراف به گناهانم را وسیله قرب به تو قرار می دهم. شب های ماه مبارک رمضان به ذات اقدس الهی اینگونه صحبت کنیم. رمضان ماه غفران است.

سخنرانی آیت الله نورمفیدی مؤسس مدرسه علمیه الزهرا(س)دربیست وپنجمین سحرماه مبارک رمضان

بسم‏ الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب ‏العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل‏ بیت الطیبین الطاهرین و سحبه‏ المنتجبین سیما بقیه ‏الله و امام ‏العصر (عج) و لعنت‏ الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم‏الدین.

«یا جبار»، «یا قهار» و «یا غفار» از اسمائی هستند که امام زین‏ العابدین (ع) در آخر مناجات‏ الخائفین ذات اقدس الهی را با آنها مورد خطاب قرار می ‏دهد. «جبار» دو معنا دارد: یکی مجبور کننده و دیگری جبران ‏کننده. معنای مجبور کننده برای پروردگار صحیح نیست چراکه این صفت خاص ستمگران است که مردم را مجبور به انجام کاری می‏ کنند. پروردگار می ‏تواند همه انسان‏ ها را به گونه ‏ای بیافریند که خوب باشند، اما با اختیاری که به آنها داده منافات دارد. لذا در جامعه بشری حضرت موسی (ع) و فرعون، انبیاء و مخالفان، پیامبر اسلام (ص) و ابوجهل وجود دارند که نشانه مختار آفریده شدن انسان است.

معنای جبران‏ کننده برای ذات اقدس الهی کاربرد دارد. ای پروردگاری که جبران‏کننده هستی! ای پروردگاری که شکست‏ها را جبران می‏کنی! بدین معنا پروردگار جبار است. جبار بودن ذات اقدس الهی بدین معنا در تمام عالم وجود محقق است. او چه در جسم عالم و چه در جسم انسان‏ ها عیب‏ ها و نواقص را جبران می‏ کند.

در عالم معنویت نیز وقتی از نظر روحی دچار شکست می ‏شویم و با گناه، دل و جان ما می‏ شکند پروردگار این نقایص را با بازگذاشتن راه توبه و مغفرت در دنیا و شفاعت در آخرت جبران می‏ کند.

«یا جبار» از اسماء حسنی ذات اقدس الهی است و کارگاه آفرینش به گونه ‏ای است که نقص‏ ها از بین می برند. «قهار» از قهر می‏ آید و به معنای غلبه شدید بر چیزی است. «یا قهار» یعنی اینکه نور وجود پروردگار بر همه عالم وجود غلبه شدید دارد. مانند نور خورشید که نور ستارگان در برابر آن محو هستند.

نورانیت وجود ذات اقدس الهی بر همه عالم وجود مسلط است. این نورانیت همیشگی بوده اما بروز و تجلی آن روز قیامت است. به دلیل اینکه مقابل چشمان ما پرده افتاده است ما الآن همه چیز را مستقل می‏ دانیم، این در حالی است که در برابر ذات اقدس الهی چیز مستقل وجود ندارد، بلکه همه شعاعی از نور وجود او هستند.

البته طبق فرمایش حضرت علی (ع) مخلوقات عالم شعاعی از نور وجود پروردگار هستند که در این دنیا قابل رویت و درک شدن می‏ باشند، اما همگی در قیامت تسلیم این ویژگی ذات اقدس الهی هستیم.

ان‏ شاء الهق پروردگار ما را با اسماء حسنی خود آشنا کند و با این اسماء او را خطاب قرار دهیم. راه شناخت ذات اقدس الهی همین اسماء‏ الحسنی هستند که بیانگر ذات لایزال کمال مطلق است و این همه صفات نیک دارد. وقتی با این اسماء پروردگار را خطاب قرار دهیم او نیز به بنده خود توجه می‏ کند.

سخنرانی آیت الله نورمفیدی دربیست وچهارمین سحرماه مبارکرمضان

بسم ‏الله الرحمن الرحیم الحمدالله رب ‏العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل ‏بیت الطیبین الطاهرین و سحبه ‏المنتجبین سیما بقیه‏ الله و امام ‏العصر (عج) و لعنت ‏الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم‏ الدین.

مناجات سوم از مناجات خمس عشر، مناجات‏الخائفین نام دارد. مناجاتی که مومنین را به ترس و امید به ذات اقدس الهی دعوت می‏کند. در آخر این مناجات امام زین‏العابدین (ع) پروردگار را با اسماء حسنایش خطاب قرار می‏دهد.

«یا حنان» اسم ذات اقدس الهی و به معنی پروردگاری است که به بندگان خودش لطف و مهربانی دارد. «منان» هم یکی دیگر از این اسماء و به معنی عطاکننده و بخشنده است. در دعای ابوحمزه آمده است: «پروردگارا! تو عالم هستی به ویژه عالم بشریت را عطادهنده هستی و مورد عنایت قرار می‏دهی». «رحمن» و «رحیم» دو اسمی هستند که بیشترین کاربرد را در بین اسماء الهی دارند. روایتی به نقل از امام صادق (ع) از حاج ملاهادی سبزواری در کتاب «شرح‏الاسماء» نقل شده که آن حضرت فرمودند: «رحمان اسم خاص است برای یک صفت عمومی و رحیم اسم عام است برای صفت خاص و ویژه».

منظور امام صادق (ع) چیست؟ «رحمان» مخصوص ذات اقدس الهی است، اما معنای عام دارد. یعنی آن احسانی که پروردگار نسبت به همه مخلوقات خود از جمله عالم بشریت دارد و هیچگاه آن را از کسی دریغ نمی‏کند ولو اینکه آن کس از مسیر اطاعت و بندگی او خارج باشد. لذا در زندگی خود و جهان خارج می‏بینیم که ذات اقدس الهی هم به انسان‏های خوب و بد، هم پیامبر (ص) و هم ابوجهل و هم به حضرت موسی (ع) و هم فرعون لطف و محبت دارد. به همه روزی می‏دهد و عطاهایی که در زندگی لازم دارند در اختیار آنها می‏گذارد.

در قرآن آمده است که: «اگر این سنت الهی نبود به کفار بیشتر می‏دادیم تا جاییکه سقف خانه‏هایشان طلا شود». اما «رحیم» اسم عام بوده و مختص ذات اقدس الهی نیست، اما در مورد پروردگار برای یک صفت ویژه بکار می‏رود و آن لطف خاص او نسبت به بندگان مومنش است.

انسان وقتی در مسیر حق‏تعالی قرار گیرد از احسان‏های معنوی او نیز برخوردار می‏شود. پروردگار می‏فرماید: «پیامبران و مومنین را هم در دنیا و هم در آخرت کمک می‏کنیم». باید بدانیم که با چه کسی و با چه صفتی صحبت می‏کنیم؟ ذات اقدس الهی یاور مظلومان است. امروز یکی از مظلومیت‏هایی که بر جهان اسلام رفته ستم صهیونیست‏های نژادپرست بر ملت مظلوم فلسطین است.

بیش از نیم قرن یک بخش از جهان اسلام زیر ستم آنها قرار گرفته است. فردا آخرین جمعه ماه مبارک رمضان با درایت و هوشمندی امام راحل برای دفاع از ملت مظلوم فلسطین و مسجد‏الاقصی «روز جهانی قدس» نام گرفت تا مسلمانان در هر جای جهان به وظیفه خود عمل کنند.

پیامبر گرامی اسلام (ص) تمامی مسلمانان را برای دفاع از مظلومان مسئول دانسته و ما مسلمانان براساس آموزه‏های الهی خود موظفیم نفرت و مخالفت خود را با جنایتکاران رژیم صهیونیستی اعلام کنیم. این یک وظیفه دینی است. چه خوب است که روزه، نماز، عبادت و دعای ماه مبارک رمضان را با حضور در راهپیمایی «روز جهانی قدس» کامل کنیم و عظمت و شکوه جهان اسلام را به تمام عالم نشان دهیم. ما باید در این روز یک مشت اقلیت را محکوم و انزجار خود را از آمریکا و انگلیس که حامیان آنها هستند اعلام کنیم.

این ظلم هم به اسلام و هم به جهان اسلام است. پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: «کسی که صبح کند و به امور مسلمین اهتمام نداشته باشد مسلمان نیست». همه امت اسلامی اعم از زن و مرد باید برای نشان دادن نفرت و انزجار خود از غاصبان قدس شریف توافق داشته باشیم.

ما به وظیفه خود عمل می‏کنیم تاثیرآن با پروردگار است. ملت مظلوم فلسطین دائما در آوارگی و زندان به سر می‏برند و همیشه برای دفاع از سرزمین خود و قدس شریف شهید می‏دهند. امیدواریم که با لطف و یاری حق‏تعالی هر چه زودتر از شر ظالمان و صهیونیست‏های اقلیت و نژادپرست که یهودیان مومن نیز آنها از از خود نمی‏دانند نجات یابند.

سخنرانی آیت الله نورمفیدی مؤسسه مدرسه علمیه الزهرا(س)گرگان دربیست وسومین سحرماه مبارک رمضان

بسم ‏الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب‏ العالمین الصلاه‏ والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و علی اهل‏ بیت الطیبین الطاهرین و سحبه ‏المنتجبین سیما بقیه ‏الله و امام‏ العصر (عج) و لعنت‏ الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم‏ الدین.

امشب شب دعا، توجه به درگاه ذات اقدس الهی و استغفار است. چه خوب که امشب دعاهایی داشته باشیم که از دل پرسوز و پردرد امام زین‏العابدین (ع) صادر شده باشند.

آن حضرت در مناجات‏الخائفین می‏فرماید: «پروردگارا! این نفسی را که تو به او عزت دادی اهل توحید بود چگونه او را روز قیامت خوار و ذلیل می‏کنی؟

پروردگارا! من در دنیا با بندگی تو عزت یافتم و افتخارم در دنیا بندگی تو بود و در این هوای گرم به فرمان تو روزه گرفتم چگونه فردای قیامت به پستی دوری از خود عذابم می‏کنی؟

پروردگارا! ضمیر باطن من بر مودت تو گره خورده است چگونه این دل را فردای قیامت با حرارت آتشت می‏سوزانی؟ پروردگارا! مرا در پناه قرار بده.

مرا از خشم دردناکت در امان نگه دار. من ضعیف چگونه می‏توانم در برابر خشم تو قرار بگیرم.» ذات اقدس الهی در دعای جوشن کبیر بیش از 1000 اسم دارد. این اسماء بر حقایق وجود او دلالت دارند.

این اسماء حاکی از صفت کمال هستند. مرحوم حاج ملاهادی سبزواری در کتاب خود اسماء الهی را شرح داده است. در ریشه‏یابی کلمه «حنان» نوشته است حنان به معنی مهربانی و شوق به چیزی می‏باشد.

شوق به چیزی نشانه نقص است مثل اینکه جاهل به دنیال کسب علم باشد. در ذت اقدس الهی که نقص وجود ندارد بنابراین شوق به چیزی شامل او نمی‏شود. لذا معنای مهربانی و رحمت الهی را می‏توان در وصف او به کار برد. پروردگار بندگان خود را خیلی دوست دارد و نسبت به آنها روی می‏آورد.

یااللهی که بندگان می‏گویند او لبیک می‏گوید. طبق نظر حاج ملاهادی سبزواری حنان به معنی خدایی که پر از محبت است و به بندگان خود روی می آورد، می‏باشد. امشب شب دعاست و دست دعا به سوی پروردگار دراز می‏کنیم و از او تقاضا می‏کنیم که به ما توجه کند. پروردگارا! در این شب عزیز ما را مورد محبت و اقبال خودت قرار بده.

اعمال ما را به شایستگی قبول فرما. نقص‏های ما را به لطف خود قبول فرما. مقدرات ما را براساس سعادت دنیا و آخرتمان قرار بده.